"Ontactische" ambtsdragers

[Riska]

Ik denk dat bij het beroepen van ambtsdragers één heel groot criterium moet prevaleren: is de ambtsdrager in staat om Gods onmetelijke liefde uit te dragen. Onze God is immers een barmhartig God en niet een soort halve maan die ver weg op een wolk rondhangt zoals in Arabië.

En daarmee ben ik het geheel eens. Bij ons worden inderdaad met a.s. ouderlingen anderen gesprekken gevoerd dan met a.s. diakenen om maar wat te noemen.

[Optimatus]

Dat klinkt heel zinvol. Diakenen hebben dan ook een heel andere taak dan ouderlingen.

[Pieter]

Ik krijg het benauwde gevoel dat van ambtsdragers wordt verwacht dat ze onfeilbaar zijn, als ik bovenstaande zo allemaal lees. Vergeet niet dat ambtsdragers in situaties als bijv. een sterfgeval best onder druk staan. Mensen verwachten heel veel van zo iemand op dat moment. Ze zoeken troost, verzekering, etc. Maar wat als het leven van de overledene nu eens helemaal geen aanleiding geeft om daar iets positiefs over te zeggen? Wat moet zo'n ambtsdrager dan? Kun je je iets voorstellen bij de moeilijkheid waar 'ie dan voor staat? Iets meer begrip voor deze mensen, want dat zijn het, zou wel op z'n plaats zijn.

De bewuste dominee die Aragorn aanhaalt heb ik regelmatig in een doopdienst ook heel andere dingen horen zeggen. Bijvoorbeeld over de troost en toezegging die er in de doop ligt. Kan het soms zijn, Aragorn, dat de opmerking wat uit z'n verband is gerukt? Zo niet, dan vind ik het inderdaad een zeer ontactische opmerking. Maar stond die opmerking op zichzelf, of heeft de dominee daar een bepaalde uitleg bij gegeven? Ook dat zet e.e.a. al weer in een ander perspectief. Daarom vind ik dat je voorzichtig moet zijn met het plaatsen van losse flodders, omdat er soms een heel verhaal omheen zit, dat een totaal ander beeld geeft.

[Cathy]

Ik krijg het benauwde gevoel dat van ambtsdragers wordt verwacht dat ze onfeilbaar zijn, als ik bovenstaande zo allemaal lees. Vergeet niet dat ambtsdragers in situaties als bijv. een sterfgeval best onder druk staan. Mensen verwachten heel veel van zo iemand op dat moment. Ze zoeken troost, verzekering, etc. Maar wat als het leven van de overledene nu eens helemaal geen aanleiding geeft om daar iets positiefs over te zeggen? Wat moet zo'n ambtsdrager dan? Kun je je iets voorstellen bij de moeilijkheid waar 'ie dan voor staat? Iets meer begrip voor deze mensen, want dat zijn het, zou wel op z'n plaats zijn.

Dan is het simpel om te bedenken.....WWJD
Bedenk dat je juist (ook) van ambtsdragers mag verwachten dat zij in afhankelijkheid leven. De Heer geeft iedereen wijsheid die erom vraagt.

[Pieter]

Natuurlijk, maar wij zijn Jezus niet (daarom vind ik die polsbandjes ook ietwat dubieus). Het is goed om je aan Hem te spiegelen, dat moet zelfs. Maar we blijven stumperige mensen, die elk ook nog eens een eigen karakter hebben. Neemt niet weg dat snoeiharde opmerkingen, zoals ik ze in dit topic ook las, altijd misplaatst zijn.

[alex leusink]

kijk wees dan eerlijk! dan weten we wat je vindt. Je doet net of je heel ruim denkend bent (van evangelisch tot oud ger gem) maar ondertussen veroordeel je in je achterhoofd iedereen die niet in jou straatje past.

Jij bent niet eerlijk. Ik maak er nooit een geheim van hoe ik ergens over denk. Ik leg je verwijt dan ook gewoon naast me neer. Mijn ruimdenkendheid leg je geheel verkeerd uit. Ik heb noch met evangelisch iets, noch met oud ger. Ruimdenkend is dat God alles doet en dat er niets van de mens bij zit. Ik acht de ellendekennis dan ook geen voorwaarde om tot Christus te gaan, maar een gevolg van het in Christus zijn. Wanneer die ellendekennis ontbreekt heb ik mijn twijfels er over of die persoon echt in Christus is. En als iemand alleen maar ellende heeft, en alles duister is, geen licht, geen zicht op Jezus, etc, dan is iemand sowieso niet in Christus. Jij wilt mij indelen bij 2 extremen maar dat zal niet gaan. De Waarheid ligt letterlijk in het midden, de Waarheid is evenwichtig, in balans. Ik veroordeel niemand die een andere godsdienst heeft. Gods Woord veroordeelt, niet ik.

