Wat is een depressie?

De Archiefkast van het Forum. Oude discussies zijn hier nog eens na te lezen.

Moderator: Moderafo's

Gebruikersavatar
L'être extraterrestre
Kapitein
Kapitein
Berichten: 1270
Lid geworden op: 27 mar 2006 18:34
Contacteer:

Wat is een depressie?

Berichtdoor L'être extraterrestre » 29 aug 2006 13:02

Ik vroeg me af wat een depressie precies is. Je kunt hier ervaringen neerzetten als je dat wilt, ook om mensen te helpen.

Ik denk, en ben bang, dat mensen te snel tot het betitelen van 'depressie' overgaan. Ik zeg niet dat degene die depressief zijn geweest dat niet zijn geweest en zich aanstelden, integendeel, maar er is een verschil tussen de welbekende dip, en een depressie.

Ik kan wel sites opzoeken, maar daar kan ik niets vragen, het is 'koude' informatie.

Dus, wat is een depressie, hoe voel je je precies?

Gebruikersavatar
Daphne
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3666
Lid geworden op: 10 jan 2004 14:03
Locatie: Veen
Contacteer:

Re: Wat is een depressie?

Berichtdoor Daphne » 29 aug 2006 13:28

Ik heb, als ik naar alle kenmerken van een depressie kijk, bijna 2 jaar lang een depressie gehad. Ik ben hiervoor niet behandeld, maar door hulp van vrienden, klasgenoten en docenten er zelf weer uit 'geklommen'. Ik had het denk ik ook niet echt in heel erge mate, hoewel ik wel zelfmoordgedachten had.
Het volgende gedeelte heb ik van http://www.depressief.nl:

Symptomen en klachten bij depressiviteit

Er zijn verschillende klachten die kunnen optreden bij een depressie. De twee belangrijkste zijn een neerslachtige, sombere stemming en het 'niet meer blij of geïnteresseerd kunnen zijn'. Daarnaast is er vaak sprake van een combinatie van de volgende klachten/symptomen:

* schuldgevoelens
* een gevoel van waardeloosheid
* een gevoel van hopeloosheid/hulploosheid ("het maakt allemaal niet meer uit")
* slaapstoornissen
* weinig energie
* lusteloosheid
* vermoeidheid
* verminderde lustgevoelens (minder zin in seks)
* veel of juist weinig huilen
* verminderde of juist grotere eetlust
* duidelijke gewichtsverandering (veel zwaarder óf veel lichter)
* aanhoudende lichamelijke onrust of juist traagheid
* besluiteloosheid
* concentratieproblemen
* vergeetachtigheid
* terugkerende gedachten over zelfdoding of de dood in het algemeen
* zomaar opeens paniek of angstgevoelens
* prikkelbaarheid / snel geïrriteerd zijn
* lichamelijke oorzaken waar geen oorzaak voor gevonden kan worden
* verwaarlozing van sociale contacten of van het huishouden


Ik had zelf last van minderwaardige gevoelens over mezelf en ook over anderen. Ik wantrouwde iedereen, voelde me altijd doodmoe, kon me niet meer concentreren, dacht veel na over zelfmoord/de dood, was snel geïrriteerd, was constant bang door iedereen in de steek gelaten te worden en had bijna geen energie.

En inderdaad, ik wilde, dat wat ik had, ook niet bestempelen als 'depressief'. Nu weet ik dat ik het wel was. En omdat het wel 2 jaar geduurd heeft bij mij, was het ook niet zomaar een dipje...
Afbeelding

Gebruikersavatar
mystery
Kapitein
Kapitein
Berichten: 870
Lid geworden op: 05 jan 2004 15:10

Berichtdoor mystery » 29 aug 2006 13:41

Ik denk weleens dat mensen depressie en depressieve gevoelens door elkaar halen. Een echte depressie is een constante beleving, somberheid en wat hierboven staat. Depressieve gevoelens zijn er niet altijd, kunnen wel terugkeren, maar het is geen depressie.
Je hebt ook verschillende depressies, zoals bijv. een dysthyme stoornis, manische depressie...
Als mens alleen kun je niet bestaan, je hebt de ander nodig om te groeien.

