'Als het maar gezond is' klinkt mij toch echt teveel als 'gezondheid is alles', en daar heb ik echt moeite mee. Juist door de ziekte van Sylke hebben wij ervaren dat gezondheid (of het niet hebben ervan) je geluk niet negatief hoeft te beinvloeden. Sterker nog: het heeft in ons geval juist positief gewerkt. Nog dagelijks heb ik van die momenten dat ik overloop van geluk als ik naar Sylke kijk en besef wat een wondertje ze is. Bij Timon heb ik dat natuurlijk ook wel, maar is het allemaal toch wat 'gewoner'.
ajl schreef:En ik denk dat als ik een chromosomenonderzoek zou doen bij mijn kinderen om uit te zoeken of het Down zou hebben, zou ik denk ik ook euforisch zijn als de uitslag 'goed' is, maar ook voor de toekomst van het kind. Dat wordt gewoon heel anders als het een handicap heeft en de zorg blijft dan altijd extra
Euforisch waren wij al, want we hadden net een lief en prachtig kindje gekregen
Die uitslag kon daar gewoon helemaal niets aan veranderen en was voor ons op dat moment echt totaal onbelangrijk.
@Petra: waar ik eigenlijk nog wel benieuwd naar ben... Hoe ervaren jouw vrienden het zelf nu ze een kindje met Down hebben gekregen?