Jouw waarheid is niet evenwichtig. En we moeten niet kijken naar wat in het midden ligt, maar wat naar Gods Woord is! En het is ook niet aan jouw te oordelen of mensen in Christus zijn, nog links, noch rechts!

[jas]

kijk wees dan eerlijk! dan weten we wat je vindt. Je doet net of je heel ruim denkend bent (van evangelisch tot oud ger gem) maar ondertussen veroordeel je in je achterhoofd iedereen die niet in jou straatje past.

Jij bent niet eerlijk. Ik maak er nooit een geheim van hoe ik ergens over denk. Ik leg je verwijt dan ook gewoon naast me neer. Mijn ruimdenkendheid leg je geheel verkeerd uit. Ik heb noch met evangelisch iets, noch met oud ger. Ruimdenkend is dat God alles doet en dat er niets van de mens bij zit. Ik acht de ellendekennis dan ook geen voorwaarde om tot Christus te gaan, maar een gevolg van het in Christus zijn. Wanneer die ellendekennis ontbreekt heb ik mijn twijfels er over of die persoon echt in Christus is. En als iemand alleen maar ellende heeft, en alles duister is, geen licht, geen zicht op Jezus, etc, dan is iemand sowieso niet in Christus. Jij wilt mij indelen bij 2 extremen maar dat zal niet gaan. De Waarheid ligt letterlijk in het midden, de Waarheid is evenwichtig, in balans. Ik veroordeel niemand die een andere godsdienst heeft. Gods Woord veroordeelt, niet ik.

Jouw waarheid is niet evenwichtig. En we moeten niet kijken naar wat in het midden ligt, maar wat naar Gods Woord is! En het is ook niet aan jouw te oordelen of mensen in Christus zijn, nog links, noch rechts!

Het zou fijn zijn als je een zinnige bijdrage aan dit topic leverde, dan je tot doel te stellen mij te bestrijden. Zonde van je energie toch? Ik oordeel niemand. Opvallen trouwens dat je je aan de zijde van de tegenstander schaart, terwijl je het inhoudelijk gewoon met mij eens bent.

[Sybora]

Over ontactische ambstdragers gesproken... daar heb ook ik ervaring mee.

Tijdens het jaarlijkse ouderlingenbezoek, nu ongeveer vijf jaar geleden, begonnen de heren (een ouderling en een diaken) na binnenkomst direct over het feit dat wij een tv in huis hadden gehaald.
Nu heb ik er niets op tegen als men ons in liefde had gewaarschuwd, dat respecteer ik, want dat is hun plicht.

Laat ik het zo zeggen: de liefde droop er van af . We kregen, zonder dat we onze kant van de keuze voor tv konden vertellen, direct hel en verdoemenis over ons uigestort. Kort samengevat kwam het hier op neer: met dat verdoemde kastje in huis zullen wij nooit in de hemel komen. Verder is het ook een feit dat mijn moeder al ontelbare jaren niet meer naar de kerk gaat. Ik zal niet helemaal uitleggen waarom, maar het heeft te maken met de zeer, zeer extremistische christelijke opvoeding die zij heeft 'genoten' vroeger.
Dubbel zondig dus en... dubbel naar de hel, daar kwam het op neer.

Wij vonden het zeer ontactisch en schrokken ook best van die felle reactie, maar bleven bij onze keus: die tv ging de deur niet uit. Benieuwd naar de gevolgen?
Driekwart van de gemeente was de volgende dag ingelicht en draaide het hoofd om ons niet meer te hoeven groeten. In de kerk werd niet meer tegen ons gepraat, geen bemoedigend woord of kaartje of telefoontje kregen we toen mijn vader in het ziekenhuis werd opgenomen na een ernstige kwaal waar hij gelukkig voor 100% van genezen is. Ik ben voorgoed gestopt met catechisatie, omdat de vijandigheid er van af droop: ik werd behandeld als lucht. Heel soms ga ik nog naar de kerk, maar dat is meer omdat mijn vader dat graag wil. Mijn zus gaat nog wel naar de catechisatie, maar voelt zich er toch niet helemaal prettig bij.

Uitgestoten uit de gemeenschap dus. Is dit naastenliefde? Geen vermanen in liefde maar direct naar de hel verwijzen? Is dit wat God wil? Ik weet het niet meer.

[Optimatus]

Is het dan niet een optie om een andere kerkelijke gemeente op te zoeken? Jouw plaats is in elk geval niet tussen dat stel fatsoensrakkes.

