Mijn moeder is reformatorisch opgevoed en mijn vader katholiek. Ze hebben een prima huwelijk, gaan wel altijd samen naar de kerk: eerst NGK en later PKN. Zij hebben mij geleerd hoe je samen een kerk kunt zoeken waar je je thuis voelt.
Wij gaan niet elke week naar een kerk, maar zitten samen op bijbelkring, gaan samen naar lezingen en soms wel naar een kerkdienst.
Ik vraag me af of mensen als Jantjes zich wel realiseren dat je van mening kunt veranderen. Wat doe je als je partner zich niet meer thuisvoelt in de kerk? Of wat doe je als je gaat verhuizen, ben je dan in staat om samen een manier te vinden om je geloof te beleven? Als je er goed mee om kunt gaan dat de ene persoon naar de kerk gaat en de ander niet meer, maar nog wel gelooft, wat doe je dan? Het kan allemaal gebeuren tijdens een huwelijk, want mensen blijven meestal niet 50 jaar lang hetzelfde denken.
). Ik vind het voor mezelf wel echt noodzakelijk dat we samen in een gemeente zitten waar we ons echt thuis voelen. Ik zou me niet in een gergem kunnen vinden, maar ook niet in een evangelische gemeente. Niet dat er een waarheid gepreekt wordt (al zijn er mijns inziens in Nederland wel bepaalde kerkstromingen waar niet gepreekt wordt wat in de Bijbel staat), maar de dingen eromheen. Ik zou het bijvoorbeeld erg moeilijk vinden als ik naar een gemeente zou moeten(elke zondag dan), waar ik pers‚ een hoed op moet, of elke dag een rok aan zou moeten. Dat vind ik zo niet er toe doen, dat ik het lastig zou vinden om dat op te brengen.