Knielen op een bed violen

[Charlotte]

En daarbij heb ik het idee dat ik beter eerst de vroegere literatuur kan onderzoeken, voor ik aan moderne begin, omdat het dan beter te begrijpen en te plaatsen is.

O, ik had het andersom.. Maar het kan best dat moderne literatuur je niet zo ligt, geeft ook helemaal niks. Het is over het algemeen vooral erg leeg, en daar moet je tegen kunnen.

Dan kom ik maar weer met de vraag 'wat is moderne literatuur'? Ik denk dat je veel literatuur van de laatste jaren/decennia inderdaad wel leeg kan noemen. Terwijl ik 'Knielen op een bed violen' (om voor de verandering maar even op het topic terug te komen) heel erg mooi vind en totaal niet 'leeg'. (ja, wat is leeg? ik ga er eens over nadenken...)
Maar als je de definitie van moderne literatuur ruimer neemt (na WO II of misschien zelfs al daarvoor) dan kun je dat niet met 'leeg' afdoen en liggen heel veel boeken me wel!

Wat ik zei over vroegere literatuur is trouwens ook weer niet helemaal waar; ik begin niet bij het begin, maar lees vooral 19e/begin 20e eeuw.
Ach, maakt het uit waar je begint? áls je maar ergens begint!

[windekind]

Welke definitie van 'leeg' hanteer jij? (Ben benieuwd wat je er 'leeg' aan vindt, pure nieuwsgierigheid, dus no offense... )

Nihilisme. Geen doel, het leven is zinloos, de werkelijkheid onkenbaar, blabla. Ik vind het vaak prachtige boeken en kan niet anders dan het met dat nihilisme eens zijn, maar leeg blijft het.
In moderne literatuur zie je de trend bij alle 'grote schrijvers': Reve, Mulisch, Hermans, Bordewijk, Kellendonk, Elsschot, 't Hart, enz.

[Charlotte]

Hm.... leeg vind ik toch iets meer dan zinloos alleen.
Een boek kan bijvoorbeeld zonder zin zijn (en daarbij stel ik zin/doel gelijk aan het christelijke doel: een leven tot eer van God), geen perspectief bieden enz., maar toch leerzaam zijn.
Bijv. Bordewijk geeft geen christelijke levensvisie mee, maar is m.i. wel leerzaam, in de zin van dat je leert over mensen.
Ik kan ook heel veel leren zonder dat een boek een christelijke boodschap meegeeft en daardoor zit er toch zin in en is het voor mij niet leeg.
Ik denk dat je 3 soorten boeken hebt (als we het over literatuur hebben dan)
- boeken met christelijke zingeving
- boeken die inzicht geven in de mens, menselijke gedragingen e.d.
- boeken die zeggen: het leven is zinloos
Natuurlijk lopen deze dingen ook door elkaar heen: het een sluit het andere niet uit.

Echt 'lege' boeken (waarvan ik dacht: hier heb ik weinig aan gehad) heb ik weinig gelezen, geloof ik.
Ik weet nog wel heel goed de eerste keer dat ik een afschuwelijk leeg, mistroostig boek las, waar ik echt somber van werd.
Dat is 'De laatste zomer' van Frans Depeuter (Vlaming).

[Othello]

Paul Verhoeven gaat 'm verfilmen...

[rafaell]

Paul Verhoeven gaat 'm verfilmen...

Ik hoorde het ja, ben benieuwd.

[Aragorn]

Nihilisme. Geen doel, het leven is zinloos, de werkelijkheid onkenbaar, blabla. Ik vind het vaak prachtige boeken en kan niet anders dan het met dat nihilisme eens zijn, maar leeg blijft het.
In moderne literatuur zie je de trend bij alle 'grote schrijvers': Reve, Mulisch, Hermans, Bordewijk, Kellendonk, Elsschot, 't Hart, enz.

Ik begrijp ook niet zo goed waarom boeken die een nihilistische levensvisie uitademen door christelijke recensenten bijna altijd op inhoud lager gewaardeerd worden. Dat lijkt me typisch een aspect dat weinig te maken heeft met hoe goed een boek nu eigenlijk is.

[essieee]

Ik heb 'm net uit...Kan de recensies niet helemaal na praten...Soms irriteerde ik me mateloos aan het karikatuur van het Chrsitendom..maar ik vond hem ook amusant en boeiend!

[Aragorn]

Tja, hoe vaak maken christenen zelf niet een karikatuur van het christendom?

[essieee]

Tja, hoe vaak maken christenen zelf niet een karikatuur van het christendom?

Daarom vond ik het ook amusant...omdat veel dingen zeer herkenbaar zijn!

