Vrouw als kostwinnaar

[Lalage]

Wij verdienen allebei ongeveer evenveel, nouja hij ietsje meer, maar per uur momenteel iets minder. We dragen ook allebei evenveel bij aan de vaste lasten. Ik doe wel ietsje meer in het huishouden, heb ik de indruk. Maar ik ben allang blij dat ik niet hoef te stofzuigen en dat hij vaak kookt

[Koeitje]

Leuk om alle reacties te lezen! Maar voordat het de kant op gaat van 'ik zou heus wel meer willen werken', wil ik graag benadrukken dat ik echt doel op vrouwen die nú kostwinnaar zijn. En ook niet de kant op van de discussie of het beter is dat vrouwen thuis blijven of werken.
Maar jij bent als vrouw nu kostwinnaar, als is het misschien tijdelijk en of je het leuk vind of niet. Hoe ervaar jij en je omgeving dat?

[Koeitje]

ik ben dan wel nog niet getrouwd, maar het ziet er wel naar uit dat er een tijd aan komt dat ik kostwinner zal zijn, omdat mijn vriend dan nog studeert.
Ik heb daar zelf eigenlijk geen problemen mee, en hij ook niet. Ik verwacht wel dat die situatie tijdelijk is, omdat hij dan ook binnen afzienbare tijd klaar zal zijn met studeren. Dat lijkt me dan ook wel weer prettig, zeker als je ooiit kinderen krijgt bijvoorbeeld . Dan lijkt het me fijn als je als vrouw niet degene bent die kostwinner is .

Zelf herken ik me erg in het bericht van Jannoek. Mijn man studeert ook nog en is in deze periode weinig thuis. Het is soms best zwaar om een baan van 35 uur te hebben naast het bijna volledige huishouden, maar ergens ben ik het ook al jaren gewend dus is het niet erg veel anders dan voorgaande jaren. Maar als mijn man straks een baan heeft wil ik wel uren minderen, vooral als er kinderen zijn. Dan draaien onze rollen om, zeg maar!
Wij hebben er zelf totaal geen moeite mee, maar in onze (wat behoudende) omgeving wordt er soms wat vreemd naar gekeken.
Je zit wat te vertellen en ineens roept iemand het uit: 'Maar dan moet ZIJ het dus verdienen??!'
Ja, dus?!

En het komt ook vaak voor dat veel mensen daardoor automatisch denken dat wij het heel krap hebben. Nu let ik wel op de uitgaven en doen we geen gekke dingen, maar we hoeven niet op sinaasappelkistjes te zitten. We hebben de raarste reacties gehad. Bijv. dat men heel gek keek toen bleek dat we een heel 'normale' bruiloft hadden terwijl ze verwachtten dat we er geen geld voor hadden. En als ze men bij ons thuis kwam, keken ze hun ogen uit! 'Maar het is echt een gewoon huisje' riep iemand eens uit
Automatisch aannemen dat je op een houtje moet bijten als de vrouw kostwinnaar is, zit er in onze buurt dus echt nog in. Best geinig!

[Marnix]

ik ben dan wel nog niet getrouwd, maar het ziet er wel naar uit dat er een tijd aan komt dat ik kostwinner zal zijn, omdat mijn vriend dan nog studeert.
Ik heb daar zelf eigenlijk geen problemen mee, en hij ook niet. Ik verwacht wel dat die situatie tijdelijk is, omdat hij dan ook binnen afzienbare tijd klaar zal zijn met studeren. Dat lijkt me dan ook wel weer prettig, zeker als je ooiit kinderen krijgt bijvoorbeeld . Dan lijkt het me fijn als je als vrouw niet degene bent die kostwinner is .

