Romeinen 6,7,8

[elbert]

Inderdaad maar sommige christenen, die door genade in Christus gered zijn, noemen zich zelf nog steeds zondaars, maar is dat werkelijk die intensiteit identiteit?

God noemt christenen heiligen, inderdaad. Hij bepaalt onze identiteit. We mogen met vrijmoedigheid onze identiteit belijden, maar alleen op goede gronden. Die goede gronden zijn: verwacht niets van jezelf, maar alles van Christus. Want er is niets aan ons wat door de beugel kan, maar alles van Christus wel. Laten we dus niet beroemen op ons christen-zijn, maar laten we roemen in Christus zelf.

In het Nieuwe Testament worden christenen geen zondaars meer genoemd!

Het is belangrijk of je iets van jezelf zegt of dat een ander iets van je zegt. De tollenaar noemde zichzelf in elk geval wel een zondaar, terwijl hij ook een kind van God was. Er waren ook mensen die zichzelf christen noemden en zich daarop voorstonden, maar die het bij nader inzien niet waren.
Paulus noemde zichzelf de voornaamste van de zondaren en dat niet in de verleden tijd, maar in de tegenwoordige tijd (1 Tim. 1:15). Jezus maakt dan ook zondaren zalig. Want Hij is een vriend van tollenaren en zondaren (Luk. 7:34). Voor hen is Hij hun identiteit.
Zie je de paradox?

[naamloos]

Ik lees in Rom. 7 ook van een gelovig mens, nl. Paulus. Het gaat hier echt niet over zijn ongelovige buurman (want die voelt zich niet ellendig), maar over Paulus zelf.

Joh, ik zeg toch heel niet dat het over ongelovigen gaat, voor gelovigen (en trouwens ook voor ongelovigen) geldt: goede werken vanuit het vlees is en blijft tobben en uiteindelijk tot mislukken gedoemd.

Als er een praktisch hoofdstuk uit het geloofsleven in Romeinen staat, is het Rom. 7 wel. Want iedere gelovige zal die ervaring van strijd in zijn/haar leven kennen. Die strijd gaat in dit leven niet voorbij. Christenen die die strijd niet kennen, bestaan nl. niet. Je goed en happy voelen in het geloof is nl. geen doel op zichzelf, maar leven tot verheerlijking van God is dat wel.

Iedereen zal meer of minder last van hebben van de toestand in Rom 7, dat klopt. (zeker in het begin)
Maar het zijn met name de mensen die zichzelf als een ellendige zondaar zien die vaak en diep in Romeinen 7 ronddobberen.

[Teus]

Dus een gelovige is niet ellendig, kan niet ellendig zijn, hij is gezegend met alle zegeningen uit de Hemel. Als je dat mag zien en ervaren, door de Heilige Geest, dan ben je een uitzonderlijk gelukkig mens en absoluut niet ellendig. De Heilige Geest zal je nooit te kennen geven dat je ellendig bent, God ziet Zijn kinderen in Jezus Christus, geheiligd in Hem, en nooit en te nimmer als ellendig.

Ik vraag me af waar je dit vandaan haalt? God laat afgedwaalde christenen weldegelijk regelmatig zien hoe ellendig ze er aan toe zijn. Bijvoorbeeld:
Openb. 3:17 Want u zegt: Ik ben rijk en steeds rijker geworden en heb aan niets gebrek, maar u weet niet dat juist u ellendig, beklagenswaardig, arm, blind en naakt bent. Dit is gezien in de oude mens.
18 Ik raad u aan dat u van Mij goud koopt, gelouterd door het vuur, opdat u rijk wordt, en witte kleren, opdat u bekleed bent en de schande van uw naaktheid niet openbaar wordt. En zalf uw ogen met ogenzalf, opdat u zult kunnen zien.Dit is opzien naar de dingen die van boven zijn.
19 Ieder die Ik liefheb, wijs Ik terecht en bestraf Ik. Wees dan ijverig en bekeer u.God heeft ook onbekeerde mensen lief.

