Worsteling met God

[Bloemenkind]

Hallo allemaal,

Zoals ik in mijn voorsteltopic al schreef, ben ik 'op zoek naar God'.

Ik heb altijd graag in God willen geloven, maar ik kan het niet.
Omdat ik (nog steeds) bang ben voor God.
Omdat ik me door God in de steek gelaten voel.
En omdat ik geen 'bewijs' heb voor Gods aanwezigheid in mijn leven.

Ik denk dat je, om te kunnen geloven, jezelf moet kunnen overgeven aan iets dat 'groter' is dan jijzelf.
En daar zit ook een groot probleem bij mij

Ik ben erg eigenwijs en heb erg veel moeite met autoriteit.
Zodra iemand mij iets op wil leggen, voel ik enorm veel weerstand en verzet.
Ik wil zélf mijn leven kunnen kleuren, mijn eigen keuzes kunnen maken en niet aan banden worden gelegd door iets of iemand anders.

'Uw wil geschiede', dat is voor mij dus een groot struikelblok.
Nee, míjn wil geschiede, denk ik dan in mijn opstandigheid.

Me overgeven, mijn eigen plannen en ideeën over hoe het zou moeten zijn loslaten, dat lukt me dus echt niet.

Bovendien weet ik nog steeds niet hoe ik God moet zien en of ik Hem wel in mijn leven wíl toelaten.
Want stel dat Hij echt de wrekende God is die in mij leeft?

En stel dat God míj heeft verworpen?
Want zo voelt het, omdat ik geen hulp van Hem heb ervaren noch ervaar in mijn leven.

Herkenning?

[MrSokkie]

Hee bloemenkindje,

Misschien ben ik niet de allerbeste persoon om als eerste op je stukje te reageren, aangezien ik zelf niet-christelijke ben en het niet van plan ben te worden (ik kom hier ook alleen maar voor de gezelligheid )

Maar goed, ik hoop dat ik toch iets positiefs kan bijdragen. Ik wil beginnen met je een vraag te stellen: Waarom wil je in God geloven? Daar moet je toch wel een diep verlangen naar hebben als je het toch wil ondanks wat je in je stukje hebt geschreven.

Je overgeven aan iets of iemand is altijd heel moeilijk. Je geest wil dat helemaal niet, want die heeft het liefst alles onder controle. Maar weet je, dat gaat je uiteindelijk niet lukken, dat lukt niemand. Iedereen wordt oud, ziek, en gaat uiteindelijk dood. Dat is de realiteit.

Door vast te klampen aan allerlei dingen genereer je een hele hoop lijden voor jezelf. Er kan weinig anders dan teleurstelling volgen, want soms gebeuren er nou eenmaal dingen die buiten je macht liggen.

Maar waarom denk je dat iemand je iets op wil leggen? Dat je je eigen plannen niet meer kan uitvoeren als je eenmaal in God gelooft, of in iets anders? Als ik iets geleerd heb van mijn bezoekje hier, is dat het niet gaat om een moeten, maar om een willen. Als je iets niet wilt opgeven, is er niemand die je er toe verplicht. Ik hou bijvoorbeeld zelf enorm van vlees eten en zie het helemaal niet zitten om vegetariër te worden, maar ik merk dat hoe meer ik mij verdiep in mijn geloof, het Boeddhisme, dat ik steeds meer aan het idee begin te wennen. Niet omdat het moet, maar omdat ik het zelf wil en ik er de meerwaarde van inzie. En tja, dat gaat in fasen en in iedere fase voel ik mij beter dan de vorige.

Ik kan zelf niks zeggen over God, want ik ervaar hem ook niet als aanwezig in mijn leven, maar ik ken een paar christenen hier persoonlijk, dat zijn zelfs hele dierbare vrienden, en ik kan je verzekeren dat zij in ieder geval God niet ervaren als wrekende God.

