vergeven

[Riska]

Om goed door te kunnen gaan met mijn leven zal ik het moeten verwerken en daar hoort ook een stuk vergeving bij. Dat zegt niet dat iedereen ooit tot het punt van vergeven komt.

Dat hoeft ook niet... het enige dat telt is, hoe jij je er bij voelt en wat ik erg belangrijk vind: dat iemand niet verbitterd raakt, want dat maakt het leven een stuk moeilijker...

[Odyseus]

ik weet niet of dit het goede toppic is. wist niet goed waar ik het onder moest plaatsen.

vergeven. doen jullie wel eens aan vergeven? en hoe doen jullie dat?
op dit moment ben ik zelf namelijk druk bezig met vergeven, alleen niet een makkelijk iets. in mijn verleden zijn er minder leuke dingen gebeurd en dat wil ik iemand vergeven. dat is niet makkelijk, maar toch wil ik dat doen.
waarom? omdat God ook ons vergeeft! vind ik dat wij dat ook moeten proberen. tuurlijk lukt dat niet altijd, maar dan wil ik God vragen op zo'n moment of hij mij daar mee wil helpen. de woede weg wil halen.
verder ook voor mezelf. je geen slachtoffer meer willen voelen. sterker te zijn dan hem.

eigenlijk vroeg ik me af of anderen dit ook doen. en hoe ze dat doen en met welke reden iemand dan wil vergeven.
ik merk wel of er reacties komen

groetjes kuikentje

Hte is soms heel moeilijk om iemand te vergeven. Je hoeft nooit te vergeten wat er is gebeurd, maar het kan jou zelf heel erg helpen als je iemand vergeeft. Als het heel erg is wat hij of zij jou heeft aangedaan kost het misschien wat meer tijd en moeite, maar zolang jij wrok blijft voelen jegens die persoon, zit jij zelf met een probleem.
De persoon in kwestie kan jou misschien allang zijn vergeten of voor zichzelf vrede hebben met zijn daden, terwijl jij er erg over in zit.

Accepteer van jezelf en van God de kracht om het verleden achter je te laten, vraag God om jou te helpen die persoon te vergeven en naar de toekomst te mogen kijken, want die is vast veel mooier zonder die nare gevoelens.

[tante-tortel]

Om goed door te kunnen gaan met mijn leven zal ik het moeten verwerken en daar hoort ook een stuk vergeving bij. Dat zegt niet dat iedereen ooit tot het punt van vergeven komt.

Dat hoeft ook niet... het enige dat telt is, hoe jij je er bij voelt en wat ik erg belangrijk vind: dat iemand niet verbitterd raakt, want dat maakt het leven een stuk moeilijker...

Ben het nog steeds niet helemaal met je eens. Vanuit ons menselijk denken zou het zou kunnen zijn, maar als we navolgers van Christus willen zijn vraagt Hij wel degelijk dat wij de ander vergeven zoals Hij ons vergeven heeft.
En dat kan inderdaad voor jezelf soms onmogelijk lijken, maar bij God is alles mogelijk.

[Riska]

Ben het nog steeds niet helemaal met je eens. Vanuit ons menselijk denken zou het zou kunnen zijn, maar als we navolgers van Christus willen zijn vraagt Hij wel degelijk dat wij de ander vergeven zoals Hij ons vergeven heeft.
En dat kan inderdaad voor jezelf soms onmogelijk lijken, maar bij God is alles mogelijk.

