windekind schreef:Ik denk dat een recensent een boek op inhoud mag beoordelen, in die zin dus ook op het nihilisme dat uit een boek spreekt. Een recensie is niet alleen een technisch verhaal. Dus als iemand ervan overtuigd is dat nihilisme strijdig is met een christelijke geloofsovertuiging, is een dergelijke beoordeling ergens wel logisch...
Als de recensent wel duidelijk aangeeft dat het technisch gezien een heel goed geschreven boek is of een briljant verhaal - of juist het tegenovergestelde -, mag de recensent inderdaad best kritiek hebben op de nihilistische grondbeginselen van het verhaal.
Wat 'lege' romans betreft: iemand 'elementaire deeltjes' gelezen? Ik ben er (twee jaar na het lezen) nog steeds niet helemaal van bijgekomen. Het is een afschuwelijk boek, maar wel de waarheid.
Mwah, het hangt er maar vanaf wat je verstaat onder 'de waarheid'. Waar ik het wel mee eens ben, is dat het een erg depressief - het woord 'afschuwelijk' gebruik ik zelf liever niet -, een erg depressief boek is en ook ik ben er nooit helemaal van bijgekomen. Het hele oeuvre van Houellebecq is overigens getekend door postmodernistische, nihilistische en seksistische leegheid. Indrukwekkende schrijver.
Over 'Knielen op een bed violen', een boek dat ik nog steeds moet lezen, wil ik even kwijt dat ik het apart vind dat ik veel mensen uit orthodox reformatorische hoek spreek, en ook mensen die een achtergrond als thuislezer hebben, die het boek zeer herkenbaar en realistisch vinden. Die zelfs depressief of in ieder geval bijzonder zwaarmoedig werden gedurende het lezen en ook daarna nog. Zit er dan toch niet een kern van waarheid in het verhaal?
