De Kinderopvang

[Memmem]

Mijn kinderen gaan niet naar een kinderopvang, ook geen andere structurele opvang hier. Als ik ga werken (eigen kantoor schoonmaken) gaan de kinderen mee. Ook gaan ze niet naar de peuterspeelzaal. Op die leeftijd is contact met leeftijdgenootjes helemaal nog niet zo belangrijk. Samen spelen komt meestal pas als ze 5 jaar zijn. Verder zijn de peuterspeelzalen er gekomen om kinderen met een achterstand (o.a. van ouders die niet uit nederland komen en nederlands praten) voorschools op het niveau te brengen van de gemiddelde nederlandse leerling. Als iedereen de kinderen daarheen brengt blijven deze kinderen een achterstand houden.

persoonlijk vind ik het soms best verwonderlijk dat meiden stoppen met wat ze tot dan toe gedaan hebben als ze moeder worden.

dat lijkt me interessant om beter te begrijpen.
wat zijn jullie gevoelens daarover? of gedachten?
mis je dat van daarvoor dan niet?

Ik ben volledig gestopt met werken toen onze oudste geboren is, soms lijkt het me wel leuk om weer mijn oude beroep op te pakken maar dat is nu niet haalbaar. Wel help ik mijn man bij zijn werk en pas ik op de kindjes van mijn zus zodra zij weer gaat werken. Een tijdlang heb ik mijn oma geholpen met haar huishouden.

Maar ik begrijp ook niet dat vrouwen gaan trouwen en dan gelijk een kind krijgen en dan ook gelijk helemaal stoppen met werken. Dag opleiding, dag werk! Vandaar dat wij er voor kiezen niet gelijk een kindje te krijgen.

Wij zien het zo dat je kinderen krijgt en misschien niet altijd op de tijd dat je zelf wilt maar zoals het hierboven beschreven word zie ik het een beetje als "wij nemen nog geen kinderen".

stelling: moeders die fulltime thuiszitten hebben een beetje de droom opgegeven dat het wat met hen zelf wordt [qua carriere enzo]


wat is jullie mening?

Absoluut niet waar, ze hebben een andere droom en carriëre gekregen. namelijk deze:

Ik ben de Glazenwasser en de Wasserij.
Ik ben de Tuinman, ik hou het netjes bij.
Geloof mij: heel dit raderwerk staat stil
Wanneer mijn moede arm eens niet meer wil.
Ik ben gepromoveerd in de Psychologie.
Gewoon aan huis kreeg ik de theorie.
Soms is het of ik angstig droom,
Want ik ben ook Pedagoog en Econoom.
Ik ben de schouder om op uit te huilen.
Ik ben de keeper, ik vang alles op.
En alle missers vallen op mijn kop.
Ik ben Gezinshulp in mijn eigen huis.
Ik ben all-round Verpleegster zonder kruis.
Ik ben de Strijkmachien
En de Poetsmachien en de Naaimachien.
Ik ben de Zoek-es-op-ik-zie-het-niet-machien.
Ook ben ik Kok en kook met variatie.
Maar niemand vindt dat eigenlijk een prestatie.
Je staat verbaasd, waar een mens nog tijd voor vindt.
Want ik kreeg zo nu en dan ook nog een kind.
En ik paste weer in het progamma in,
Want ik werd de Babysitter en de Min.
Ik ben de Huiswerkbegeleider (onbetaald)
Dus heb ik al mijn talen opgehaald.
En soms moet ik een vlotte spreekbeurt maken.
Dat zijn dan de meer interessante taken.
U hoort het wel: ik ben me goed bewust
Van de verantwoordelijkheid die op mij rust.
Ik ben "uniek", en nimmer te vervangen.
Achter BEROEP vul ik dus voortaan in
Keurig netjes "MANAGER van het GEZIN"
Ïnplaats van het bordje "zonder "om mijn nek te hangen!

Deze is niet helemaal op mij van toepassing. Kinderopvang kun je hier ook nog ergens tussenstoppen, doe ik als moeder ook nog en nog vele andere dingetjes.

Carriere en vrouwen...lijkt me vooral een persoonlijke afweging die je samen met je partner maakt. Ik hoop dat de meeste mannen het tegenwoordig niet vreemd vinden dat vrouwen ook werken. 100% thuis blijven van de vrouw zou ik zelfs egoistisch vinden. Waarom moet de man volledig opdraaien voor het geld verdienen en mag hij niet af en toe bij zijn kinderen oppassen?