Ik ben een mens en dus doe ik dingen niet zoals het zou moeten.
Kijk, wanneer het om dingen gaat die je dan wel gekwetst hebben, maar waar je uiteindelijk mee kunt leven, dan zou het moeten kunnen - vergeven.
Maar voor mensen die voor het leven zwaar beschadigd zijn door de ander ligt dat toch echt een stuk moeilijker. En ik leef in het vaste vertrouwen dat God daar weet van heeft. Van de grote worsteling, het gevecht, het onvoorstelbare gevecht. Het kan zijn dat iemand dagelijks tot God bidt en zegt: "ik kán het niet, ik kan het écht niet"...
En daarbij moet je wel volstrekt eerlijk blijven. Dus ook in de kerk niet hardop meebidden: "gelijk ook wij vergeven.." totdat uit het hart komt.
En dan denk ik dat God in Christus genadig is en jou vergeeft dat je het niet kunt.
Nee, bij God is niets onmogelijk en mijn ervaring is dat mensen er uiteindelijk toe komen; omdat het heilzaam is voor die beschadigde mens zelf.
Maar bovenal moeten wij voor degene die ermee worstelt bidden en verder niet met ons oordeel klaar staan wat - op al dan niet Bijbelse gronden - volgens ons wel of niet zou moeten.

[Gerdien B.]

Je moet werken aan je vergeving. Dat is wat anders dan dat je aan je eind van leven echt iedereen daadwerkelijk vergeven hebt. Misschien zit ik dan nog wel midden in het proces van verwerken en ben ik nog niet bij het punt vergeven aagekomen. Vandaar dat je er aan moet werken, maar verlang niet van jezlef dat je perse zo snel mogelijk aan vergevedn toe moet zijn. Laat het maar gaan en je ziet van zelf wel waar je komt en hoe snel je er komt. Sommige komen er nooit aan toe.
Verwerkingsproces kan ook een ware hel wezen en dan heb je idd Gods kracht nodig om er door te komen

[Jess]

Ik blijf worstelen met het onderwerp "Vergeving"

Het komt mij steeds weer voor de geest dat ik hier de vraag kan stellen waarik mee loop zonder dat iemand mij kent. Dat vind ik heel mooi.

Mijn vader dingen bij mij gedaan die een vader niet hoort te doen met zijn dochter. Ik heb het er nooit over gehad met hem. Ik heb nog steeds kontakt met mijn ouders. Dan denk ik vaak: zal hij er nog aan terug denken? Ik ben er gewoon ontzettend boos over dat hij dit gedaan heeft met mij. Dit hoort niet. Ik had er niet aan toe mogen geven. Wat moet ik hiermee??? Het maar van me afzetten? Is dat hetzelfde als vergeven? Mijn man weet hier niets van.

[Riska]

Wat moet ik hiermee??? Het maar van me afzetten? Is dat hetzelfde als vergeven?

Nee, dat is het zeer beslist niet. Het van je afzetten is jezelf niet serieus nemen... Ik ga je even een pb-tje sturen...

[Marnix]

Ik blijf worstelen met het onderwerp "Vergeving"

Het komt mij steeds weer voor de geest dat ik hier de vraag kan stellen waarik mee loop zonder dat iemand mij kent. Dat vind ik heel mooi.

Mijn vader dingen bij mij gedaan die een vader niet hoort te doen met zijn dochter. Ik heb het er nooit over gehad met hem. Ik heb nog steeds kontakt met mijn ouders. Dan denk ik vaak: zal hij er nog aan terug denken? Ik ben er gewoon ontzettend boos over dat hij dit gedaan heeft met mij. Dit hoort niet. Ik had er niet aan toe mogen geven. Wat moet ik hiermee??? Het maar van me afzetten? Is dat hetzelfde als vergeven? Mijn man weet hier niets van.

het is misschien erg moeilijk, maar zou het niet goed zijn om een keer de confrontatie met je vader aan te gaan? Misschien heeft hij er enorm veel spijt van maar durft hij er niet meer over te beginnen... misschien heeft hij het weggedrukt. Vergeven als iets wordt doodgezwegen is bijna onmogelijk. Ga het er een keer over hebben, dan hoor je hoe hij er nu in staat. Als hij enorm veel spijt ervan zou hebben, zou dat het vergeven dan niet makkelijker maken? Zou er dan geen weg worden geopend naar echte vergeving. Dat is heel anders dan het maar van je afzetten, het proberen te vergeten.

