Optimatus schreef:We dwalen af...
Dat idee kreeg ik ook al.
Optimatus schreef:Het valt mij op dat er nogal wat ambtsdragers in onze kerken zijn die niet bepaald uitblinken in tactiek en fijngevoeligheid. Waar liefde en troost gebracht wordt, trappen zij met spikes nog eens extra na op de ziel van iemand die liefde en troost nodig heeft en wat een vermaning nodig heeft, wordt met een schijnheilige glimlach onder het tapijt geveegd.
Voorbeeld (fictief, gebaseerd op gehoord verhaal)
In gezin X te Y is iemand overleden. De familie is natuurlijk bedroefd.
Komt de ambtsdrager: "Ja, jammer dat hij zo en zo leefde, nu is hij niet in de hemel maar in de hel"
In gezin Y te Z is een jongentje geboren, maar het zat bij de geboorte klem en is nu zwaar spastisch en kan eigenlijk helemaal niks.
Komt de ambstdrager: "Nou, dat zal dan wel de straffe Gods zijn omdat jullie toen en toen niet volgens het Woord geleefd hebben.
In beide gevallen zou ik - indien mijn hond wat dapperder was - de hond op hem afgestuurd hebben en een afzettingsprocedure voor de desbetreffende ambtsdrager in gang hebben gezet - of die kerkelijke gemeente per direct verlaten hebben.
Zijn er mensen die ook van dit soort ervaringen hebben en hoe zijn zij daarmee omgegaan? Het is niet de bedoeling dat er namen door het slijk worden gehaald, het gaat uitsluitend om wat er gebeurd is.
Toen mijn vriend was overleden kwam er een ouderling bij mij aan huis (door m'n ouders gestuurd) Na enkele korte algemeenheden viel hij al direct met de deur in huis. "Ja voor hem is het nu te laat, maar jij hebt nog genadetijd gekregen om je van je zondige weg te bekeren." We stonden nog in de gang. Naast de deur naar de slaapkamer, waar m'n vriend lag opgebaard. Ik heb hem niet eens meer te woord gestaan maar vriendelijk verzocht te vertrekken.
En zo kan ik nog wel honderden voorbeelden aanhalen.
Maar, ik wil dit niet alleen op predikanten / ouderlingen uit de uiterst rechtse hoek betrekken. Ook in de confessionele hoek maak je de gekste dingen mee. Daar waar mensen enorm tobben met hun geloof, al dan niet rond homoseksualiteit, word er in de vrijere kringen ook makkelijk overheen gewalst. Zo van "ach, je moet je niet zo zwaar zien, geniet maar van ..."
Op een goede manier omgaan met je medemens in een moeilijke situatie is niet voor iedereen weggelegd. Zeker niet als je er van overtuigd bent dat jouw eigen geloofsvisie de juiste is. Wij zijn dan vooral zo snel geneigd onze mening aan een ander op te leggen en als diegene dat niet kan of wil dan is het voor ons meestal makkelijker om de botte bijl naar boven te halen dan eerst eens onszelf onder de loep te houden.
(trouwens, zo af en toe heb ik nog wel eens dappere bijtgrage honden beschikbaar hoor, en hoe zwarter de kleding des te harder ze bijten. - en voordat ik daar weer comentaar op krijg, de pakwerkkostuums waarop onze honden trainen zijn zwart.-)
) over hoe laat je van een bepaald avondje uitgaan terug zou zijn, en deze tijd overtreed je ruimschoots, 2 uur na afgesproken tijd kom je het ouderlijk huis weer binnen, iedereen begrijpt wel dat op dergelijk gedrag een fikse uibrander volgt waarschijnlijk de volgende ochtend...