Maar tot nu toe hoor ik vooral bezwaren tegen mensen die hun kinderen veel (lees meer dan 3 dagen in de week) in de opvang doen. Hoe staat men er dan tegenover als de moeder meerendeels thuis is, papa ook 1 dag door de week en het kind (bijv.) 2 dagen naar de opvang?

Hier zal het niet gaan dat papa een dag op de kinderen past. Hij is zelfstandig ondernemer en kan zo geen dag thuisblijven. Ik mag hem zelfs nog helpen.

[jamillah]

Ook gaan ze niet naar de peuterspeelzaal. Op die leeftijd is contact met leeftijdgenootjes helemaal nog niet zo belangrijk. Samen spelen komt meestal pas als ze 5 jaar zijn. Verder zijn de peuterspeelzalen er gekomen om kinderen met een achterstand (o.a. van ouders die niet uit nederland komen en nederlands praten) voorschools op het niveau te brengen van de gemiddelde nederlandse leerling. Als iedereen de kinderen daarheen brengt blijven deze kinderen een achterstand houden.

Ik ben het met veel dingen met je eens, wbt kinderopvang etc. Maar op dit punt moet ik toch even het volgende kwijt. Contact met leeftijdsgenootjes niet belangrijk zeg je. Mijn zoontje van 20 maanden speelt echt SAMEN met zijn neefje van 4 maanden ouder. Ze zien elkaar regelmatig. Ze leren samen te spelen èn delen. (met moeite.. maar het gaat..)
Pas samen spelen als ze 5 zijn, hoe kom je daaraan? Ik heb 3 jaar een peuterspeelzaal gehad en de kids van 2.5 tot 4 speelden wel degelijk samen. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk.
Je laatste opmerking berust op waarheid maar de praktijk leert anders. De kinderen met achterstanden krijgen meer aandacht d.m.v. 1 op 1 spelletjes te doen etc. Daardoor proberen we de achterstand te beperken of zelfs weg te werken. Ze blijven dus niet zoals jij beweert achterstand houden t.a.v. de rest van de kinderen. De rest van de kinderen functioneert normaal en ik wil dus ook weer niet beweren dat peuterspeelzaalbezoek beter zou zijn en dat kinderen die naar een psz geweest zijn vóórlopen op leeftijdsgenootjes maar ze hebben wel vast wat dingen meegekregen.
Peuterspeelzaalbezoek moet vooral leuk zijn voor de kids. Ik had ook altijd een hekel aan allerlei hulpplannen en onderzoekjes en testen etc. etc.
Mijn doel was dan ook altijd de kinderen een leuke tijd te bezorgen. Spelen met leeftijdsgenootjes. Leuke dingetjes maken en die heel trots aan mama laten zien... Zo kan ik nog wel even doorgaan.
Ik had een kindje uit een gezin van 7 (kort op elkaar volgende) kids. Ik heb weleens gevraagd waarom moeder toch voor de psz had gekozen. Ze antwoordde me dat ze het niet meer zou willen missen. Die contacten met de jufs en andere peutermoeders. De blije gezichtjes van haar kindjes als ze weer vol trots vertelden dat ze een verrassing hadden gemaakt. Een oudere dochter die bij me stage liep vertelde me dat ze door mams voor 'mijn psz' had gekozen omdat er zo'n fijne sfeer hing.

Helaas zijn er in Nederland niet veel Christelijke peuterspeelzalen. Toch heb ik besloten mijn kids wel op de plaatselijke -niet christelijke- psz te doen.
(ben daarom zelf maar gestart met mn mini-peuterspeelzaal, een kind van 20 maanden en 1 van 5 maanden. Knutselen wil nog niet echt lukken, maar wel zingen we de hele dag: Opent uwe mond )

[sela]

dan alweer wat vragen..

[trouwens, klinkt goed hoor, dat zoveel moeders met plezier thuiszitten. als je nu eenmaal in een situatie bent, dan is het ook weer een levenskunst daar iets gaafs van te maken.]

maar goed, toch nog wat vragen:
- in hoeverre is het een gemis, dat het tijdelijk niet mogelijk is om verder te gaan met je werk van daarvoor?
- komt van uitstel afstel?
- voelt het [thuiszit]moederschap als 100% vervanging?
- voel je je weleens in de rol van moeder gedrukt. dat het vanwege onze sociale omgeving op deze wijze van ons verwacht wordt?