Misschien is mediteren wel iets voor je. Als je stil zit en je concentreert op wat er in je geest opkomt aan gedachten (alleen aanschouwen zonder in te grijpen of meegesleept te worden), misschien krijg je dan meer inzicht in jezelf. De antwoorden zitten in jezelf, je moet het alleen leren horen. En wat er ook uit komt, je overgeven aan iets hogers blijft een sprong in het duister, maar zo ontzettend veel mensen zijn je voor gegaan en die zijn goed terecht gekomen.

Heel veel sterkte en succes!

[hijwel]

Bloemenkind,

Is er een reden om bang te zijn voor God? Is er een reden voor jou om bang te zijn voor God? Je beeld van God wordt grootendeel bepaald door je opvoeding en door de dingen die je mee hebt gemaakt.
Maar wie is God in werkelijkheid? Ik denk dat je terug moet gaan naar de bron. De bijbel. Daarin is te vinden wie God is.

Begin vooraan:
God die de aarde goed maakte (zijn bedoeling was duidelijk)
God die een belofte gaf aan adam en eva om de aarde te redden.
God die de ongehoorzame mensen niet meer langer kon verdragen en de aarde blank liet staan. Maar noach en zijn zonen en vrouwen redde
God die het volk zeurend volk Israel 40 jaren lang heeft geholpen.
Jezus die op aarde kwam, en God bedoeling met de mensen duidelijk maakt
Jezus die zijn leven gaf, terwijl wij hadden gekozen voor de dood. (God die zijn belofte nakwam, redden van de wereld)

Lees de verhalen in de bijbel met nieuwe ogen. Verplaats je eens in God bij het lezen van de tocht door de woestein. Of bij de zooi in de gemeente van Korinthe.

Persoonlijk is mijn beeld steeds meer en meer bijgesteld naar het beeld van een liefdevolle, grote, soms onbegrijpelijke God. Een God die het allerbeste met mij voor heeft.

Ik kwam laatst bij de beeldhouder.. en ik zag die man zo hakken en hakken. Ik stond er vol verbazing bij te kijken. Er kwam langzamerhand een paardehoofd uit een ruwe steen zetten. Ik vroeg aan de beelhouder: "hoe doet u dat toch?". Ach zegt de beeldhouder: "dat is helemaal niet zo moeilijk, ik hak gewoon alles weg wat geen paard is".
Ik geloof dat God zo bezig is mijn mijn en met jou leven (als je je leven overgeeft in zijn handen). Hij haalt weg wat geen hijwel is.

Leer vanuit de bijbel wie God is. Praat met mensen die het moeilijk hebben hoe zij God ervaren. (zieke gelovige mensen).

[hijwel]

btw: luisteren eens wat toespraken van dick van keulen. (ik denk dat hij de kern raakt van wat jij bedoelt)

http://www.bemoediging.net/Dick_van_Keulen.htm

[Bloemenkind]

Hoi MrSokkie,

Bedankt voor je reactie

Ik weet niet waarom ik in God wil geloven.
Misschien wel omdat ik me vaak heel klein en machteloos voel.
Misschien wel omdat ik naar 'redding' zoek, naar verlossing, naar een uitweg uit de duisternis die ik al zolang ervaar.
En misschien wel omdat ik voel dat er 'iets' is.

Ik heb een groot deel van mijn leven 'gezocht', op vele verschillende terreinen, waaronder m.n. het 'spirituele'.
Ik ben gaan geloven dat je geest in principe oneindig krachtig is.
Dat je, door de kracht van je geest, alles zou kunnen zijn, doen, helen...
Dat geloof is inmiddels aan diggelen gegaan, wat misschien wel de reden is dat ik weer sterker op zoek ben naar God.

Ik heb dus een groot deel van mijn leven geloofd dat je in principe alles zelf in de hand hebt, of zou kunnen hebben.
Dat je wèl controle kunt hebben dus.
Dat alles in principe binnen je macht ligt.

Nu geloof ik daar eigenlijk niet meer in.
Nu voelt het alsof alle controle me is ontglipt, alsof ik nergens houvast vind.
Ook niet bij een God, die ik toch ontelbare keren om hulp, om een uitweg heb gesmeekt.