[windekind]

Ik denk dat je 3 soorten boeken hebt (als we het over literatuur hebben dan)
- boeken met christelijke zingeving
- boeken die inzicht geven in de mens, menselijke gedragingen e.d.
- boeken die zeggen: het leven is zinloos
Natuurlijk lopen deze dingen ook door elkaar heen: het een sluit het andere niet uit.

Echt 'lege' boeken (waarvan ik dacht: hier heb ik weinig aan gehad) heb ik weinig gelezen, geloof ik.
Ik weet nog wel heel goed de eerste keer dat ik een afschuwelijk leeg, mistroostig boek las, waar ik echt somber van werd.
Dat is 'De laatste zomer' van Frans Depeuter (Vlaming).

O, maar gewoon puur literatuurfilosofisch gezien is vanaf 1950 ofzo het nihilisme ingetreden in de literatuur. En dat is een algemene lijn, natuurlijk niet geldend voor elk boek.
Verder ben ik er niet zo voor om christelijke literatuur apart te benaderen. Ik vind het een erg slechte zaak dat aan boeken van christelijke uitgeverijen minder hoge eisen gesteld worden dan aan boeken van reguliere uitgeverijen.

Ik begrijp ook niet zo goed waarom boeken die een nihilistische levensvisie uitademen door christelijke recensenten bijna altijd op inhoud lager gewaardeerd worden. Dat lijkt me typisch een aspect dat weinig te maken heeft met hoe goed een boek nu eigenlijk is.

Ik denk dat een recensent een boek op inhoud mag beoordelen, in die zin dus ook op het nihilisme dat uit een boek spreekt. Een recensie is niet alleen een technisch verhaal. Dus als iemand ervan overtuigd is dat nihilisme strijdig is met een christelijke geloofsovertuiging, is een dergelijke beoordeling ergens wel logisch..

Wat 'lege' romans betreft: iemand 'elementaire deeltjes' gelezen? Ik ben er (twee jaar na het lezen) nog steeds niet helemaal van bijgekomen. Het is een afschuwelijk boek, maar wel de waarheid.

[leclerc]

sowieso is Hoellebec de vleesgworden nihilist.
je had moeten beginnen in "de wereld als markt en strijd" Die is stukken toegankelijker. alle andere boeken zijn bijna niet om door te komen. briljant om te lezen hoe porno afstompt.

[janneke4]

Ik ben zelf een volgeling van Ds. Paauwe....en ik vind dat boek helemaal niet geweldig! Zo wordt dominee Paauwe afgeschildert als een vreselijke man! En dat was hij absoluut niet. Wat ook uit de wereld geholpen moet worden, is dat wij Ds. Paauwe verafgooden. Dat heb ik hier niet gelezen hoor, maar wel vaak genoeg om me heen gehoord! DOminee Paauwe heeft zelf er juist diverse malen voor gewaarschuwd dat we hem niet als 'heilige' mochten zien. Dat was helemaal de bedoeling niet. Zo ontzettend streng als in 'Knielen op een bed violen' beschreven wordt, was hij ook niet. Het is waanzin om te denken dat wij in een sekte leven en dat bekeerde mensen niet eens met onbekeerde mensen mogen praten en weet ik al wat niet meer. Ik heb uit afschuw op een gegeven moment dat boek dichtgeklapt. Ongelooflijk...wat een waanzin...Alhoewel ik wel geloof dat Siebelink op zijn manier dit ervaren kan hebben. Misschein was zijn vader ook wel echt zo...misschien is hij te ver doorschoten in zijn geloof...maar Paauwe zou dat zeker niet goedgekeurd hebben. Verder heb ik wel bewondering voor de schrijfstijl van het boek. Het is zo levensecht dat je er werkelijk depressief van wordt! Maargoed, dit was even mijn reactie hierop;)

[egbert]

Toch noem je jezelf een volgeling van Ds. Paauwe...
Dat vind ik al heel ver gaan...

Ik ben alleen een volgeling van Jezus en niemand meer!
Ik luister uiteraard wel naar div. predikanten en sommige waardeer ik enorm... maar volgeling? Nee.

[leclerc]

Ik wil niet vervelend doen, maar in het boek word de heer Paauwe alleen zijdelings beschreven als het over een ds. Poorte gaat.
Dat een paar volgelingen negatief worden beschreven vanuit het perspectief van een kind dat zijn vader aan het verliezen is aan een geloofsuiting zegt helemaal niet over ds. Paauwe.
Ik vrees dat je dit boek wat bevooroordeeld gelezen hebt.

[Abdijbiertje om 1:00]

Kijk aanstaande maandag (als je in de gelegenheid bent) naar de documentaire "Velen Zijn Geroepen", waarin Siebelink uitgebreid behandeld wordt. Ook is een half uur ingeruimd voor een schets van de Gereformeerde Gezindte.
En last but not least; Misschien zult u mijn persoontje ook even voorbij zien komen
Aanvang half 9. Zender onbekend, maar volgens mij Nederland 1.