Te verwerken gebeurtenissen

[kwebbel]

Ik tob hier al heeeeeeeeeeeel lang mee, en vanochtend heb ik de stap gezet om eindelijk naar mijn huisarts te gaan!! Ik heb voor mijn gevoel EINDELIJK de stap gezet.....

Ik heb een paar keer met m'n collega over en weer gemaild (ze had mijn verslag gelezen over m'n blinde vlek) en ze adviseerde mij om toch maar even naar de huisarts te gaan.
Ik heb heel veel gebeurtenissen uit het verleden in m'n hoofd zitten die voor mij nog niet verwerkt zijn. Dat maakt mij zo ontzettend moe en druk in m'n hoofd.......
Dan heb ik nog m'n opleiding, het om de week 36 uur werken, het huishouden, het leren, enz....... Het is mij niet teveel, tenminste zo voelt het niet maar als ik eenmaal 's avonds rust heb val ik in een diepe slaap om vervolgens niet meer wakker te worden. Hoe laat het ook is.

De gebeurtenissen uit het verleden zal ik jullie besparen, ik weet wel dat ik er ontzettend moe van word. En het punt is dat ik het niet met m'n ouders kan (her)bespreken: Mijn moeder is psychisch zwak, slikt andidepressiva en heeft niet in de gaten wat er met een ander in de gaten is. Mijn vader leeft in z'n eigen wereld en zodra er iets in dat wereldje en omgeving verandert, dan knapt er iets. Ik kan het dus niet bespreken!
Mijn schoonouders daarintegen zijn erg lief voor mij, en met hun heb ik het wel kunnen bespreken, maar echt het verwerken kan ik niet met hun doen omdat hun allebei chronisch ziek zijn...
t is wat........

Ik heb a.s. donderdag om 09.00 een afspraak met de huisarts en ik hoop daarin meer te kunnen toelichten. Hij luistert wel echt naar je (tot nu toe heb ik die ervaring) dus ik ben heel benieuwd.
Oja, ik ga ook nog effe voor m'n rugklachten omdat ik afgelopen zaterdag voor de 4e keer in 5 jaar door m'n rug ben gegaan......

[Lenny]

Dapper Kwebbel, dat je die stap hebt gezet!! Het is echt zo dat niet-verwerkte dingen in je psyche je heel erg moe kunnen maken. Heb je nooit echt psychische hulp gehad om dingen uit je jeugd te verwerken? Vind het heel goed van je, deze stap en k wens je echt heel veel sterkte!!

[kwebbel]

Nee, ik heb 1x eerder papieren thuis op de mat gehad en die heb ik compleet in dichte envelop bij mij op de kamer neergelegd. Mijn ex was zo lief om die papieren te laten opsturen toen we nog verkering hadden.
Toen zeiden vrienden van mij dat ik gek was en dat er echt niets met mij aan de hand was! Ik heb ze toen weggegooid en de assertiviteitstraining afgebeld.
Had ik het toen maar wel gedaan! Maar ach... hadde hadde hadde....

Ik ben nu zover gekomen dat ik getrouwd ben met een lieve vent die mij heel erg steunt. En zo heeft het ook moeten zijn tot nu toe, daar geloof ik heel sterk in.

Dus nu alsnog de stap zetten.....

[elvira (gast)]

Lieve Kwebbel,
Wat goed van je, dat je naar je huisarts bent geweest en de eerste stap hebt gezet! Het niet-goed verwerkt hebben van jeugdtrauma's is een van de belangrijkste oorzaken voor psychische c.q. psychosomatische klachten onder volwassenen.
Het zal wellicht geen makkelijke tijd voor je gaan worden (tenslotte zal je psych je naar je verleden gaan vragen en dat geeft vaak veel verdriet), maar het gaat er ook echt veel beter op worden!
Heel veel sterkte gewenst,
liefs, elvira

[Daphne]

Hartstikke dapper van je, Kwebbel!
Het is moeilijk om niet-verwerkte gebeurtenissen te bespreken, er komt dan ook weer veel naar boven (ik spreek uit ervaring), maar het is wel erg goed om erover te praten en die dingen alsnog te verwerken.
Heel veel sterkte met alles!

[Lenny]

Das idd zo, er komt heel veel weer naar boven (spreek ook uit ervaring). Maar echt, het is heel goed voor je.

[kwebbel]

Ik wilde het ook lange tijd NIET. echt niet. Ik wilde er niet aan en ik wist zeker dat ik het gewoon alleen af kon. Bovendien heb ik heel lang met de gedachte geleefd: God... ! God heeft mij geschapen zo wie ik ben. Waarom zou ik dan moeite doen om mij te veranderen?

Maar God wil natuurlijk niet dat er mensen in de put zitten, zichzelf wegstoppen, en depri voelen.
En wellicht is dit de weg die ik ook moet gaan.

Maarrrrrr zover is het nog niet. Eerst maar even met de huisarts praten.

[Gerdien B.]

Dapper Kwebbel. Dat is echt een moedige stap. Al komt nu het heftige deel voor jezelf, van het verwerken. Alles moet weer omhoog gehaald worden om het daarna weg te kunnen leggen op een goed plekje.