God is geen God van "feel-good christianity", maar een God die het soms nodig vindt om Zijn kinderen weer op hun plek te krijgen door ze te vermanen en te bestraffen. En soms gaat dat van "au". Hij is nl. geen zachte heelmeester.

Dat klopt, maar dan hoef je je niet ellendig te voelen. Wat bedoel je met op Zijn plek te krijgen?

[elbert]

Joh, ik zeg toch heel niet dat het over ongelovigen gaat, voor gelovigen (en trouwens ook voor ongelovigen) geldt: goede werken vanuit het vlees is en blijft tobben en uiteindelijk tot mislukken gedoemd.

Laat ik het zo zeggen: voor iedereen die Gods wil wil doen, is het een strijd. Wie Gods wil niet wil doen, nou, die kent ook die strijd niet, want die doet toch wel de wil van het vlees.

Iedereen zal meer of minder last van hebben van de toestand in Rom 7, dat klopt. (zeker in het begin)
Maar het zijn met name de mensen die zichzelf als een ellendige zondaar zien die vaak en diep in Romeinen 7 ronddobberen.

Romeinen 7 is niks voor tobbers, wel voor mensen die weet hebben van twee werelden die strijd met elkaar voeren: die van de Geest en die van het vlees (Gal. 5:17).

Dit is gezien in de oude mens.

Dat onderscheid wordt in Openb. 3 niet gemaakt. En dat wordt niet gemaakt, zodat we ons er niet met een smoes ("ach, dat is mijn oude mens maar") vanaf kunnen maken als God ons vermaant.

God heeft ook onbekeerde mensen lief.

Dat zal best, maar deze mensen worden niet aangesproken als onbekeerde mensen, maar als lauwe christenen.

Dat klopt, maar dan hoef je je niet ellendig te voelen.

Het gaat niet om voelen, maar om zijn. Zoals ik al schreef: ons gevoel is niet het belangrijkste in het geloof, maar Gods eer.

Wat bedoel je met op Zijn plek te krijgen?

Op Zijn plek, dat is waar Hij ons wil hebben, nl. doordat we ons bekeren. Bekering is trouwens niet iets dat alleen voor ongelovigen een issue moet zijn. Zeker ook voor christenen.

[naamloos]

Laat ik het zo zeggen: voor iedereen die Gods wil wil doen, is het een strijd. Wie Gods wil niet wil doen, nou, die kent ook die strijd niet, want die doet toch wel de wil van het vlees.

Romeinen 7 is niks voor tobbers, wel voor mensen die weet hebben van twee werelden die strijd met elkaar voeren: die van de Geest en die van het vlees (Gal. 5:17).

Vlees en Geest staan tegenover elkaar, net zoals de situatie in Rom 7 en 8. Goede noch slechte werken van het vlees kunnen God behagen.
Echter als we leven zoals voor ons bedoelt is (leven door de Geest) dan is Gods wil doen in tgeheel geen strijd.
De vrucht van de Geest is echter: liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, zelfbeheersing.
Ooit wel eens gehoord dat een vrucht zich al strijdend een weg naar buiten baant?
In Rom 7 wordt niet de normale christelijk situatie beschreven, hoe dichter je bij God leeft hoe minder je te maken hebt met Rom. 7.

[Teus]

Het ligt aan ons zelf hoe lang we ons ellendig voelen.

Nee, het ligt aan onszelf dat we ellendig = uitlandig zijn!
Wij kunnen onszelf niet van een ellendestaat naar een juichende staat werken Teus. Dat is onmogelijk.
Als de Heere laat zien wie wij zijn, kunnen we niet anders dan ellende ervaren, ook na bekering.
Alleen is de situatie na een bekering anders dan daarvóór. Vóór een bekering wordt dat niet beseft en leef je gerust door, blind hiervoor.
De Heere moet onze blinde ogen openen.

En net wat Elbert zei: Gods Volk is wel eens van zijn plaats af en de Heere laat dit wel eens gewoon gaan, totdat het "au" voelt.

