Lalage schreef:De oplossing is: Iedereen zal uiteindelijk gaan geloven in Jezus en daardoor met God verzoend worden.
Daarmee vervalt de klem van bijv. de Hebreeënbrief, lees het volgende maar eens:
Heb 2:6b Wij zijn Zijn huis, als wij tenminste de vrijmoedigheid en de roem van de hoop tot het einde toe vasthouden.
Heb 3:12-14 Let erop, broeders, dat er niet op enig moment in iemand van u een verdorven hart zal zijn, vol ongeloof, om daardoor af te vallen van de levende God, 13 maar vermaan elkaar elke dag, zolang men van een heden kan spreken, opdat niemand van u verhard zal worden door de verleiding van de zonde. 14 Want wij hebben aan Christus deel gekregen, tenminste als wij het beginsel van de vaste grond van het geloof tot het einde toe onwrikbaar vasthouden.
Heb 4:11 Laten wij ons dan beijveren om die rust binnen te gaan, opdat niemand door dit voorbeeld van ongehoorzaamheid ten val zal komen.
Heb 6:4-8 Want het is onmogelijk om hen die eens verlicht zijn geweest, die de hemelse gave geproefd hebben en deel gekregen hebben aan de Heilige Geest, 5 en die het goede Woord van God geproefd hebben en de krachten van de komende wereld, 6 en die daarna afvallig worden, weer opnieuw tot bekering te brengen, omdat zij voor zichzelf de Zoon van God opnieuw kruisigen en openlijk te schande maken. 7 Want de aarde die de regen indrinkt, die er dikwijls op valt, en die nuttig gewas voortbrengt voor hen door wie hij ook bewerkt wordt, ontvangt zegen van God. 8 Maar de aarde die dorens en distels voortbrengt, is onbruikbaar en de vervloeking nabij. Uiteindelijk loopt het uit op verbranding.
Waarom deze scherpe waarschuwingen, waarom de nadruk op 'het elkaar vermanen, zolang men van een heden kan spreken' en nadruk op het 'volhouden tot het einde toe', als er na dat einde toch nog een kans is?