elbert schreef: In de Bijbel is de uitdrukking "met zijn gehele huis" van toepassing op iemands hele huisgezin, of daar nu kinderen toe behoren of niet. Dus zelfs al had deze soldaat zelf geen kinderen, dan nog is het gebruik van deze uitdrukking een aanwijzing van hoe God mensen invoegt in Zijn gemeente: dat is met alles erop en eraan: het hele gezin. Zo schrijft Paulus in 1 Kor. 1:16 dat hij het huisgezin van Stefanus gedoopt heeft. Moeten we hier dan mensen uit dat huisgezin uitsluiten? Waarom eigenlijk? Wil God soms alleen volwassenen in zijn gemeente?
Het is juist dat God alleen volwassenen in Zijn gemeente wil en de kinderen zijn hierbij inbegrepen. Dat wil de uitdrukking ‘met zijn gehele huis’ zeggen, maar hiermee is nog totaal geen kinderdoop ingesteld.
elbert schreef: "We" hebben niet iets anders bedacht, maar het is een gegeven dat de doop door Christus bevolen is.
inderdaad de volwassendoop.
elbert schreef: Punt 2 is dat de doop een teken van het nieuwe verbond is.
inderdaad geen besnijdenis.
elbert schreef: Punt 3 is dat kinderen van de gelovigen tot de gemeente van God behoren en dat ze daarom ook het teken dat bij dat verbond hoort, ontvangen.
Dat de kinderen van gelovigen tot de gemeente behoren is juist maar wie zegt dat ze dan gedoopt moeten worden ? terwijl Christus als hét grote voorbeeld Zelf na 8 dagen besneden was Zich Zelf liet dopen door Johannes.
elbert schreef: Punt 4 is dat het ontvangen van dat teken geen automatisme is in de zin dat ze daarmee zalig zijn: er horen geloof en bekering bij.
Precies en dat laatste ‘er horen geloof en bekering bij’ kan een baby niet.
elbert schreef: Punt 5 is dat volwassenen die nog niet gedoopt zijn, maar tot geloof gekomen zijn, dat teken ontvangen na belijdenis van hun geloof. Voor die volwassenen geldt trouwens hetzelfde als voor kinderen: doopwater is geen bewijs van zalig zijn, waar geloof en bekering is nodig.
Elbert denk nu zelf eens nuchter over je eigen zin hierboven na. Hoe is het mogelijk dat het zelfde geld voor een volwassenen en voor een baby. Zij kunnen toch niet het zelfde belijden.
elbert schreef: Het hele punt tussen "geloofsdopers" en "verbondsdopers" zit hem in de vraag of de doop iets is waar mensen ook iets in meebrengen (nl. hun geloof) of dat de doop ten diepste uitsluitend een handeling van God is. In dat verband is het bij de afwijzing van de kinderdoop ook opvallend dat het hoofdargument is: "maar die kinderen kunnen ook nog niet geloven!". Ja, als je gelooft dat je eerst iets moet hebben of kunnen voordat je gedoopt kunt worden, dan moet je de doop maar uitstellen tot je zeker weet of je "het kunt". Dat zou nog wel eens lang wachten kunnen betekenen, ook voor volwassenen. Gelukkig hoeven we niet iets te kunnen, maar hoeven we alleen maar in Gods handen te zijn. Daar alleen is het veilig, ook voor een baby. En hoe meer we dat verstaan, hoe meer we ons afhankelijk weten van Hem en Hem ervoor dankbaar zijn. Dat is geloof.
Dit is de al eeuwen oude vraag en mysterie in de orthodoxie en die van Arminius en Gomarus. Wie begint eerst God of de mens. Geloof is iets wat we krijgen en er wat voor doen, terwijl wij er niets voor doen en toch krijgen. Geloof is iets waar wij wat voor moeten doen en krijgen, terwijl wij het krijgen en er niets voor hoeven doen. Geloof is daar waar het weten op houd, wie het begrijpt begrijpt het wie het niet begrijpt begrijpt het niet. Bid en werk horen bij elkaar, het een hoort bij de ander zoals wet en evangelie bij elkaar horen. Als je de een voor de ander zet loop je al vast. Als je deze mysterie gaat begrijpen is je geloof een vaste grond van zaken die we niet zien en laat je je dopen als een discipel van Christus. Halleluja prijs God.
.
)
waar mensen het vandaan halen dat het besprenkelen van kinderen Bijbels zou zijn.