Wees eerst een individu voordat je een duo wordt.

Gebruikersavatar
L'être extraterrestre
Kapitein
Kapitein
Berichten: 1270
Lid geworden op: 27 mar 2006 18:34
Contacteer:

Berichtdoor L'être extraterrestre » 29 aug 2006 13:49

in principe heb ik me er al over laten informeren door ene student psychology, maar ik wilde eigenlijk wat meer ervaringen/meningen horen.

Gebruikersavatar
RECI-TATIVO
Sergeant
Sergeant
Berichten: 452
Lid geworden op: 11 nov 2003 20:34
Locatie: De mooie Veluwe

Berichtdoor RECI-TATIVO » 29 aug 2006 13:51

Hèt kenmerk van een depressie schijnt te zijn dat je nergens meer van kunt genieten, terwijl andere symptomen ook bij andere zaken kunnen horen.

Gebruikersavatar
windekind
Sergeant
Sergeant
Berichten: 492
Lid geworden op: 21 nov 2003 14:27
Locatie: Utrecht

Berichtdoor windekind » 29 aug 2006 13:58

RECI-TATIVO schreef:Hèt kenmerk van een depressie schijnt te zijn dat je nergens meer van kunt genieten, terwijl andere symptomen ook bij andere zaken kunnen horen.
Inderdaad.

En verder is er een verschil tussen depressief zijn en zwaar pessimistisch aangelegd zijn.
aan stuurboord liggen kapers
en aan bakboord zwemmen haaien
maar ik houd vannacht het roer wel recht

Gebruikersavatar
Daphne
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3666
Lid geworden op: 10 jan 2004 14:03
Locatie: Veen
Contacteer:

Berichtdoor Daphne » 29 aug 2006 14:03

windekind schreef:
RECI-TATIVO schreef:Hèt kenmerk van een depressie schijnt te zijn dat je nergens meer van kunt genieten, terwijl andere symptomen ook bij andere zaken kunnen horen.
Inderdaad.

En verder is er een verschil tussen depressief zijn en zwaar pessimistisch aangelegd zijn.


Dat klopt ja.
Bij mij was er een duidelijk aanleiding en oorzaak voor mijn depressie. Op mijn 15e is mijn beste vriendin van me 'afgepakt' door een ander meisje. Hierdoor stond ik altijd alleen. Later kreeg ik andere vriendinnen, toen dreigde het weer te gebeuren, dat een vriendin van me werd 'afgepakt'. Dit was toen de aanleiding dat ik depressief werd.
Afbeelding

Bloemenkind

Berichtdoor Bloemenkind » 29 aug 2006 14:09

Ik ben zelf al heel lang depressief.
Het is moeilijk te beschrijven hoe dat voelt, maar ik zal een poging wagen.

Mijn gedachten, over mezelf, het leven, de wereld, míjn leven, zijn continu negatief.
Alles ziet er heel donker uit en voelt heel donker, heel zwaar aan.
Ik heb nergens plezier in.
Elke avond ben ik blij dat de dag weer voorbij is.
Ik heb geen enkele hoop hier ooit nog uit te komen.
Ik voel me schuldig over alles.
Mijn leven, ikzelf, het voelt compleet zinloos, nutteloos.
Ik voel me vaak wanhopig, verschrikkelijk alleen, heel erg bang.
Kan me slecht concentreren.
Ben ontzettend moe.
Soms ben ik heel verdrietig, soms heel prikkelbaar.
Bijna alles is me teveel, kost me teveel moeite/energie.
De drempel om m'n huis uit te komen is enorm.
Ik voel geen liefde, alleen maar heel veel haat.

En zo kan ik nog wel even doorgaan, maar misschien is dit al duidelijk genoeg.