Een ellendige staat is een onbekeerde staat. Een bekeerde is in een geheiligde staat, in Jezus Christus.
Je schreef; "Wij kunnen onszelf niet van een ellendestaat naar een juichende staat werken Teus. Dat is onmogelijk."
Kun je me uitleggen wat je hiermee precies bedoeld?
God laat je niet zien hoe slecht je bent of was Hij laat je nooit naar jezelf kijken, Hij wil dat je naar Hem kijkt en heeft alles gedaan om het mogelijk te maken. Hij wilt dat je afhankelijk van Hem leeft zodat Hij je Liefde kan geven, dat is Gods enige doel. Sterker nog Hij wil je laten zien wat Hij van je gemaakt heeft, gelijk aan de Heere Jezus. God heeft beloofd dat Hij nooit meer naar je zonden om zal zien, Hij heeft ze in de diepte van de zee geworpen. Chaya, het spijt me maar het is ongeloof als je denkt dat God je je zonden laat zien. Satan komt er op terug, hij probeert je je oude en huidige zonden te laten zien en probeert je er in terug te brengen daarom is het zo belangrijk je zonden direct bij God te brengen zodat satan er geen grip op kan krijgen.
God heeft me een keer een klein beetje laten zien in welke positie ik ben in Zijn ogen, als God je dat laat zien Chaya dan is het onmogelijk dat God ook je ellendige staat laat zien want die heb ik niet meer, ik ben een nieuw mens, een Hemelburger, God heeft nog werk voor me maar ik hoor hier niet. Als jij de Heere Jezus in je hart hebt hoor je hier ook niet.

Zeker laat God zijn kinderen wel eens los zodat satan ruimte krijgt en kan het wel eens flink pijn doen. Dan rij je tegen een boom, wordt ernstig ziek, verliest een familielid, je baan of ze breken bij je in maar dan kun je nog verblijdt in Jezus Christus zijn.
Weet je, we gaan voorbij aan Gods beloftes, Hij wil dat we er aanspraak op maken maar we doen het niet, het is ongeloof, geen vertrouwen, heb ik ook niet altijd hoor maar het ligt altijd aan ons zelf, God wil Zijn kinderen zo dicht mogelijk bij Hem hebben en daar doet Hij bijzondere dingen voor die wij niet altijd begrijpen, zelfs satan gebruikt Hij er voor.

[Marnix]

Elbert, grotendeels mee eens, maar waar denk ik op gedoeld wordt is de kringen waar geloof en wedergeboorte sterk worden gescheiden. Dat is een derde optie naast de twee die je noemt. Mensen die hun leven lang naar de kerk gaan, zich als gelovigen zien maar niet als wedergeborenen. Dat moet je gegeven worden. En dan zie je dat Romeinen 7 wel wordt geloofd en men vindt zich zondig en ellendig. En men probeert ook de zonde te laten. Maar men kent de verlossing in Christus Jezus niet persoonlijk. Dan krijg je wat Naamloos noemde. Men kent wel strijd, zegt: ik ben ellendig, wij zijn ellendig. Maar daar houdt het op.

[naamloos]

Hmm, wat mij betreft wordt geloof en wedergeboorte niet van elkaar gescheiden.
Ik maak onderscheid tussen het werk van de Geest in geloof-wedergeboorte (rechtvaardigmaking) en het werk van de Geest in het praktische dagelijkse leven (heiligmaking).
Romeinen 7 beschrijft een situatie waarin Gods kind in eigen kracht naar Gods wil probeert te leven, en dan voelt ie zich ellendig omdat het niet lukt. Het hele hoofdstuk gaat over ikikikikik (inderdaad kunnen ook on-wedergeboren mensen druk bezig zijn met proberen Gods wil te doen. En zij zijn (nog) ellendig, of ze het voelen of niet)
Hoofdstuk 8 spreekt andere taal, want daar komt de H.G. in beeld voor wat betreft de levensheiliging.
Iemand die gelooft en wedergeboren is (een geestelijke baby) die leeft, maar heeft geen kracht en kan nog niets.
De bijbel leert dat we moeten opgroeien tot geestelijke zonen, tot volwassenheid. Leven en groeien kan alleen maar door de Geest.
De bijbel leert ons wie we zijn in Christus, wie zegt dat hij nog steeds een ellendige zondaar is spreekt God tegen, en werkt zn eigen groei tegen.
Als Gods kind zondigt, dan is hij een 'slecht' kind van God. Hij blijft een heilige, zijn identiteit is geen zondaar meer.
Paulus geeft in Romeinen m.i. een chronologische volgorde aan: eerst los van God in onze natuurstaat, dan rechtvaardiging door geloof, dan de fout die misschien wel iedereen maakt door in eigen kracht aan de slag te gaan, dan de ontdekking dat God alles in ons uitwerkt door zijn Geest.
Als je dan strijd ervaart komt dat omdat je weer in de Rom 7 houding terugvalt (of erger door opzettelijk tegen Gods wil in te gaan), maar ik mag toch hopen dat dat met het opgroeien steeds minder gebeurt.