[*Annet*]

dan alweer wat vragen..

[trouwens, klinkt goed hoor, dat zoveel moeders met plezier thuiszitten. als je nu eenmaal in een situatie bent, dan is het ook weer een levenskunst daar iets gaafs van te maken.

maar goed, toch nog wat vragen:
- in hoeverre is het een gemis, dat het tijdelijk niet mogelijk is om verder te gaan met je werk van daarvoor?
- komt van uitstel afstel?
- voelt het [thuiszit]moederschap als 100% vervanging?
- voel je je weleens in de rol van moeder gedrukt. dat het vanwege onze sociale omgeving op deze wijze van ons verwacht wordt?

- Ik zag mijn werk toendertijd als een verzetje, maar toen ik stopte met werken had ik het daar ook wel gezien. Als ik geen kinderen had gehad was ik misschien wel iets van een opleiding gaan doen of ergens anders solliciteren. Het was een kantoorbaan, reuze gezellig maar wel elke week weer hetzelfde. Mannen maken zoveel zooi dus was eerst een uur bezig om alle papieren weer te ordenen, facturen maken enz. Echt elke week hetzelfde.

- komt van uitstel afstel?? Tegen de tijd dat de tweede naar school moest wilde ik eigenlijk wel weer een kind erbij omdat ik anders niet wist wat ik moest gaan doen met mijn tijd. Het is een heel ge-organiseer: onder de middag eten bij ons de kinderen thuis, waar eten je kinderen dan? Altijd op school? De kinderen gaan om kwart over 8 de deur uit en om half 12 uit. Om 13 uur weer naar school, om kwart over 3 uit. Zie maar eens een baan te vinden waar dat in past.

- 100% vervanging? Ik weet het niet, heb altijd wel wat te doen en verveel me nooit. Ben echt niet heel de dag aan het poetsen en schrobben. Geef de kinderen aandacht en heb ook nog tijd voor mezelf om te naaien of iets anders wat ik graag doe.

- en ik heb sch**t aan mijn sociale omgeving, ik doe wat ik zelf wil!!!

[Liarose]

Maar ik begrijp ook niet dat vrouwen gaan trouwen en dan gelijk een kind krijgen en dan ook gelijk helemaal stoppen met werken. Dag opleiding, dag werk! Vandaar dat wij er voor kiezen niet gelijk een kindje te krijgen.

Wij zien het zo dat je kinderen krijgt en misschien niet altijd op de tijd dat je zelf wilt maar zoals het hierboven beschreven word zie ik het een beetje als "wij nemen nog geen kinderen".

Waarom lezen sommige mensen zo selectief?

En dan nog, in bovenstaande reactie van mij staat het woord 'nemen' niet eens.

Als je meer van mijn posts had gelezen had je geweten dat wij geen biologische kinderen kunnen gaan krijgen en daarom, als alles doorgaat, gaan kiezen voor adoptie.

En ook heb ik meer dan eens aangegeven dat ik kinderen zie als een geschenk van God.

Ook ben ik er van ovetuigd dat God een plan heeft met ons leven (ieders leven) en wij proberen alles te doen samen met Hem, zodat we de juiste keuzes maken, de keuzes die Hij wil dat we maken.

Ik begin er echt meer dan genoeg van te krijgen (en Memmem, dan heb ik het echt niet alleen tegen jou, maar ik heb het gewoon echt een beetje gehad en dit is de spreekwoordelijke druppel) dat hier behoorlijk wat mensen zijn die reacties hoe dan ook negatief uit lijken te leggen, verkeerd interpreteren of als het niet strookt met hun eigen gedachtegang dan dus per definitie belachelijk vinden. Gisteren kreeg ik een enorm lullige reactie van Rosekapje, ook met betrekking tot kinderen en ik heb er gewoon een slechte avond en nacht van gehad! En excuses... ho maar...

Laten we met elkaar proberen elkaar in onze waarde laten en je mag aan mij honderdduizend vragen stellen over hoe ik dingen zie, waarom ik bepaalde keuzes maak, maar ga niet lopen veroordelen of dingen aannemen die er helemaal niet staan.

[sela]

maar je schreeuwt wel een beetje..
het kan toch bestaan dat mensen die ervaring hebben over bepaalde dingen anders denken dan jij?

[Liarose]

maar je schreeuwt wel een beetje..
het kan toch bestaan dat mensen die ervaring hebben over bepaalde dingen anders denken dan jij?

