elbert schreef:Twee posts met eigenlijk dezelfde strekking: "we moeten maar niet zoveel over de zonde spreken, want als we dat doen, dan gaan we meer zondigen en minder leven zoals God het bedoeld heeft" en "je praat zoveel over de zonde, ik wil het liever over Gods liefde hebben". Ik wil hier wat uitgebreider op ingaan, want ik zie de logica van deze gedachte niet in.
Volgens mij is het zo dat je de rommel op zolder of de kelder beter op kunt ruimen als je daar een lampje hebt branden, zodat je kunt zien wat er allemaal aan rommel ligt. Wat ik uit jullie post opmaak, is dat je beter de rommel maar de rommel kunt laten door te doen alsof het er niet is (er geen licht over laten schijnen), zodat we in de tussentijd ons goed kunnen voelen/ons als geliefde kinderen kunnen voelen. Maar is dat wel de Bijbelse manier van spreken?
De Bijbelse manier van beleven is geloven dat God je zonden vergeven heeft, ook de komende. Het is ongeloof als je steeds op je oude zonden terug komt, je geloofd God niet, je slaat Zijn belofte in de wind, tenzij je ze nog niet vergeven zijn maar dan heb je een ander probleem.
Toen God mij trok mijn zonden bij Hem te brengen om ze te kunnen vergeven Heeft Hij alles teniet gedaan, mijn zolder was opgeruimd, ik had Halogeenlicht er bij, zo goed kon hij leeggemaakt worden. Nu, nu komt er regelmatig rommel in de bijkeuken, elke dag moet ik hem opruimen anders wordt het steeds erger, ik wordt er dan ook aan herinnerd, “wat bende heb jij zeg” ik moet het wel schoonmaken want ik struikel steeds over die troep, de Baas van mijn leven helpt daarbij. Ik breng het niet naar zolder, God heeft me verboden daar het spul heen te brengen, ik moet het direct vanuit de bijkeuken in de kliko gooien. Want als ik het naar zolder breng is er daar steeds minder ruimte voor het Kostbare Spul. Dat Spul waar ik zo zuinig op ben, dat ik gekregen heb en zo superblij mee ben, soms wil ik het wel uitschreeuwen hoe gruwelijk mooie dingen dat zijn. Ik heb daar geen rommel meer waar ik over kan spreken want het is er niet meer. Mijn Hulp heeft het zo superschoon gemaakt, Hij kan dat als de beste, het blinkt er gewoon en die mooie spullen komen er zo mooi in uit. Helaas zie ik dat geweldig mooie niet altijd en wordt het weer een beetje stoffig, dan komt mijn Hulp het weer oppoetsen en dan praten we samen over hoe mooi het weer is, niet zo veel hoe vuil het was maar wat het resultaat weer is. Na afloop drinken we een wijntje want het is weer feest.
Maar die bijkeuken die blijft lastig, je loopt het zo snel mee naar zolder en dan moet je je weer dwingen op het op te ruimen, het moet wel, al heb je soms geen zin, anders ben je zo druk dan moet je de zolder én de bijkeuken bij houden. Ik heb mijn Hulp gevraag hoe ik er mee om moet gaan en zegt dat ik me zoveel mogelijk op die zolder moet begeven en bezig moet houden met die mooie spullen, bekijken bestuderen en leren hoe het werkt, en anderen er over vertellen. Als je je hier mee bezig houdt en denkt aan Degene waar je het van gekregen hebt, Die het je gaf omdat Hij zoveel van je houdt, dan kan het niet vervuilen omdat je niet buiten komt en weer mee naar binnen neemt die bijkeuken in.
elbert schreef:Door de hele Bijbel heen zien we dat God er de vinger bij legt als er dingen niet goed zijn: dan spreekt Hij er mensen op aan en wil Hij dat het anders wordt. Dat is de manier om verandering tot stand te brengen: door open en eerlijk alles onder ogen te zien en dat niet alleen, door ons hart ertoe te brengen om te breken met die dingen die het daglicht niet kunnen verdragen. God wil ons de ogen openen: voor onze zonden, maar ook voor de vergeving ervan door Zijn Zoon. Voor de dingen die niet goed gaan in ons leven, maar ook hoe het anders moet. Juist omdat Hij van ons houdt, handelt Hij eerlijk met ons. Want God wil niet dat we verloren gaan, maar dat we ons bekeren en leven.