[André]

Uitgestoten uit de gemeenschap dus. Is dit naastenliefde? Geen vermanen in liefde maar direct naar de hel verwijzen? Is dit wat God wil? Ik weet het niet meer.

Ik ben geen refo maar grefo om mee te beginnen.
Wat ik denk ik in jullie geval wel had gedaan is de dialoog aangaan met de kerkraad (dus niet alleen met je "eigen" ouderling) om iig je eigen visie te kunnen vertellen het zei op papier, of in een gesprek.
Ik denk persoonlijk namelijk dat het niet om de TV gaat maar om je kijkgedrag.

[Sybora]

Is het dan niet een optie om een andere kerkelijke gemeente op te zoeken? Jouw plaats is in elk geval niet tussen dat stel fatsoensrakkes.

Ja, sinds kort bezoek ik een aantal gemeentes in de omgeving waar het mij stukken beter bevalt. Het heeft wel een tijdje geduurd eer ik dit ging doen, omdat ik echt kotste op alles wat met kerk te maken had. Ik weet nog niet of ik me bij een van die gemeentes aansluit, ik ben er eerlijk gezegd een beetje huiverig voor omdat ik bang bent dat de hele rotzooi zich gaat herhalen. Ik hoop dat ik ergens mijn plaats kan vinden.

[Sybora]

Uitgestoten uit de gemeenschap dus. Is dit naastenliefde? Geen vermanen in liefde maar direct naar de hel verwijzen? Is dit wat God wil? Ik weet het niet meer.

Ik ben geen refo maar grefo om mee te beginnen.
Wat ik denk ik in jullie geval wel had gedaan is de dialoog aangaan met de kerkraad (dus niet alleen met je "eigen" ouderling) om iig je eigen visie te kunnen vertellen het zei op papier, of in een gesprek.
Ik denk persoonlijk namelijk dat het niet om de TV gaat maar om je kijkgedrag.

Het ging als eerste om het feit dat wij tv in huis hadden gehaald, naar het kijkgedrag werd niet gevraagd. Mijn ouders vonden aan het einde van het gesprek nog de gelegenheid om met een paar woorden het kijkgedrag in beeld te brengen, maar hier werd niet op ingegaan. Bij de bezoeken die in de jaren hierop volgden, werd het onderwerp tv vermeden en als wij er zelf over begonnen, werd er letterlijk gezegd: ,,Daar zijn wij in het vorige bezoek duidelijk over geweest, dat moet afdoende zijn en verder willen wij liever niet meer over dit onderwerp praten omdat we er toch niet uitkomen." Daar onze gemeente vacant is, is er dus ook geen dominee om mee te praten en de rest van de kerkraad heeft ook de mening aangenomen dat wij op deze manier nooit in de hemel zullen komen.

[Yael]

van welke kerkelijke richting ben je dan iig sybora
wat een verhaal zeg triest als mensen zo doen zou je je niet meer thuisvoelen in bv. een Evangelische gemeente?

[Sybora]

van welke kerkelijke richting ben je dan iig sybora
wat een verhaal zeg triest als mensen zo doen zou je je niet meer thuisvoelen in bv. een Evangelische gemeente?

Ik ben officieel dooplid van een Gereformeerde Gemeente in Nederland. Officieel ja, verder moet je je er niet al te veel bij voorstellen.

Ik heb een aantal keer een Evangelische gemeente bezocht en ik moet zeggen: daar kunnen we echt iets van leren wat betreft omgangsvormen. Ik heb met een aantal mensen uit die gemeente gesproken en als ik achteraf bekijk wat zij daar hebben gezegd, kom ik tot de conclusie dat daar echt liefde van uit ging. Geen afkeurend wijzende vinger richting hel, maar een vinger wijzend naar God. Eerlijk gezegd schaam ik me echt rot als ik kijk hoe het dan bij ons in de kerk is gegaan. Er wordt bij ons neergekeken op evangelischen, dat weet ik nog wel uit de tijd dat ik de catechisatie nog bezocht. Ondanks het feit of ik nog lang niet weet of ik me bij de Evangelische kerk aansluit, weet ik 1 ding wel zeker: van hun liefde onderling voor elkaar kunnen wij absoluut iets leren.

[André]

Ik ben officieel dooplid van een Gereformeerde Gemeente in Nederland. Officieel ja, verder moet je je er niet al te veel bij voorstellen.

Nahja, als je dooplid bent kun je iig de discussie weer op pakken als je dat zou willen, je valt immers (nog) niet onder de kerkelijke tucht van je gemeente die je zo lief hebt/had.
Dus misschien kunnen jou meningen opnieuw besproken worden, in de zin van dat er ook naar jou mening geluistert wordt. (wel net zo sociaal vaardig twee richting verkeer, toch?)