[Chaya]

Een ellendige staat is een onbekeerde staat. Een bekeerde is in een geheiligde staat, in Jezus Christus.
Je schreef; "Wij kunnen onszelf niet van een ellendestaat naar een juichende staat werken Teus. Dat is onmogelijk."
Kun je me uitleggen wat je hiermee precies bedoeld?

Zoals ik het zeg. We kunnen uit onszelf niet die diepe vreugde ervaren, die moet ons geschonken worden, dat ben je toch wel met me eens?

God laat je niet zien hoe slecht je bent of was Hij laat je nooit naar jezelf kijken, Hij wil dat je naar Hem kijkt en heeft alles gedaan om het mogelijk te maken. Hij wilt dat je afhankelijk van Hem leeft zodat Hij je Liefde kan geven, dat is Gods enige doel. Sterker nog Hij wil je laten zien wat Hij van je gemaakt heeft, gelijk aan de Heere Jezus. God heeft beloofd dat Hij nooit meer naar je zonden om zal zien, Hij heeft ze in de diepte van de zee geworpen. Chaya, het spijt me maar het is ongeloof als je denkt dat God je je zonden laat zien. Satan komt er op terug, hij probeert je je oude en huidige zonden te laten zien en probeert je er in terug te brengen daarom is het zo belangrijk je zonden direct bij God te brengen zodat satan er geen grip op kan krijgen.

Dat is juist geen ongeloof. Juist onbekeerden kunnen onbekommerd verder leven, uiterlijk netjes.
God laat ons zien hoe wij zijn, van nature. Waar zou je anders die blijdschap voor moeten ervaren?
Je was netjes en onbekeerd en daarna netjes en bekeerd. Dat klopt niet he Teus?

Zeker laat God zijn kinderen wel eens los zodat satan ruimte krijgt en kan het wel eens flink pijn doen. Dan rij je tegen een boom, wordt ernstig ziek, verliest een familielid, je baan of ze breken bij je in maar dan kun je nog verblijdt in Jezus Christus zijn.

Ja dat kan, maar dat kan ook niet zo zijn. Ook bekeerde mensen kunnen in opstand komen tegen God, als de storm op zijn hevigst loeit.
Denk maar aan Petrus, hij verzonk in de golven, maar één blik op Zijn Meester en hij bleef staan.
Satan moet je juist hebben als je koren te velde hebt staan. Aan een kaal veld met stoppels en onkruid, heeft hij geen omkijken.

[Teus]

Een ellendige staat is een onbekeerde staat. Een bekeerde is in een geheiligde staat, in Jezus Christus.
Je schreef; "Wij kunnen onszelf niet van een ellendestaat naar een juichende staat werken Teus. Dat is onmogelijk."
Kun je me uitleggen wat je hiermee precies bedoeld?

Zoals ik het zeg. We kunnen uit onszelf niet die diepe vreugde ervaren, die moet ons geschonken worden, dat ben je toch wel met me eens?

Ja, dat ben ik met je eens maar we hebben onze plichten tegenover God, eigenlijk één plicht, te leven tot Zijn eer. Als het jou wil en streven is afhankelijk van God te zijn, Hem als nummer één in je leven te willen hebben, dan moet je offers brengen, maar dan zul je het beter hebben dan dat je het maar op zijn beloop laat.

