De refowebbaby's ;-)!

[lammetje]

Haha nee ze had een pink in dr mond Ze huilden verder bijna allemaal, twas echt een koortje

[leentje]

Haha nee ze had een pink in dr mond Ze huilden verder bijna allemaal, twas echt een koortje

Haha idd, ze kwamen bijna boven het zingen uit

[lammetje]

Hier begint er ook weer een gezang (1 persoons) dus ik ga maar even voeden

[Hippieblijhoofd]

Gisteren zei hij voor het eerst mama , nou dan ben je als moeder supertrots ( helemaal omdat hij eerst mama zegt en niet papa )

haha, mijn neefje zegt al minstens een maand lang mama tegen zijn vader
'nee, ik ben pápa, zeg eens pápa'
'mama!'

[rosekapje]

Die van ons zegt ook alleen maar mama. als papa, opa of oma niet in de buurt is kan hij het heel goed zeggen, maar zodra ze aanwezig zijn vertikt hij gewoon om ze zo te noemen.
Overigens noemt hij zijn vader wel bij de voornaam als hij zijn papa roept

[*Annet*]

zegt ie Arie of Ajie? hier noemen ze dat meestal: Aaj

[rosekapje]

Ajie, en als die een goede dag heeft kan die de R ook zeggen.

[*Annet*]

Vind het eigenlijk wel grappig klinken als ze me bij de voornaam noemen. Het is hier geen gewoonte maar als ze het een keer doen vind ik het niet erg. En als we ergens zijn waar veel kinderen zijn mogen ze me ook gewoon Annet noemen, als ze mama roepen kijkt elke moeder. Zels mijn schoonmoeder geeft dan antwoord. (waar bemoeit ze zich mee )

Willen jullie dat je kind(eren) "u" tegen jullie zeggen? en gewoon bij de voornaam noemen of iets van mam(a)?

De tweede moest pas proefzwemmen en riep door het hele zwembad heen: heeeeeeeeee lieve Netje

[Jannoek]

ik riep m'n mams ook altijd bij de voornaam. M'n ma vond dat niet leuk. Ze waren bijna 8 jaar getrouwd toen ik werd geboren, m'n moeder was echt trots en dan zei ik geen mama. Ik had wel een goed argument overigens 'de buurmeisjes zeggen ook Jenny, dus dan doe ik dat ook'.

[rosekapje]

Als ze me over het algemeen maar mama noemen vind ik het best, we vinden het grappig dat hij nu zijn papa bij zijn voornaam noemt (want dat horen ze toch, ik spreek mijn man niet aan met vaders op paps zoals ze vroeger deden).
u hoeven ze tegen mij niet te zeggen, het kan en mag misschien netjes staan, maar ik vind het afstandelijk klinken, en ben het van huis uit ook niet gewend mijn ouders waren ook je. Bij mijn schoonfamilie zeggen ze wel u tegen de vader en moeder. Dus mijn ouders worden ook je voor onze kinderen en mijn schoonouders u.
Daarentegen moeten ze wel u zeggen tegen mensen die ze niet vaak zien en oudere mensen.

Annet, mijn moeder reageert ook als mijn zoontje mama zegt en dan zegt mijn vader altijd gelijk, ik wist niet dat dat kind twee moeders had.

[*Annet*]

Onze kinderen hoefden eerst ook geen U tegen ons te zeggen maar toch vond ik het niet netjes klinken. Niet dat ik mezelf zo hoog op heb staan maar wij wilden ze gewoon leren dat ze tegen alle "grote mensen" u zeggen, anders weten ze het ook niet meer. Ik vind het ook wel wat afstandelijk klinken maar als ze volwassen zijn hoeft het ook niet meer van mij. Ik zeg ook U tegen mijn ouders maar vind het wel afstandelijk klinken. We zijn nu allen volwassen dus vind ik het eigenlijk niet nodig.

[kwebbel]

Ik zeg nog steeds 'u' tegen mijn vader en moeder, zij zeiden het ook altijd tegen hun ouders, dus het is automatisch meegegroeid. Wij zouden wel graag willen dat onze kinderen ook 'u' tegen ons zeggen, gewoon een stukje respect naar de ouders toe.

(niet dat kinderen die 'jij' zeggen geen respect hebben voor de ouders!! dat even te goede) maar zo denken wij er over.

[Jannoek]

ik zeg ook nog steeds 'u'. Zit er gewoon goed ingeprent . Mag gerust 'jij' zeggen tegen m'n ouders, maar kvind dat toch niet echt wat... Vind het overigens ook niet afstandelijk klinken of zo.

[MissF]

Ik heb altijd geleerd u te zeggen.
Toen mijn zus klein was, zeiden mijn ouders :'We laten haar gewoon 'je' zeggen hoor, anders klinkt het zo afstandelijk enzo.'
Maar na een tijdje hebben ze er al 'u' van gemaakt, omdat het echt anders klinkt, mijns inziens 'Ik vind jou stom' of 'ik vind u stom'.
Ik vind het wel respectvoller, maar weet niet of ik het bij mijn eigen kinderen zal doen. Mijn vriend zegt ook altijd je en jij tegen zijn ouders, maar toch vind ik het wat platter klinken ofzo...

Het is meer een gevoel denk ik, niet echt iets waar ik de vinger op kan leggen. Tegenwoordig zeg ik steeds meer 'jij' tegen mijn ouders, automatisch, omdat ik zelf ook ouder ben, en in een andere fase terecht kom, ofzo.
Het scheelt, vind ik, ook of je pa/ma zegt of pap(a) en mam(a). Ik vind pap en mam ook veel persoonlijker klinken dan 'pa' en 'ma'. Dat vind ik altijd zo ouderwets klinken, zo afstandelijk

[kwebbel]

Ik heb altijd geleerd u te zeggen.
Toen mijn zus klein was, zeiden mijn ouders :'We laten haar gewoon 'je' zeggen hoor, anders klinkt het zo afstandelijk enzo.'
Maar na een tijdje hebben ze er al 'u' van gemaakt, omdat het echt anders klinkt, mijns inziens 'Ik vind jou stom' of 'ik vind u stom'.
Ik vind het wel respectvoller, maar weet niet of ik het bij mijn eigen kinderen zal doen. Mijn vriend zegt ook altijd je en jij tegen zijn ouders, maar toch vind ik het wat platter klinken ofzo...

Het is meer een gevoel denk ik, niet echt iets waar ik de vinger op kan leggen. Tegenwoordig zeg ik steeds meer 'jij' tegen mijn ouders, automatisch, omdat ik zelf ook ouder ben, en in een andere fase terecht kom, ofzo.
Het scheelt, vind ik, ook of je pa/ma zegt of pap(a) en mam(a). Ik vind pap en mam ook veel persoonlijker klinken dan 'pa' en 'ma'. Dat vind ik altijd zo ouderwets klinken, zo afstandelijk

Nou daar zit ik ook wel een beetje mee. Ik mag mijn aanstaande schoonouders aanspreken met 'pa' en 'ma' maar ik zeg toch liever 'mam' en 'pap', dat vind ik persoonlijker veel liever klinken.