Ik heb me in mijn leven al aan veel vastgeklampt, heb allerlei structuren ontworpen in mijn leven om toch ergens een gevoel van controle vandaan te halen.
Daarmee heb ik voor mezelf een gevangenis gecreëerd.
Ik vraag God om hulp om daaruit te komen, maar eigenlijk ben ik veel te bang om eruit te komen, dus misschien laat ik Hem wel niet toe.

Waar het vooral om gaat, is het 'Uw wil geschiede'.
Dat suggereert i.m.o. dat God bepaalt wat er met mij en in mijn leven gebeurt, en niet ikzelf.
Dat komt op mij over als dwang.
Ik ben bang dat God dingen van of met mij wil, die ik zelf niet wil (of durf, of wat dan ook).

Ik heb al vaak geprobeerd te mediteren, maar ik ben daar veel te rusteloos en gespannen voor.
Ik kom niet tot rust.
Denk teveel, voel teveel duisternis, waardoor eventuele andere 'stemmetjes' in mij niet door kunnen komen - áls ze er al zijn.
En ik ben ook veel te bang, eerlijk gezegd, voor wat ik allemaal in/over mezelf ga ontdekken als ik wérkelijk stil ben

En wat die sprong in het duister betreft: ik zou misschien wel willen springen, als ik zeker wist dat ik werd opgevangen.
Maar ja, als ik niet ervaar dat het leven veilig is en dat in het diepe springen veilig is...

Dankjewel

Bloemenkind

[Bloemenkind]

Hoi hijwel,

Ik weet eigenlijk niet waarom ik bang ben voor God.
Ik ben van oorsprong katholiek, maar mijn ouders doen eigenlijk niets met het geloof.
Ze hebben mij wat geloof betreft altijd volkomen vrij gelaten en mij zeker niet het idee gegeven dat God boos en straffend is.

Als klein meisje zong ik in het kerkkoor en ik weet nog dat ik, als ik in de kerk zat, mij altijd schuldig voelde, al had ik geen idee waarover.

Het lijkt dus wel of mijn angst voor een boze God is aangeboren.

Ik ken wel wat verhalen uit de bijbel, heb er wel eens in gelezen, maar eerlijk gezegd heb ik het boek altijd snel weer weggelegd, omdat het mijn beeld van God als wreker alleen maar lijkt te bevestigen.
Zeker het OT.

Hoe doe je dat, je overgeven aan God?
Ik kan wel zeggen: ik geef me aan U over, maar ik weet dat dat slechts woorden zijn, dat ik nog veel te eigenwijs en ook bang ben om me daadwerkelijk over te geven.

Ik heb Hem gevraagd me te helpen me over te geven en los te laten, maar zonder resultaat.

Ik ben zelf ook 'ziek' (psychisch), en daardoor heb ik juist nóg meer moeite gekregen met God.
Omdat ik heb gesmeekt om licht in de duisternis en het alleen maar donkerder wordt.
Daardoor heb ik eerlijk gezegd al helemáál geen vertrouwen meer in Hem

Bedankt voor je link, ik zal hem eens op mijn gemak bekijken.

Bloemenkind.

[MrSokkie]

Hee bloemenkind,

Ik kan natuurlijk niet zo op basis van een paar berichtjes oordelen; ik kan alleen zeggen hoe het op mij over komt. Ik ben bang dat je God wilt gebruiken als kruk. Omdat alle dingen waar je je aan vast klampte onbetrouwbaar bleken, probeer je je nu aan God vast te klampen. Je zegt het zelf ook, je hebt je eigen gevangenis gemaakt door vast te klampen, en nu probeer je van god je gevangenisbewaarder te maken. Dat lijkt mij niet de goede weg.

Jammer dat mediteren niet voor je werkt. Ik hoop dat je iets anders vindt. Ik hoop ook dat je hulp hebt/zoekt bij je psychische problemen. Dingen over jezelf ontdekken als je echt stil bent is inderdaad intimiderend. Ik zit ook niet echt te springen, maar aan de andere kant sta ik er wel met vertrouwen tegenover omdat ontkennen geen zin heeft.