God laat je niet zien hoe slecht je bent of was Hij laat je nooit naar jezelf kijken, Hij wil dat je naar Hem kijkt en heeft alles gedaan om het mogelijk te maken. Hij wilt dat je afhankelijk van Hem leeft zodat Hij je Liefde kan geven, dat is Gods enige doel. Sterker nog Hij wil je laten zien wat Hij van je gemaakt heeft, gelijk aan de Heere Jezus. God heeft beloofd dat Hij nooit meer naar je zonden om zal zien, Hij heeft ze in de diepte van de zee geworpen. Chaya, het spijt me maar het is ongeloof als je denkt dat God je je zonden laat zien. Satan komt er op terug, hij probeert je je oude en huidige zonden te laten zien en probeert je er in terug te brengen daarom is het zo belangrijk je zonden direct bij God te brengen zodat satan er geen grip op kan krijgen.

Dat is juist geen ongeloof. Juist onbekeerden kunnen onbekommerd verder leven, uiterlijk netjes.
God laat ons zien hoe wij zijn, van nature. Waar zou je anders die blijdschap voor moeten ervaren?
Je was netjes en onbekeerd en daarna netjes en bekeerd. Dat klopt niet he Teus?

Je hebt het over onbekeerden, daar heb ik het niet over. Het is ongeloof als je denkt dat God je je zonden laat zien. God kan je iets los laten en dan komt satan er op af en hij komt op je zonden terug om je van God af te houden.

Zeker laat God zijn kinderen wel eens los zodat satan ruimte krijgt en kan het wel eens flink pijn doen. Dan rij je tegen een boom, wordt ernstig ziek, verliest een familielid, je baan of ze breken bij je in maar dan kun je nog verblijdt in Jezus Christus zijn.

Ja dat kan, maar dat kan ook niet zo zijn. Ook bekeerde mensen kunnen in opstand komen tegen God, als de storm op zijn hevigst loeit.
Denk maar aan Petrus, hij verzonk in de golven, maar één blik op Zijn Meester en hij bleef staan.
Satan moet je juist hebben als je koren te velde hebt staan. Aan een kaal veld met stoppels en onkruid, heeft hij geen omkijken.

Ik heb ook gezegt dat het kan, niet dat het altijd zo is. Als het niet zo is ligt het aan ons.

[Chaya]

Je hebt het over onbekeerden, daar heb ik het niet over. Het is ongeloof als je denkt dat God je je zonden laat zien. God kan je iets los laten en dan komt satan er op af en hij komt op je zonden terug om je van God af te houden.

Teus, we bedrijven niet alleen de zonde, de zonde zit in ons!
Alles op aarde is bedekt en bevlekt hiermee.
Alleen een onbekeerde voelt dit niet zo, die kan er mee verder leven.
Maar God's kinderen niet. Omdat de Heilige Geest hun blinde ogen opent. DAT is het cruciale verschil.
Je bent toch niet van de overtuiging dat bekeerde mensen niet zondigen?
We hebben dagelijks vergeving nodig.

Als het jou wil en streven is afhankelijk van God te zijn, Hem als nummer één in je leven te willen hebben, dan moet je offers brengen, maar dan zul je het beter hebben dan dat je het maar op zijn beloop laat.

Dat is het streven van velen, maar de vraag is of dit kan lukken.

God kan je iets los laten en dan komt satan er op af en hij komt op je zonden terug om je van God af te houden.

En soms lukt het hem nog ook, ten dele. Want God laat niet los wat Zijn Hand begon.
Daar mag je op vertrouwen.

[Fr]

@elbert 06 mei 2015 17:39
Vooraf heb ik aangegeven mij bij Rom.7 te bepalen, omdat dit hoofdstuk de sleutelgedachte bevat hóe wij christenen de zonden in ons persoonlijk leven definitief kunnen overwinnen.