Mijn vriend heeft mij de laatste zet die kant op gegeven. Mijn huisarts stuurde mij door naar maatschappelijkwerker of psychiater. Ik mocht kiezen. Eerst 2 gesprekken bij een psych gehad maar voelde niet heel goed. Daarna naar mw gegaan en dat ging vanaf begin goed.

Sterkte met alles!!

[MissF]

Tjonge, knap hoor, dat je die stap zet! Daar heb ik echt enorm veel respect voor!
Het schijnt echt te kunnen inderdaad, dat zoiets heel veel impact op je 'gemoedstoestand' kan hebben van nu.
Ik ken iemand die al een jaar lang gruwelijke migraine aanvallen had. Nergens was een oorzaak te vinden. Tot een jaar later: ze kwam er achter dat ze eigenlijk een soort trauma uit het verleden had, wat ze zo diep weggestopt had, dat het 'verdwenen' was. Pas toen dat trauma boven kwam en ze daaraan kon gaan werken verdwenen de migraine aanvallen (en die waren echt zo erg dat ze wekenlang alleen maar kon overgeven en in een donkere kamer zijn) en kon ze alles weer oppakken.
We hebben een raar lijf! En daarom is het zo onwijs goed dat je er iets mee gaat doen!

Sterkte meid!

[Evelien]

Ik wilde het ook lange tijd NIET. echt niet. Ik wilde er niet aan en ik wist zeker dat ik het gewoon alleen af kon. Bovendien heb ik heel lang met de gedachte geleefd: God... ! God heeft mij geschapen zo wie ik ben. Waarom zou ik dan moeite doen om mij te veranderen?

Maar God wil natuurlijk niet dat er mensen in de put zitten, zichzelf wegstoppen, en depri voelen.
En wellicht is dit de weg die ik ook moet gaan.

Maarrrrrr zover is het nog niet. Eerst maar even met de huisarts praten.

Je hoeft je niet te veranderen , maar er zijn dingen in je leven gebeurd wat je een plek kan gaan geven dmv bepaalde handvaten die je krijgt aangereikt.

Ik heb het ook gehad, heb ook traumatische ervaringen, waar ik nog weleens tegen aan loop maar ik weet hoe ik er mee om moet gaan, omdat ik dat geleerd heb bij de psycholoog.

En goed dat je hulpt gaat zoeken.... sterkte.

[kwebbel]

Tjonge, knap hoor, dat je die stap zet! Daar heb ik echt enorm veel respect voor!

Het schijnt echt te kunnen inderdaad, dat zoiets heel veel impact op je 'gemoedstoestand' kan hebben van nu.
Ik ken iemand die al een jaar lang gruwelijke migraine aanvallen had. Nergens was een oorzaak te vinden. Tot een jaar later: ze kwam er achter dat ze eigenlijk een soort trauma uit het verleden had, wat ze zo diep weggestopt had, dat het 'verdwenen' was. Pas toen dat trauma boven kwam en ze daaraan kon gaan werken verdwenen de migraine aanvallen (en die waren echt zo erg dat ze wekenlang alleen maar kon overgeven en in een donkere kamer zijn) en kon ze alles weer oppakken.
We hebben een raar lijf! En daarom is het zo onwijs goed dat je er iets mee gaat doen!

Sterkte meid!

Dankje wel ik wilde het eerst niet, had ik in een eerder reactie ook gezegd. Het idee dat ze gaan lopen peuteren aan je verleden..... Ik merkte er eigenlijk nog niets van tot een paar maanden geleden, toen hadden we een onschuldige cursus van "Belevingsgerichte zorg", ik moest spiegelen aan een nare ervaring tijdens m'n stage.
Ik begon me toch te janken iedereen huilde met mij mee wel ontzettend lief haha, maar het verbaasde mij echt hoe ik daar op reageerde.
Mijn man reageert wat nuchter: "Ach je hebt het druk op je werk..." En dat is ook wel zo! Maar je kan het ook uitsluiten natuurlijk, ik heb veel te veel dingen waar ik echt mee zit die ik zelf probeer op te lossen. En dat gaat natuurlijk niet........
Wat jij zegt MissF, ik heb bepaalde dingen meegemaakt die ik heb "weggestopt", zodat het voor de buitenwereld lijkt alsof er niets aan de hand is. Maar het zit er wel allemaal natuurlijk....
Ik krijg vanmiddag m'n collega op bezoek die doet zelf ook een cursus assertiviteit en met haar kan ik er iig goed over praten
Even afwachten tot donderdagochtend!

[petra85]

Super knap kwebbel !!
Ik weet ongeveer wat je voelt

[Gerdien B.]

mooi zo Kwebbel. Daarbij verander je verder echt niet. Heb het idee dat je precies weet wat de dingen zijn. Het is juist fijn als mensen met je meedenken en je helpen de goede kant op te sturen.

[Tuinfluiter]

Ik wens je hartstikke veel sterkte in deze moeilijke tijd en die nog gaat komen, hoop dat je goed geholpen zult worden en veel steun van je man zult krijgen.
Heel veel sterkte en je bent enorm dapper al ik dan zo eens lees.

[LeChat]

Hé Kwebbel, heel veel sterkte de komende tijd en ook ik vind het echt keigoed van je dat je deze stap zet!!