Ja, natuurlijk kan dat bestaan! Maar ik probeer altijd iedereen wel in zijn/haar waarde te laten! Dat moet ik bij anderen, maar dat moeten anderen toch bij mij?

By the way: die reactie van Rosekapje is niet voor niets weggehaald door de mods!

[sela]

iedereen heeft gelijk.

[Liarose]

iedereen heeft gelijk.

Als je hiermee bedoelt dat iedereen zijn/haar eigen keuzes maakt en dat anderen dat moeten respecteren, maar je wel mogen bevragen, dan ben ik het met je eens.

[Lalage]

Rosalie, je hebt gelijk dat die opmerking niet gepast was, maar af en toe weet jij ook wel een beetje door te draven Dat is gewoon omdat je heel erg overtuigd bent van wat je vindt en dat lijkt mij heel goed, maar soms sneeuw je dan anderen een beetje onder. Doe ik vast ook weleens...

Waarschijnlijk probeert iedereen hier elkaar in hun waarde te laten, alleen soms komt iets anders over dan bedoeld. Net als in real life.

Ik heb de indruk dat de moeders die hier roepen dat je open moet staan voor kinderen allemaal geen hoger onderwijs hebben genoten en wel een man hebben die full-time kan werken en daar lekker mee verdient. Dan zit je in de mooie situatie dat je lekker thuis kunt zitten voor de kinderen.
Er zijn echter ook vrouwen die wel hebben gestudeerd. Ik heb nog niemand van de moeders gehoord over het gebruiken van je talenten!

Er zijn dus een aantal redenen om nog even te wachten met kinderen:
1. Je hebt gestudeerd en wil daar iets mee doen, aangezien de overheid niet voor niets veel geld aan studenten uitgeeft. Vooral als je een studie hebt gedaan die niet veel andere mensen doen, maar waar wel veel vraag naar is, wil je dat talent gebruiken om de maatschappij te dienen.
2. Je hebt nu eenmaal niet zoveel energie als andere mensen of hebt gezondheidsklachten waardoor je twijfelt of je een zwangerschap en het opvoeden van kinderen wel aan kan. Of je weet zeker dat het niet kan (in het geval van Rosalie).
3. Je bent niet zo rijk en hebt niet zo'n groot huis. Als je een kindje krijgt moet je bovendien minder gaan werken, omdat je ervoor moet zorgen. Of je hebt minder te besteden, omdat je de kinderopvang moet betalen.

Jullie kunnen wel heel hard gaan roepen dat een kind een geschenk van God is enzo, maar ik vind het ook een geschenk van God dat ik heb mogen studeren en een leuke baan heb.

Zo en nu houd ik erover op, mag het topic dicht?

[Liarose]

Thanks Lalage, voor je reactie!

Rosalie, je hebt gelijk dat die opmerking niet gepast was, maar af en toe weet jij ook wel een beetje door te draven Dat is gewoon omdat je heel erg overtuigd bent van wat je vindt en dat lijkt mij heel goed, maar soms sneeuw je dan anderen een beetje onder. Doe ik vast ook weleens...

Ik weet van mezelf dat als ik ergens van overtuigd ben, ik erg enthousiast kan doen erover! Het is niet mijn bedoeling anderen onder te sneeuwen. En ik hoop dat dat blijkt uit de vragen die ik aan anderen stel om meer te leren van hoe anderen dingen kiezen, doen, etc. Bij deze mijn excuses voor degenen die het gevoel hebben gehad ondergesneeuwd te zijn door mij (ik vind het een leipe uitdrukking )

Er zijn dus een aantal redenen om nog even te wachten met kinderen:
1. Je hebt gestudeerd en wil daar iets mee doen, aangezien de overheid niet voor niets veel geld aan studenten uitgeeft. Vooral als je een studie hebt gedaan die niet veel andere mensen doen, maar waar wel veel vraag naar is, wil je dat talent gebruiken om de maatschappij te dienen.
2. Je hebt nu eenmaal niet zoveel energie als andere mensen of hebt gezondheidsklachten waardoor je twijfelt of je een zwangerschap en het opvoeden van kinderen wel aan kan. Of je weet zeker dat het niet kan (in het geval van Rosalie).
3. Je bent niet zo rijk en hebt niet zo'n groot huis. Als je een kindje krijgt moet je bovendien minder gaan werken, omdat je ervoor moet zorgen. Of je hebt minder te besteden, omdat je de kinderopvang moet betalen.