Paulus schreef dus "ik ellendig mens", en m.a.w. ook "jullie ellendige mensen die nog niet verlost zijn", omdat hijzelf als Joodse godsdienstbeoefenaar zo goed wist onder wat voor slavenjuk de religieuze Jood verkeerde. De Joodse wet (Thora) kon immers het zondeprobleem niet oplossen.
Men deed zo hun best en zelfs dan lukte het niet, de ellendigen onder de wet!
Dat de Joodse christenen in Rome nu door zijn prediking geloofden in de schulddelging door het Offer van Jezus, betekende nog niet dat men ook wist hoe de zonde in het dagelijkse leven overwonnen moest worden. In veel kerken en gemeenten van tegenwoordig is dat jammer genoeg toch nog niet veel anders? Omdat men ook tegenwoordig nog door gebrek aan kennis de zonde niet kan overwinnen, houdt men het er maar op dat dit bij voorbaat een onhaalbaar streven is.
De grote dwaling die dit vele generaties achtereen in de kerken heeft bewerkt, is de leer der erfzonde. De hellenistische doctrine der erfzonde stamt uit de éérste eeuw van de grote filosoof Philo van Alexandrië, waarna kerkvaders als Augustinus en Calvijn die verder uitwerkten.

Door eeuwen lang art.15 van de Ned. Geloofsbelijdenis (opgesteld door Guido de Bres, on-Bijbels) te herhalen, dat wij allen aangeboren zonde zouden hebben, weten relatief weinig christenen hoe zij in Gods Kracht over de aanstichters der zonde, de 'boze geesten', moeten heersen. (Gen.4:7, Matt.10:1, Ef.6:12)

Zoals de Joodse wet haar zondeslaven voortbracht en de weg versperde om als volkomen rechtvaardig mens te leven, zo staat vandaag de dag de erfzonde-theorie van de kerkvaders dit in de weg! Men leert dat de “wortel van het kwaad” in de mens zelf aanwezig is, dat hij zelfs van vóór zijn geboorte een verdorven natuur heeft en dat hij die onontkomelijk tot het sterven houdt!
Dit geeft uitdrukking van grote minachting voor Gods schepping! (Ps.8:4-6)
Dat de Heer Jezus en Zijn apostelen de erfzonde nimmer hebben uitgesproken of geleerd, maar dat wij de zondemachten moeten uitwerpen en die buiten ons levenshuis moeten houden om vervolgens niet tot de zondige daad te komen, wordt volledig genegeerd. (Matt.12:28) Daarom rest deze tobbers niets anders dan te belijden “ in ellende ben ik geboren, en daarin zal ik tot de laatste snik blijven”. Voor zo'n belijdenis is geen geloof nodig, dat de overwinnende kracht van Gods Geest in eigen leven aanwezig is. Bovendien moet afgevraagd worden, of dergelijke mensen de Geest van God ook werkelijk hebben ontvangen.

[Teus]

Je hebt het over onbekeerden, daar heb ik het niet over. Het is ongeloof als je denkt dat God je je zonden laat zien. God kan je iets los laten en dan komt satan er op af en hij komt op je zonden terug om je van God af te houden.

Teus, we bedrijven niet alleen de zonde, de zonde zit in ons!
Alles op aarde is bedekt en bevlekt hiermee.
Alleen een onbekeerde voelt dit niet zo, die kan er mee verder leven.
Maar God's kinderen niet. Omdat de Heilige Geest hun blinde ogen opent. DAT is het cruciale verschil.
Je bent toch niet van de overtuiging dat bekeerde mensen niet zondigen?
We hebben dagelijks vergeving nodig.

Soms zelfs een aantal keren per dag

Als het jou wil en streven is afhankelijk van God te zijn, Hem als nummer één in je leven te willen hebben, dan moet je offers brengen, maar dan zul je het beter hebben dan dat je het maar op zijn beloop laat.

Dat is het streven van velen, maar de vraag is of dit kan lukken.

Dit is schuilen achter ongeloof. Vraag jij je af of dit kan lukken? Dat is nu juist weten wat God van je verwacht en God bereidt is te doen.

[elbert]

Vlees en Geest staan tegenover elkaar, net zoals de situatie in Rom 7 en 8. Goede noch slechte werken van het vlees kunnen God behagen.