Zelf herken ik me erg in het bericht van Jannoek. Mijn man studeert ook nog en is in deze periode weinig thuis. Het is soms best zwaar om een baan van 35 uur te hebben naast het bijna volledige huishouden, maar ergens ben ik het ook al jaren gewend dus is het niet erg veel anders dan voorgaande jaren. Maar als mijn man straks een baan heeft wil ik wel uren minderen, vooral als er kinderen zijn. Dan draaien onze rollen om, zeg maar!
Wij hebben er zelf totaal geen moeite mee, maar in onze (wat behoudende) omgeving wordt er soms wat vreemd naar gekeken.
Je zit wat te vertellen en ineens roept iemand het uit: 'Maar dan moet ZIJ het dus verdienen??!'
Ja, dus?!

En het komt ook vaak voor dat veel mensen daardoor automatisch denken dat wij het heel krap hebben. Nu let ik wel op de uitgaven en doen we geen gekke dingen, maar we hoeven niet op sinaasappelkistjes te zitten. We hebben de raarste reacties gehad. Bijv. dat men heel gek keek toen bleek dat we een heel 'normale' bruiloft hadden terwijl ze verwachtten dat we er geen geld voor hadden. En als ze men bij ons thuis kwam, keken ze hun ogen uit! 'Maar het is echt een gewoon huisje' riep iemand eens uit
Automatisch aannemen dat je op een houtje moet bijten als de vrouw kostwinnaar is, zit er in onze buurt dus echt nog in. Best geinig!

Tja, vroeger was het niet normaal dus gebeurde het niet. Tegenwoordig ligt het anders. Overigens is het een tendens dat vrouwen niet alleen meer willen werken, het is ook zo dat mannen meer tijd met hun kinderen willen doorbrengen. Jannoek, je hebt het over "als je ooit kinderen krijgt lijkt het me fijn dat je als vrouw niet de kostwinner bent". Ik neem aan dat je de periode van de zwangerschap en de eerste jaren bedoelt? Het kan in ieder geval voor een man ook heel fijn zijn als hij als vader niet degene is die alleen kostwinner is... en dus door de week altijd weg.

[LeChat]

Als wij ooit kinderen zouden krijgen, lijkt het ons fijn om allebei 4 dagen te werken, waarvan event. 1 thuiswerkdag, zodat je beiden ongeveer evenveel betrokken bent bij de opvoeding. Een kleine parttime baan is in de advocatuur niet goed te realiseren, omdat je je eigen dossiers hebt en het niet mogelijk is dat iemand anders als een soort duo-collega gaat werken in jouw dossiers, dan krijg je enorm veel dubbele declaraties en ook het risico dat dingen mislopen (termijnen e.d. met alle gevolgen van dien). Ik zou het overigens ook niet willen, laat mij maar lekker werken. Liefst fulltime en dat ik dan meer verdien dan mijn partner, dat boeit me niks. Daar kijk ik hem ook echt niet op aan ofzo (wat soms wel schijnt te gebeuren). Nu zullen de verschillen ook niet zó groot zijn, maar toch.

[marierose]

Bij ons in Almere is het heel gewoon, dat de vrouwen meer verdienen als de mannen, vooral huishoudens met kinderen. En ik ken al zo 2 gezinnen bij ons in de wijk waarvan de mannen huismannen zijn en de vrouw dus full-time werken. Mijn eigen vader is zelfs voor de 2e keer getrouwd met een jonger iemand en heeft jongere kinderen later gekregen en zijn vrouw is kostwinner en mijn vader heeft een part-time baan en is dus veel vaker bij de kinderen dan zijn vrouw. Maar zij vinden het ook prima. Zelf vind ik werken ontzettend leuk en ik heb dan ook altijd gewerkt ook toen de zwangerschapsverloven voorbij waren gingen onze kinderen naar een oppasgezin. En ik heb er geen spijt van! Mijn man is full-time aan het werk en ik werk gemiddeld 16 tot 18 uur per week. Het is wel ontzettend veel geregel maar we zijn er aan gewend... Mijn man is een tijd in de ziektewet geweest en ik ook maar daar wenden we ook weer aan en mijn man zou het echt niet erg vinden om full-time thuis te zijn want die vermaakt zich wel maar ik zelf moet er niet aan denken om full-time thuis te moeten zijn maar dat is persoonlijke voorkeur. Helaas is mijn werk in de thuiszorg veel te weinig betaald om ooit kostwinner te kunnen worden dus het ligt er maar net aan in wat voor werk je "beland" bent toch?!

