L'être extraterrestre schreef:Ik zit best wel met een probleem. Uit de weken van de opname heb ik een vriendschap overgehouden. Dit meisje dit daar al maanden en nu mag ze eindelijk naar huis. Maar die datum word iedere keer verzet.
Ze belde me vanmiddag op, helemaal in tranen, dat ze haar bus had gemist en dat ze het allemaal niet meer zag zitten. Ze hebben bij de GGZ daar gezegd dat ze niet weten wat ze met haar aanmoeten. Ze kunnen haar niet verder behandelen, ik denk dat dat meisje een 'te zwaar geval' is. Zij is niet de eerste die hier mee zit. Maar haar moeder weet volgens mij (!) ook niet wat ze met haar aan moet, die hobbelt achter de hulpverleners aan. En dat meisje word toch een soort aan haar lot overgelaten. Ze voelt zich in de steek gelaten en er word alleen tegen haar gezegd dat ze reeëel moet denken. Ik vind dit zo moeilijk! Ik wil zo ontzettend graag helpen, maar ik kan helemaal totaal niets. iemand misschien een idee?
Met mij gaat het trouwens ontzettend goed nu
Overigens kan het best goed gaan met je, ik weet namelijk niet welke psychische ziekte je hebt?! maar ik denk dat het dan tijdelijke goed is. en je weer terug zult vallen. overigens zie je dat vaker als je juist iemand anders probleem wilt oplossen.
Maar geniet ervan, dat het goed met je gaat!!
wat betreft die vriendin.
ik snap heel goed dat je haar wilt helpen. maar als zelfs de hulpverlening niet weet wat ze moeten doen, denk je dat jij het dan wel kunt??
maar als je iets voor haar wilt doen, doe dan dat gene wat jij zelf ook graag wilt. bijv. dat je dingen met haar kunt afspreken, op bezoek bedoel ik dan/ wandelen, stuur haar een kaartje (niet 1 keer, maar vaker) enz.
verder weet ik niet wat je zou kunnen doen!
wel veel sterkte wens ik je (beide) toe!
groetjes mauren