Er zijn geen goede werken van het vlees, tenminste niet zoals Paulus het vlees definieert: nl. als een God vijandige macht. Paulus zegt immers:
Gal. 5:19 Het is bekend wat de werken van het vlees zijn, namelijk overspel, hoererij, onreinheid, losbandigheid,
20 afgoderij, toverij, vijandschappen, ruzie, afgunst, woede-uitbarstingen, egoïsme, onenigheid, afwijkingen in de leer,
21 jaloersheid, moord, dronkenschap, zwelgpartijen, en dergelijke; waarvan ik u voorzeg, zoals ik ook al eerder gezegd heb, dat wie zulke dingen doen, het Koninkrijk van God niet zullen beërven.

Ik zie hier geen goede werken tussen staan...

Echter als we leven zoals voor ons bedoelt is (leven door de Geest) dan is Gods wil doen in tgeheel geen strijd.
De vrucht van de Geest is echter: liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, zelfbeheersing.
Ooit wel eens gehoord dat een vrucht zich al strijdend een weg naar buiten baant?

De vrucht zelf niet, maar een vrucht hangt aan een plant/boom en die heeft over het algemeen weldegelijk strijd om vrucht voort te brengen. Daarvoor moet het gevoed worden, moet het water en zonlicht ontvangen, moet het gesnoeid worden enz. En dat is niet iets wat vanzelf gaat, maar iets wat we ontvangen, van God. Vandaar ook dat Jezus ons in de gelijkenis van de wijnstok (Joh. 15) vertelt dat Hij zijn ranken snoeit, opdat ze meer vrucht voortbrengen. En dat snoeien kan soms wel eens van "au" gaan. O ja, een rank die geen vrucht voortbrengt, wordt uitgehouwen en in het vuur geworpen.

In Rom 7 wordt niet de normale christelijk situatie beschreven, hoe dichter je bij God leeft hoe minder je te maken hebt met Rom. 7.

O, dus het "ik dank God door Jezus Christus" ken je niet?
En het "Zo dien ik dan zelf wel met het verstand de wet van God, maar met het vlees de wet van de zonde." (vers 26, wat dit hoofdstuk samenvat) hoort niet bij het normale christelijke leven?

Ik heb toch echt het idee dat je bepaalde moeilijke teksten weg wilt verklaren, zodat er alleen maar "happy clappy geloof" overblijft.

[naamloos]

Er zijn geen goede werken van het vlees, tenminste niet zoals Paulus het vlees definieert: nl. als een God vijandige macht. Paulus zegt immers:
Gal. 5:19 Het is bekend wat de werken van het vlees zijn, namelijk overspel, hoererij, onreinheid, losbandigheid,
20 afgoderij, toverij, vijandschappen, ruzie, afgunst, woede-uitbarstingen, egoïsme, onenigheid, afwijkingen in de leer,
21 jaloersheid, moord, dronkenschap, zwelgpartijen, en dergelijke; waarvan ik u voorzeg, zoals ik ook al eerder gezegd heb, dat wie zulke dingen doen, het Koninkrijk van God niet zullen beërven.

Paulus definieert hier de slechte werken van het vlees.
Goede werken van het vlees kunnen zowel gelovigen als ongelovigen doen (zie de rijke jongeling), maar die goede werken zijn niet gedaan voor de Heer en daarom deugen ze niet. (plus dat de kans groot is dat er slechte motieven aankleven)

O, dus het "ik dank God door Jezus Christus" ken je niet?

We zijn er weer Schei er eindelijk eens een keer mee uit dingen voor me in te vullen.

En het "Zo dien ik dan zelf wel met het verstand de wet van God, maar met het vlees de wet van de zonde." (vers 26, wat dit hoofdstuk samenvat) hoort niet bij het normale christelijke leven?

Naar het vlees leven hoort inderdaad niet bij het normale christelijke leven, daarom hebben we juist de Geest gekregen.
Ook al gebeurt het (vaak), naar het vlees leven is niet normaal voor een christen.