Ik las pas in een interview dat Jan Siebelink de 'zwarte' dingen uit zijn jeugd in het boek erg aangezet heeft en de leuke dingen (die er ook waren) wat onderbelicht heeft, maar dat heeft hij als romanschrijver bewust gedaan.
Dus je kunt zeggen dat er best veel op eigen ondervinding (waarheid dus) gebaseerd is, maar hij maakt er zelf een fictieve waarheid van. Ik bedoel: hij mag zelf weten hoe hij die waarheid neerzet, welke kanten hij belicht enz.
Hoe dat met dat avondmaal precies zit weet ik niet. Ik hoorde ook dat er in de tijd van ds. Paauwe helemaal geen oefenaars waren die een avondmaalsdienst mochten leiden. En toch gebeurt het. Is het dan verzonnen? Best moeilijk, maar het blijft niettemin een prachtig boek!!!