Gebruikersavatar
L'être extraterrestre
Kapitein
Kapitein
Berichten: 1270
Lid geworden op: 27 mar 2006 18:34
Contacteer:

Berichtdoor L'être extraterrestre » 29 aug 2006 14:12

Allereerst wens ik je heel veel sterkte.

Heb je hulp gezocht?

Gebruikersavatar
Daphne
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3666
Lid geworden op: 10 jan 2004 14:03
Locatie: Veen
Contacteer:

Berichtdoor Daphne » 29 aug 2006 14:14

Bloemenkind schreef:Ik ben zelf al heel lang depressief.
Het is moeilijk te beschrijven hoe dat voelt, maar ik zal een poging wagen.

Mijn gedachten, over mezelf, het leven, de wereld, míjn leven, zijn continu negatief.
Alles ziet er heel donker uit en voelt heel donker, heel zwaar aan.
Ik heb nergens plezier in.
Elke avond ben ik blij dat de dag weer voorbij is.
Ik heb geen enkele hoop hier ooit nog uit te komen.
Ik voel me schuldig over alles.
Mijn leven, ikzelf, het voelt compleet zinloos, nutteloos.
Ik voel me vaak wanhopig, verschrikkelijk alleen, heel erg bang.
Kan me slecht concentreren.
Ben ontzettend moe.
Soms ben ik heel verdrietig, soms heel prikkelbaar.
Bijna alles is me teveel, kost me teveel moeite/energie.
De drempel om m'n huis uit te komen is enorm.
Ik voel geen liefde, alleen maar heel veel haat.

En zo kan ik nog wel even doorgaan, maar misschien is dit al duidelijk genoeg.


Ja.
Ik herken heel veel in wat je schrijft. Heel veel sterkte.
Heb je vrienden/familie die je kunt vertrouwen?
Ik kon zelf niemand meer vertrouwen. Ik heb in die tijd veel aan mijn opleiding (SPH) gehad en ik merk, dat ik de SPH gekozen had omdat ik ZELF graag geholpen wilde worden... 8)
Ik heb toen geleerd, dat ik anderen in vertrouwen moest nemen, anders kwam ik ook niet te weten dat de ander te vertrouwen is.
Ik begrijp het volkomen, als je dat niet ziet zitten. Je bent alleen maar banger om afgewezen/in de steek gelaten te worden. Toch is het erg belangrijk om erover te praten, hoe ontzettend moeilijk dat ook is.
Afbeelding

Gebruikersavatar
Daphne
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3666
Lid geworden op: 10 jan 2004 14:03
Locatie: Veen
Contacteer:

Berichtdoor Daphne » 29 aug 2006 14:16

L'être extraterrestre schreef:Allereerst wens ik je heel veel sterkte.

Heb je hulp gezocht?


Hulp zoeken kan heel moeilijk zijn. Ik wilde tenminste niet met mijn verhaal en verleden te koop lopen. Daarom heb ik mensen gezocht in mijn nabije omgeving (klasgenoten, vrienden en docenten). Hiervoor was de drempel al hoog, laat staan voor het zoeken naar professionele hulp...
Afbeelding

Bloemenkind

Berichtdoor Bloemenkind » 29 aug 2006 14:28

@ l'être extraterrestre & Daphne: dank jullie wel :)

Ik heb in de loop der jaren verschillende soorten hulp gehad, maar momenteel heb ik geen hulp.

Vertrouwen is een heel lastig punt.
Altijd al geweest ook.
Gelukkig heb ik een heel lieve vriend die zelf ook depressief is geweest, en heel geduldig en begripvol is :)

En idd, als je iemand niet echt toelaat, niet open durft te zijn, kun je ook geen vertrouwen opbouwen.
Iets waar ik nu veel mee bezig ben.

Maar dat is off-topic denk ik :wink:

Gebruikersavatar
mystery
Kapitein
Kapitein
Berichten: 870
Lid geworden op: 05 jan 2004 15:10

Berichtdoor mystery » 29 aug 2006 14:29

Daphne schreef:
L'être extraterrestre schreef:Allereerst wens ik je heel veel sterkte.