Ik vind het knap dat je dit hier durft te vertellen. Erg dapper. Wat nog dapperder zou zijn is als je binnenkort onder 4 ogen hierover een gesprek met hem begint. Zeg maar dat jij het nog niet bent vergeten en dat je niet wil dat het doodgezwegen wordt... want dan blijf je er je levenlang mee lopen. En dan hoor je wel hoe hij er in staat. Ik denk dat dat de beste weg is... maar zeker niet de makkelijkste.

Heel veel sterkte en succes, Gods zegen toegewenst.

[Gerdien B.]

De confrontatie aan gaan is enorm moeilijk.
Persoonlijk zou ik aanraden om hulp hier in te zoeken. Iemand die je steunt in het proces van verwerken en je steunt in de stappen die jij daar binnen zet.
De confrontatie is iets waar je niet zomaar even aan toe bent.

[Jess]

Bedankt voor jullie reaktie. Ik ben er niet aan toe om de confrontatie aan te gaan maar ik weet ook niet hoe het verder moet. Vind het nu al even fijn dat ik hier kan spuien. Heb er lange tijd over nagedacht voor ik het zou doen. Had al heel lang een account hier aangemaakt voor het geval ik er aan toe zou zijn. En nu was dat moment daar.

Marnix, ik geloof zomaar niet dat hij er spijt van zal hebben. Hij is KEIHARD.

En het is ook mijn eigen schuld. Ik ging hem niet uit de weg terwijl er misschien wel de kans voor was.

Hij is nog steeds zo oversext als wat en maakt daar graag "grapjes" over. Ik weet me dan absoluut geen houding te geven als ik dat hoor. Ik denk dan gelijk terug aan dat wat er is gebeurd. Kan hij toch niet vergeten zijn?

Hoe zal ons gezin uit elkaar vallen, hoe en wat zal alles gaan in de toekomst? Dit is ook iets waar ik bang voor ben. Vooral voor mijn lieve moeder die in dit NIETS maar dan ook NIETS te verwijten valt. Heb nl. in een ander topic hier iets over gelezen dat er iemand was die daar op speculeerde.

[Hippieblijhoofd]

En het is ook mijn eigen schuld. Ik ging hem niet uit de weg terwijl er misschien wel de kans voor was.

Het is NIET je eigen schuld. Ook al ging je hem niet uit de weg en ook al ontweek je hem niet. Als je je vader uit de weg moet gaan, is er iets mis met die vader en niet met jou.
Hij is de oudere, degene die je had moeten beschermen - misschien zelfs wel tegen jezelf. Hij heeft daarin gefaald, en blijkbaar is hij niet in staat om dat te zien.

Ik wens je sterkte.

[Riska]

En het is ook mijn eigen schuld. Ik ging hem niet uit de weg terwijl er misschien wel de kans voor was.

Hoe oud was je helemaal? Je was toch van hem afhankelijk? Je kon toch niet anders dan doen wat hij zegt?
Ik herhaal wat Hippieblijhoofd ook zegt: het is NIET en NOOIT jouw schuld. Een mens die jou een steun in de rug moest geven, viel je in de rug aan... Zo voelt dat...

Je hebt misschien wel de schuld gekregen. Had je maar niet zus, had je maar niet zo moeten doen. Maar dat is dadertaal en klopt van geen kant...
Laat ik het daar maar even bij houden. Je bent een kanjer dat je erover gaat praten!

[Gerdien B.]

Ik sluit mij bij de vorige postings aan.

Daarbij wil ik zeggen dat er van ons pas vergeving wordt gevraagd zodra de ander vergeving vraagt. Zo te lezen is dat heel niet aan de orde en eis het neit van jezelf.

Super dapper dat je iig begint met praten. Zet dit door en probeer ook je man hier over te vertellen.

heel veel sterkte!!

[Cathy]

Ik sluit mij bij de vorige postings aan.

Ik ook.

Hij is nog steeds zo oversext als wat en maakt daar graag "grapjes" over. Ik weet me dan absoluut geen houding te geven als ik dat hoor.

Is het een idee om dan consequent hem je rug toe te keren? Een soort van daad stellen?

[sela]

Ik sluit mij bij de vorige postings aan.

Ik ook.

ik ook.