Ik begin bij het slot van je reactie.
Jij: Overigens wordt met deze discussie wel duidelijk dat het waar is wat Paulus zei, dat deze prediking de Jood een ergernis en de Griek een dwaasheid is.
Ten eerste is dit een dooddoener en ten tweede ruk je een tekst volledig uit z'n verband.
1) Ik ben het met jouw mening niet eens. Als ik mijn visie op het evangelie geef ben jij het waarschijnlijk ook niet helemaal met mij eens. Ik kan dan precies hetzelfde zeggen: 'zie je nou wel'.
2) De prediking waar Paulus op doelt is de prediking dat God ons redt door het lijden en sterven van Jezus (specifiek doelt hij op de kruisdood). En dat geloof ik van harte.
Jij: Wat mij eigenlijk tegenvalt is dat ik mijn argumenten degelijk onderbouw met bijbelteksten, citaten van grote godgeleerden en dat de antwoorden veelal bestaan uit gevoelsargumenten!
Ik doe dat heel bewust. Jezus roept je op God lief te hebben met geheel je hart, geheel je verstand en al je krachten. Jij wilt echter dat we ons gevoel en ons verstand uitschakelen. Sorry, maar dat is niet overeenkomstig Jezus' gebod. Geloven is niet het onderschrijven van dat wat je zou moeten geloven. Iets onderschrijven zonder het te begrijpen of te ervaren zegt mij niets en heeft volgens mij geen waarde.
In plaats van allemaal theorie zou ik van jou ook wel eens willen weten hoe je dat nou allemaal ervaart. Je zegt dat het verloren gaan van veel mensen aangrijpend is, maar tegelijkertijd stap je er wel heel makkelijk overheen.
Jij: God is norm, niet ons menselijk denken!
Een aantal malen herhaal je dit (in iets gewijzigde vorm). Ik vraag me af wat volgens jou Gods norm dan is. Ik geloof dat onze normen in relatie staan tot Gods normen. Dat wat wij rechtvaardig noemen zegt in zekere zin ook iets over dat wat God rechtvaardig vindt. Dat moet ook wel want als je meent dat wij wat anders rechtvaardig vinden dan God moeten we onze normen wijzigen.
Als ons gevoel voor rechtvaardigheid lijnrecht op Gods rechtvaardigheid zou staan ontstaat er ook nog een ander probleem. Als wat wij wit noemen bij God zwart is, heeft het spreken over een goede, liefhebbende en rechtvaardige God geen enkele zin, omdat die termen bij God wellicht een tegengestelde betekenis hebben.
Vandaar dat ik graag dat wat er over God beweerd wordt naast mijn eigen inzichten leg. Is mijn gevoel voor rechtvaardigheid niet goed of beweren we onzinnige dingen over God? Vandaar ook dat ik graag van jou wil horen hoe je jouw beweringen toch rechtvaardig kunt noemen. Wellicht leer ik ervan
Jij: Dit is inderdaad buitengewoon aangrijpend. Het hoeft ook niet zo te zijn. Wie zegt dat ze Christus niet kennen? In veel van die landen is toch oit het evangelie gebracht. Zou daar niet nog iets van overgebleven zijn?
Kom op Elsa, er zijn miljoenen, zo niet miljarden mensen die gestorven zijn voordat Jezus uberhaupt geboren werd. Deze mensen hebben nog nooit van Hem gehoord en kunnen dus ook niet in Hem geloven. Pech gehad? Uitverkiezing?
Ook in landen waar het evangelie ooit gebracht is zijn er mensen die het nog nooit gehoord hebben. Misschien hebben hun voorouders het evangelie wel verworpen waardoor hun nageslacht ervan verstoken is gebleven. Wordt die mensen dan het gedrag van hun ouders aangerekend?
Jij: Zou God mensen onrechtvaardig verloren laten gaan? Zouden deze mensen in Hem geloofd hebben als ze Hem hadden gekend? Dit zijn zinloze vragen. Wij kunnen dat onmogelijk weten.
Toch weet jij het wel. Mensen die het evangelie niet gehoord hebben gaan volgens jou onherroepelijk verloren. Op de vraag: zouden deze mensen in Hem geloofd hebben als ze Hem hadden gekend? antwoordt jij in feite: nee.
Voor mij zit daar iets oneerlijks in. Er is een mogelijkheid tot redding. Als je die mogelijkheid niet aangrijpt ga je verloren. Ik kan me voorstellen dat dat rechtvaardig is. Maar hoe kun je nou zeggen dat het rechtvaardig is dezelfde norm aan te leggen voor mensen die nooit de mogelijkheid gehad hebben om die mogelijkheid tot redding aan te grijpen?
Groet,
Klaas
dat vindt ik pas een gevoelsargument 