Juist, leven, het leven dat je ontving toen je je bekeerd hebt, het Leven in Hem. Leven in Jezus Christus, dat wil God, Hij heeft je op een voetstuk gezet, dat ellendige mens geheiligd, gelijk gemaakt aan Zijn Zoon. Als je een nabij leven hebt dan kun je zeker nog in de fout gaan, juist dan, en dan kun je je ellendig voelen maar dat hoeft geen 5 minuten te duren, als je maar vertrouwd op De Almachtige. Wie in geloof op Jezus ziet, vreest voor dood en duivel niet. Dan ben je niet ellendig hoor, je bent de gelukkigste man ter wereld.
elbert schreef:Daarom is het wel nodig dat we weten wat er aan schort, zodat we ook weten wat de bedoeling is. Daarom zet bijv. de apostel Paulus de werken van het vlees en de werken van de Geest tegenover elkaar. Hij spreekt niet alleen over de werken van de Geest, maar over beide. De Bijbel schildert ons een schilderij dat rijk is aan contrasten: hoe duidelijker het contrast, hoe helderder we de dingen kunnen zien. Dus niet alleen maar: "we zijn geliefde kinderen en als we ons dat alleen maar bedenken, dan gaat het altijd vanzelf goed". Je kunt veel zeggen, maar zo staat dat niet in de Bijbel. De Bijbel zegt: "bekeert u van uw boze werken en leef". Eerlijk, rauw, confronterend soms, want zoetsappig is de Bijbel nooit.
Maar achter die confronterende boodschap zit wel Gods hart van liefde voor zondaren, om hen te redden. Dat laatste wil ik ook onderstrepen, want nogmaals: het doel is niet om ons ellendig te voelen, maar om onszelf en God te kennen en Hem en onze naaste lief te hebben en te dienen.
Inderdaad maar dat gaat niet als je naar je zonden kijkt, als je naar je zonden kunt kijken betekent dat dat ze nog niet weggedaan zijn, wordt het dan niet tijd dat je ze weg doet? Zolang jij naar je zonden kan kijken, omdat ze niet weggedaan zijn, kan God niet werken, Hij kan niet met zonden omgaan, daar is Hij te Heilig voor. Dan blijf je inderdaad aan die troep herinnerd worden en kun je ook niet over de Liefde van Hem spreken, dan blijf je knokken want er komt elke dag meer bij en je hebt geen overzicht meer. God wil niet dat je naar je zonden terug kijkt die Hij weggenomen heeft. Die je zojuist gedaan hebt, God zal ze je niet toerekenen maar Hij wil wel dat je ze bij Hem brengt om de relatie te versterken en dat satan je er niet meer aan herinnerd maar jij herinner jezelf er aan doordat je satan zijn gang laat gaan.
Wat vindt je rauw en confronterend?
Nee, de Bijbel is niet zoetsappig maar maar staat vol met geweldige beloftes.
Gods Liefde is er niet om de mensen te redden hoor Elbert, Hij redt ze om ze Liefde te kunnen geven, omdat Hij zoveel van ze houdt.
Elke dag moeten we ons bekeren toch? De zonden die we opnieuw bedreven hebben, elke dag weer. Ga je dan de zonden die je gisteren bij God gebracht heb vandaag weer bij God brengen, voor de tweede keer? Geloof je niet dat God het de eerste keer vergeven heeft, denk je dat God niet trouw aan Zijn beloftes is? Wist je dat het ongeloof is als je naar je oude zonden kijkt en je daardoor ellendig denkt te zijn? Inderdaad dan zul je ook Zijn Liefde niet ervaren en kun je er ook niet over spreken en wordt je echt ellendig. Onze dagelijkse troep, waar we anders ellendig door blijven brengen we bij God en Hij staat te wachten om het weg te kunnen doen, waarom, opdat we ons niet ellendig voelen want God kan niets met ons als we ons ellendig voelen.
Ons oude mens is ellendig maar wie in geloof op Jezus ziet is de ellendigheid te boven, is een Hemelburger die moet strijden tegen de zonden maar niet ernaar moet kijken.
Weet je, ik wil niet naar mijn zonden kijken, dagelijks stuur ik satan weg omdat hij me eraan wil herinneren, enig idee waarom satan dat doet? Om je van God af te houden
Kortom, een kind van God is niet ellendig, hij is dat in zijn oude natuur maar hij is geheiligd in Jezus Christus. Hij moet zijn voetstappen drukken en niet achterom kijken. De vrouw van Lot keek ook achterom. Het is geen “ach en wee” hij moet met het hoofd omhoog de strijd aangaan dan kan hij Hulp verwachten.
) ik heb los van Galaten 5 gezegd dat er goede en slechte werken van het vlees zijn. En ik heb uitgelegd wat ik ermee bedoel. 