Heb je hulp gezocht?


Hulp zoeken kan heel moeilijk zijn. Ik wilde tenminste niet met mijn verhaal en verleden te koop lopen. Daarom heb ik mensen gezocht in mijn nabije omgeving (klasgenoten, vrienden en docenten). Hiervoor was de drempel al hoog, laat staan voor het zoeken naar professionele hulp...


Hoe komt het dat de drempel naar professionele hulp zo hoog is?
Als mens alleen kun je niet bestaan, je hebt de ander nodig om te groeien.



Wees eerst een individu voordat je een duo wordt.

Gebruikersavatar
Daphne
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3666
Lid geworden op: 10 jan 2004 14:03
Locatie: Veen
Contacteer:

Berichtdoor Daphne » 29 aug 2006 14:30

Bloemenkind schreef:@ l'être extraterrestre & Daphne: dank jullie wel :)

Ik heb in de loop der jaren verschillende soorten hulp gehad, maar momenteel heb ik geen hulp.

Vertrouwen is een heel lastig punt.
Altijd al geweest ook.
Gelukkig heb ik een heel lieve vriend die zelf ook depressief is geweest, en heel geduldig en begripvol is :)

En idd, als je iemand niet echt toelaat, niet open durft te zijn, kun je ook geen vertrouwen opbouwen.
Iets waar ik nu veel mee bezig ben.

Maar dat is off-topic denk ik :wink:


Ik vind het niet off topique :wink: Het gaat namelijk nog steeds over depressie.
Fijn, dat je een lieve vriend hebt! Het is zo fijn om wat begrip van anderen te krijgen!
Sterkte ermee!
Afbeelding

Gebruikersavatar
Daphne
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3666
Lid geworden op: 10 jan 2004 14:03
Locatie: Veen
Contacteer:

Berichtdoor Daphne » 29 aug 2006 14:38

mystery schreef:
Daphne schreef:
L'être extraterrestre schreef:Allereerst wens ik je heel veel sterkte.

Heb je hulp gezocht?


Hulp zoeken kan heel moeilijk zijn. Ik wilde tenminste niet met mijn verhaal en verleden te koop lopen. Daarom heb ik mensen gezocht in mijn nabije omgeving (klasgenoten, vrienden en docenten). Hiervoor was de drempel al hoog, laat staan voor het zoeken naar professionele hulp...


Hoe komt het dat de drempel naar professionele hulp zo hoog is?


Ik denk, omdat ik niet graag geholpen wil worden. :oops: Wel door vrienden, etc., maar liever niet door opgeleide mensen. Ik denk dat ik bang ben om helemaal 'uitgeplozen' te worden.
Bovendien, op het moment dat ik eindelijk in zag, dat ik hulp nodig had, kreeg ik deze van een docent. Ik was namelijk erg teruggetrokken in de colleges, trok nooit mijn mond open en gaf nooit mijn mening. Hierdoor kreeg ik een W-BAS. (Waarschuwing dat ik van school gestuurd kon worden als ik een half jaar later mijn mond nog niet open had getrokken). Ik zag toen eindelijk in, dat ik anderen in vertrouwen moest nemen om erachter te komen dat ze ook te vertrouwen zijn.
Ik heb toen een gesprek met die docent gehad. Dat gesprek, en ook alle colleges en contacten met klasgenoten in die periode en die periode ervoor, hebben me ontzettend gemotiveerd om door te zetten en deel te gaan nemen aan de colleges. Ik kreeg toen nieuwe vrienden doordat ik het aandurfde om nieuwe contacten te leggen en deze te onderhouden. Bovendien ben ik sindsdien heel open over mijn gevoelens, waardoor ik beter contact met anderen heb en het nu ook zeg als iets me dwars zit.
Afbeelding


Terug naar “Archief”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 123 gasten