Sterkte,


PS: Je kunt me natuurlijk altijd pb-en als je wil.

[Marnix]

Ik zou de worsteling niet alleen gaan voeren... Ga bijvoorbeeld meedoen aan de Alpha-cursus, samen met mensen er over nadenken, bidden, luisteren.... en ontdekken wie God is en wie Hij voor jou wil zijn.

[Lalage]

Wat gaaf dat je Dick van Keulen kunt beluisteren via internet! Als iemand de liefde van Jezus uitstraalt, is hij het wel. Bloemenkind: ga die link volgen, dat zal je misschien wel een beetje helpen.

[Bloemenkind]

@ MrSokkie: je hebt gelijk, ik ben wanhopig op zoek naar houvast, dus zoek ik naar God, in de hoop dat ik op Hem kan steunen.
Aan de andere kant vraag ik me af of ik niet moet leren op mijn éigen kracht te vertrouwen.
Dus niet meer zoeken naar een 'hogere macht' buiten me, maar zoeken naar de kracht in mezelf.

Het voel nl. als zwakte om te steunen op een God.
Terwijl ik tegelijkertijd niets liever zou willen.

Op dit moment heb ik geen hulp voor mijn psychische problemen.
Ik realiseer me dat ik dit alleen niet (meer) red, iig niet lang.
Maar op dit moment ben ik nog veel te bang.

In de duisternis die ik ervaar, heb ik overigens ook al heel wat dingen ontdekt over mezelf die ik verre van aangenaam vind.
En dat terwijl het totaal niet stil is in mij

Dankjewel

[Bloemenkind]

@ Marnix: ik vind het erg moeilijk om mijn 'worsteling' met anderen te delen.
Ik heb mijn hele leven al het idee dat ik er alleen voor sta, dat ik al mijn problemen zélf moet oplossen, dat ik anders zwak ben.

Wat is een Alpha-cursus?

Bidden lukt me trouwens niet meer.
Ik probeer het wel, m.n. 's avonds voordat ik ga slapen.
Maar om wat voor reden dan ook, het gaat niet.
Ik krijg de woorden niet gevormd, het is net alsof ik tegen een muur oploop.

[Carl]

Hallo Bloemenkind,

je moet God inderdaad in jezelf zoeken. Hij woont in ieder van ons; wij zijn de tempel van zijn geest.
Dit is compleet onafhankelijk van welke religie of dogmatiek handelt. Kijk naar mijn onderschrift; ieder die liefheeft doet Gods wil, en God werkt door hem/haar heen.

Dit is ook voor jou om te ervaren.

je broer
Carl

[Bloemenkind]

@ Lalage: ik heb de site bekeken en een van zijn lezingen gedownload.
Maar als ik dan op UnZip klik, gebeurt er niks

Haha, ik ben niet echt handig op internet-gebied, dus als iemand weet hoe ik zo'n lezing wél kan beluisteren??

[Bloemenkind]

Hoi Carl,

Ik dacht eigenlijk altijd dat in het christendom God wordt gezien als een soort 'hemelse macht' buiten je.
Maar Hij is dus zowel ín ons als overal om ons heen?

En hoe vínd je God dan in jezelf?
Wat zou ik daarvoor kunnen doen, als bidden niet lukt en het ook niet stil word van binnen?

[marina87]

Hoi Bloemenkind,

Ik vind bidden op vaste tijden ook weleens moeilijk, vooral als er iets tussen God en mij in staat, of als ik God een tijdje niet dichtbij ervaar. Wat ik dan doe is direct iets tegen God zeggen, spontaan. Al is het maar één zin of woord. In een gebed hang je al snel hele 'verhalen' op, en weet je zelf vaak niet goed wat je moet zeggen. Ow ja een tip: zoek de natuur op! Vooral als je zo rusteloos bent! (En als je lekker in de natuur bent, zijn er ook geen mensen die je aankijken alsof je hallicunerende bent, als je tegen God praat