Omega schreef:elbert schreef:Eerlijk gezegd weet ik niet of je dat zo kunt zeggen: dat zonder de stichting JijDaar er geen geestelijk leven in een gemeente zou zijn. Dat is me nogal een uitspraak. Want daarmee zeg je dat een gemeente eigenlijk geen gemeente genoemd kan worden. Dat werd zelfs van de gemeente in Korinthe door Paulus niet gezegd.
Ik heb dat zo niet gezegd en zou dat ook zeker niet willen beweren. Wat ik bedoel is: als er alleen onder ambtelijke leiding aan bijbelstudie gedaan mag worden (over verenigingen worden opgericht), dan schuilt hierin een groot gevaar. Namelijk dat de kerkenraad alleen bepaalt wat goed is voor een gemeente. Wat zie je dan in de praktijk? Dat in bepaalde kringen en gemeenten bijbelstudie, jeugdverenigingen, bijbelkringen, gebedskringen enzovoort verboden worden. Met inderdaad als gevolgd dat een gemeente gedwongen wordt de exegese van een kerkenraad te volgen en dus geestelijk volkomen doodbloed. Jij kent die voorbeelden ook wel.
Oke, nu begrijp ik je eerdere uitspraak beter. Inderdaad is dwang om alleen onder ambtelijk opzicht de Bijbel te bestuderen, iets wat gewoonweg een praktische onmogelijkheid is en wat ook onwenselijk is. Want op die manier moet je alle huisgodsdienst gaan verbieden, tenzij er een ambtsdrager bij is.
Nu zal dat vast niet zo bedoeld worden, men bedoelt hoogstwaarschijnlijk het in groepsverband bestuderen van de Bijbel. Ook dat is iets wat praktisch niet dicht te timmeren valt: in dat geval mag je als gemeentelid ook geen lid worden van bijv. een reformatorische studentenvereniging, waar immers ook aan bijbelstudie wordt gedaan en waar ook geen ambtelijk toezicht over is. Het aantal voorbeelden valt natuurlijk uit te breiden.
Aan de andere kant is een kerkenraad er wel om geestelijke leiding te geven aan de gemeente. Dus wel als richtingaanwijzer fungeren, die ook waar nodig de christelijke tucht toepast. In dit geval worden er wel nogal zware middelen van stal gehaald om het bezoek van een jongerenavond te voorkomen. En dat alles zonder dat we er in de gegeven brief concrete bezwaren (buiten die van de ambtelijke leiding) in terug vinden. Het lijkt daarom op een defensieve actie die erop gericht is om de grenzen van de gemeente mee af te grendelen en om de gewetens te binden. Het getuigt ook niet van onderling vertrouwen binnen de gemeente. Als het klopt wat in de open brief staat (dat je bij het doen van belijdenis moet beloven niet meer een jongerenavond te bezoeken), dan komt dit neer op het binden van gewetens. Juist dit laatste kan en mag een kerkenraad niet doen.
Hoe zou de stichting JijDaar daar mee om moeten gaan? Ik geef maar mijn onbescheiden en ongevraagde mening (;)): in elk geval door aan te geven dat ze van harte staat achter de gereformeerde belijdenisgeschriften, naar letter en geest. En dat ze met name de leer zoals die in de reformatie tot ons is gekomen en waarvan we geloven dat die naar de Bijbel is, weer op de voorgrond wil hebben.
In de tweede plaats door te honoreren dat de kerkenraad ten allen tijde het ambtelijk opzicht over de gemeente heeft en dat een stichting dat ambtelijk opzicht niet heeft. Ook door te stellen dat de stichting niet als doel heeft om tweedracht in de betreffende gemeente te veroorzaken. En ook dat het de gewone weg is dat de gemeente in de eerste plaats door de verkondiging van het Woord en de bediening van de sacramenten wordt gebouwd. M.a.w. respect voor de gereformeerde opvatting van de regering van de kerk.
Ik noem deze 2 punten als eerste, om te voorkomen dat de indruk zou ontstaan dat dat respect zou ontbreken. Dáár moet de stichting JijDaar ten allen tijde voor beducht zijn en ik ben bang dat die indruk wel bestaat/ontstaat.
In de derde plaats dat de stichting vanuit het ambt van alle gelovigen haar zorg uit over de gang van zaken met betrekking tot deze brief van de kerkenraad. De kerkenraad waarschuwt haar leden voor de stichting JijDaar, maar ik neem aan dat je als stichting zulke vergaande waarschuwingen aan je adres graag uitgelegd wil zien. Als de stichting of de sprekers daarop echt dwaalt, is het ook de taak van de betreffende kerkenraad om uit te leggen wat die dwalingen concreet inhouden. Want de kerkenraad heeft ook een roeping richting de "buitenwereld" (wel vreemd dat je in dit verband een christelijke stichting buitenwereld moet noemen, maar ik ben bang dat de kerkenraad het zo ziet). Kortom: er zou een gesprek moeten komen en een uitwisseling van gedachten naar aanleiding van dit incident en de achterliggende visie. En dan natuurlijk niet via allerlei media, maar van aangezicht tot aangezicht. Dan kom je er mogelijk nog niet uit, maar heb je elkaar tenminste eerlijk kunnen behandelen en is er een mogelijkheid dat met de verschillen van inzicht beter wordt omgegaan. In zo'n gesprek kan ook de nood aan de orde komen, die de stichting JijDaar ziet onder reformatorische jongeren en de bewogenheid waaruit de stichting daar bijbels-gefundeerde antwoorden op wil geven.
Het is uiteraard aan de leden van de gemeente om ieder persoonlijk na te gaan of de bezwaren van de kerkenraad terecht zijn en men zich aan het herderlijk opzicht moet onderwerpen (ergo: wat minder bezoekers bij JijDaar), of dat de kerkenraad niet wél regeert en er bij de eerstvolgende ambtelijke verkiezing tegenkandidaten moeten worden aangedragen. Dat is de geeigende kerkelijke weg.