Mooi gezegd, dank!

[*Annet*]

Zo en nu houd ik erover op, mag het topic dicht?

Nee, ik vind het wel boeiend!

[*Annet*]

Ik heb de indruk dat de moeders die hier roepen dat je open moet staan voor kinderen allemaal geen hoger onderwijs hebben genoten en wel een man hebben die full-time kan werken en daar lekker mee verdient. Dan zit je in de mooie situatie dat je lekker thuis kunt zitten voor de kinderen.
Er zijn echter ook vrouwen die wel hebben gestudeerd. Ik heb nog niemand van de moeders gehoord over het gebruiken van je talenten

Ik heb de Mavo gedaan, daarna een aantal jaren gewerkt in een produktie bedrijf. Reuze leuk hoor, maar om dat nou mijn hele leven te blijven doen? Nee, dus ben ik toen de KMBO-administratie gaan doen. Dus hoog opgeleid ben ik niet. Mijn man heeft nog geen 2 jaar Land en tuinbouwschool gedaan dus is ook niet hoog opgeleid. Door met zijn handen te werken krijgt hij zijn loon. Komt ook vaak stinkend en smerig thuis.

Ik gebruik mijn talenten hier in huis! Heb soms wel eens het idee dat jullie bij Thuis Blijf Moeders denken aan vrouwen die alleen maar koffie drinken bij de buurvrouw, beetje teuten en staan te ouwenelen op de winkelstraat.

Het huishouden gaat gewoon door, veel was en strijk.

Gister moest ik even naar de huisarts, waar laat ik de 2 kleintjes? Mijn buuf was weg, andere buuf had al oppaskindjes, mijn schoonmoeder werkt op dinsdag.

Het regent heel hard en ik heb geen brood in huis maar moet wel naar de winkel, wat doe ik met D en C?

De oudste 2 spelen lief buiten (denk ik). Komen binnen: die en die buurman is boos want ze mogen niet voetballen in de pad, hierachter. Komt de buurman even later dat oudste brutale mond had tegen hem. Vorige week hoorde ik van iemand dat mijn 2e zoon zich ernstig had misdragen ergens.

Mijn man werkt op het moment weinig over omdat ik het te veel gedoe vind om 's avonds alleen te eten: De oudste twee houden niet van warm eten dus zeuren daar over. Danny is moe en is 2 dus zegt bij alles: NEE, Caroline is ook aan het zaniken. Nou dan heb ik het wel even gehad hoor af en toe.

Na het naar bed brengen is het nog een bende in de badkamer, overal ligt speelgoed en kleren.

Midden in de nacht huilt een van de kinderen, toch maar even gaan kijken: O, bed ondergekotst.

Als er kleding kapot is moet het weer gemaakt worden. En zo kan ik nog wel tijdje doorgaan.

Ik heb het best naar mijn zin thuis maar het is niet altijd rozegeur en maneschijn!!

Heb een organisatorisch talent en dat gebruik ik in de planning van dit huishouden.

Soms zeggen wij ook wel 's avonds tegen elkaar: wat was het toch rustig toen we nog geen kinderen hadden.

[Lalage]

Nou, dan begrijp je toch ook wel dat niet iedereen naar kinderen verlangt?

[trijntjejohanna]

ik heb een opleiding gedaan tot verpleegkundige.. na het trouwen heb ik gwoon naar werk gezocht ( ben meteen na de opleiding getrouwd).. je hoorde zoveel over tekorten aan verpleegkundigen en alles.. heb alleen hier geen baan kunnen vinden.. door bezuinigingen konden ze niemand aannemen... na 3 maand was ik zwanger.. ik heb nog een reintegratietraject gevolgd.. geen werk te vinden... toen ik zichtbaar zwanger was, was mijn kans op een baan helemaal verkeken.. toen Milan geboren was, moest ik er niet aan denken om Milan weg te brengen.. en omdat ik toch nog geen baan had, heb ik er voor gekozen om dan maar gewoon thuis te blijven en dat bevalt me tot nu toe prima! als ik wel een baan had gehad en ik had het daar ontzettend naar mn zin gehad, dan was ik niet gestopt denk ik als milan gekomen was..

Na de geboorte van "maarten" ben ik van plan om gastouder te worden! zo hoef ik mijn kinderen niet weg te brengen en verdien toch geld!