[cwvegmond]

Ik ben een vrouw, en sinds 1 december 2009 noodgedwongen kostwinner. M'n man is sinds 2008 werkloos en z'n uitkering is inmiddels gestopt...

[Acire]

Ik ben ook kostwinner. Vind het heel normaal. Ieder mens heeft z'n eigen ontwikkeling en loopbaan. Ik zit nu in een periode van werken, mijn man in een periode van werk/studie/stage. Tja, ik breng deze jaren gewoon meer geld in het laatje. Als mijn man over een poos fulltime gaat werken is hij weer kostwinner. Het kan mij niet zoveel schelen. Mijn man vind het lastiger. Hij zou graag minder gaan werken, maar wil dat niet doen omdat hij dat niet vind kunnen tegenover mij. Kost wel wat moeite/tijd om dat uit z'n hoofd te praten, maar wie weet!

[Daphne]

Sterkte, cvegmond!

[Boekenlezer]

Haha, de vrouw als kostwinnaar?
Dat houdt in dat zij lekker meer verdient dan jij, en daarom een lange neus naar je kan maken?

Of bedoel je: de vrouw als kostwinner?

Als je beide in staat bent om de kost te verdienen, lijkt mij dat alleen maar een groot voordeel.
Als de vrouw zwanger is en/of kinderen opvoedt, zal het lastiger zijn als zij werkt.
Maar als jij als man werkeloos raakt, en je vrouw kan ook werken, dan lijkt mij dat wel een verlichting van de lasten die op je nek liggen. Je kan van elkaar wat lasten overnemen, zeg maar.

[LeChat]

Wel toepasselijk in dit topic: dit bericht kwam ik vandaag tegen. Nederlandse vrouwen zouden, zelfs al hebben ze de mogelijkheid, niet fulltime willen werken... De meerderheid althans natuurlijk. Laat mij bijvoorbeeld maar lekker fulltime werken, hoor. En in de situatie als die van TS wíl je misschien niet, maar móet je wel...

[Lalage]

Er staat niet bij hoe ze deeltijd definieren. Ik werk 4 dagen, maar ervaar dat niet echt als deeltijd.

[LeChat]

Nee, dat klopt. Wat er wel staat

De Nederlandse vrouw blijkt het liefst een baan te hebben van tussen de 20 en 27 uur.

daar herken jij je dan dus ook niet in, denk ik...

[Lalage]

Nee, maar die vrouwen hebben gemiddeld wel 1,7 kinderen rondlopen. In dat geval zou ik ook minder willen werken of misschien wel helemaal niet.

[LeChat]

Ik citeer weer even het artikel :

Veelal wordt aangenomen dat vrouwen in deeltijd gaan werken als zij kleine kinderen hebben en dat zij later weer meer gaan werken. De onderzoeksgegevens tonen echter aan dat er ook onder vrouwen van boven de 40 jaar weinig animo is om hun arbeidsuren uit te breiden.

Dat veel vrouwen in deeltijd willen werken, geldt dus niet alleen als ze 'in de kleine kinderen zitten'. Overigens, als wij (over een paar jaar ofzo) kinderen zouden mogen krijgen, weet ik nog niet zo zeker of ik dan minder zou willen gaan werken, hoor. Een collega van mij met een kleintje is ook weer fulltime gaan werken en tot nu toe gaat dat best. Een thuiswerkdag af en toe lijkt me dan ook prima (in de praktijk werken we toch standaard meer dan 40 uur, dus als je dan wat minder doet, haal je dat op andere dagen wel weer in). 't Zal vast meespelen dat het mijn man wel bevalt om parttime te werken en die had 't al eens over een papadag (of 2).
Maar goed, het is theorie, dat weet ik ook.