"We maken elkaar niet meer gelukkig".

[schelpje3]

Ze woonden nog in hetzelfde huis, omdat hij nog geen nieuwe woning had kunnen vinden.
En geen idee waarom ze nu huilde, het was wel schokkend, want hij viel neer op nog geen 25 meter van hun huis. Buren gingen het haar direct vertellen.
Het was een hele consternatie!

[Boerin]

Men gaat er soms wel eens aan voorbij dat het huwelijk eigenlijk een les is in dienen.
Als je in een huwelijk uitgaat van je eigen staat van geluk, kom je vrijwel altijd teleurgesteld uit.
Ik heb zelf nooit kunnen zien dat een scheiding iemand veel gelukkiger maakte. Of één van de twee is altijd de pineut.
Onze achterburen zijn na jaren van onenigheid uit elkaar gegaan. Op de dag dat de scheiding officeel was en bekrachtigd met een handtekening, viel hij dood neer, hartstilstand.
Hij was 41 jaar.
En toen huilde zij.

Och wat erg, dat is wel het allerergste wat je kunt hebben.

[schelpje3]

Dat is zeker Boerin. Want ze veranderde in een paar uur tijd van gescheiden vrouw in weduwe.
Al zal dit strikt juridisch wel anders zijn.

[StillAwake]

Dat is zeker Boerin. Want ze veranderde in een paar uur tijd van gescheiden vrouw in weduwe.
Al zal dit strikt juridisch wel anders zijn.

Schelpje, kijk wel uit dat dit slechts één voorbeeld is.
Ik heb in mijn omgeving ook voorbeelden gezien van scheidingen die wél goed waren voor één van beide partners.
Je wilt niet weten hoeveel misbruik er achter de keurig geschilderde deuren van onze woningen plaatsvindt.

[Marnix]

Ik snap alleen niet met welk doel je dit hier vertelt. Wat is precies de boodschap? Dat ze huilt is niet zo vreemd, ze heeft van hem gehouden, jaren alles met hem gedeeld. Mensen die scheiden zijn niet gevoelloos richting hun partner of zo.... lijden er zelf vaak ook onder. Het is lang niet altijd onverschilligheid waardoor mensen scheiden. Niet meer van elkaar houden is wat anders dan niet meer om elkaar geven.

[StillAwake]

Ik snap alleen niet met welk doel je dit hier vertelt. Wat is precies de boodschap? Dat ze huilt is niet zo vreemd, ze heeft van hem gehouden, jaren alles met hem gedeeld. Mensen die scheiden zijn niet gevoelloos richting hun partner of zo.... lijden er zelf vaak ook onder. Het is lang niet altijd onverschilligheid waardoor mensen scheiden. Niet meer van elkaar houden is wat anders dan niet meer om elkaar geven.

Ik ken wel veel situaties waarin de liefde is omgeklapt in pure haat.
Naar mijn eigen ex (samengewoond, niet getrouwd geweest) toe voelde ik vooral die laatste emotie.
En tot mijn schaamte moet ik toegeven dat ik daar nog steeds (14 jaar na dato) nog steeds die laatste emotie bij voel.

[Sjaak84]

Onze hele maatschappij is steeds meer verworden tot een wegwerpmaatschappij.
Ook relaties en huwelijken worden steeds meer als gebruiksartikelen beschouwd.

Er zijn inderdaad meer scheidingen dan vroeger. Maar dat betekend niet dat we een wegwerpmaatschappij zijn geworden. Waarom er meer scheidingen zijn komt niet omdat we alles zomaar weggooien. Vroeger bleven mensen vaker bij elkaar, ook als ze een rot huwelijk hadden, het was vroeger niet sociaal geaccepteerd om te scheiden, tegenwoordig wel. De positie van de vrouw is tegenwoordig ook veel beter. Vroeger als je ging scheiden had je geen recht op een uitkering, tegenwoordig wel. Vrouwen werken ook vaker dan vroeger, dus vrouwen zijn financieel veel onafhankelijker dan vroeger. En dat verlaagd de drempel om te scheiden. Vroeger bleven ze bij elkaar, omdat de vrouw dan nergens heen kon. Ja misschien naar haar ouders, maar die zullen dat ook niet altijd doen.

Het ergste is dat over het algemeen de kinderen de dupe zijn!

Een rot huwelijk van papa en mama die elkaar niet meer kunnen zien of luchten, daar zijn de kinderen natuurlijk niet de dupe van........

[Boerin]

Een rot huwelijk van papa en mama die elkaar niet meer kunnen zien of luchten, daar zijn de kinderen natuurlijk niet de dupe van........

Dat is erger inderdaad, ik ken een stel dat alleen daarom bij elkaar bleef en ging scheiden toen de kinderen 18 waren.

[mealybug]

Dat is erger inderdaad, ik ken een stel dat alleen daarom bij elkaar bleef en ging scheiden toen de kinderen 18 waren.

Steeds meer huwelijken mislukken, omdat de basis niet deugd.
Uiterlijk, geld en lust hebben de vriendschap en liefde op een lagere plaats gezet.

[Faramir]

Steeds meer huwelijken mislukken, omdat de basis niet deugd.
Uiterlijk, geld en lust hebben de vriendschap en liefde op een lagere plaats gezet.

Heb je daarover een onderzoek oid?

[juf89]

Sjaak schreef:

Een rot huwelijk van papa en mama die elkaar niet meer kunnen zien of luchten, daar zijn de kinderen natuurlijk niet de dupe van........

helaas ken ik dit uit eigen ervaring. Mijn ouders zijn bij elkaar gebleven, maar wat had ik graag gewild dat zij waren gescheiden... en wat kost het mij nu veel tijd en energie om het in mijn eigen relatie anders te doen dan mijn ouders. maar met een goede therapeut kom je een heel eind

[ajl]

Toch schijnen scheidingen voor een kind traumatischer te zijn dan ouders die bij elkaar blijven.

In de Volkskrant stonden een jaar lang elke week in de weekendbijlage interviews met kinderen van gescheiden ouders. Het maakte niet uit hoe oud ze waren toen de scheiding werd voltrokken, maar ze hadden er allemaal een tik van meegekregen ( ongeacht hoe de relatie tussen de ouders was nadat ze uit elkaar waren gegaan). Ook hadden ze vrijwel allemaal problemen in het omgaan en aangaan van relaties.

[visje36]

En er zijn ook nog scheidingen waarvan 1 van beide de schuld krijgt, want hoe kon hij/zij die perfecte echtgenoot zomaar buiten de deur zetten.

Dat zijn vaak de man/vrouw(en) die naar de buitenwereld en mogelijk binnen de kerk de ideale partner lijken, of zich zo gedragen, en in huis ware dictators zijn, die hun partner tot de grond toe af branden, bezitterig zijn, (ziekelijk) jaloers, alles samen willen doen, controle drang alles nagaan of tig x per dag bellen, sms sturen waar de partner is, met wie hij / zij is, en hoe laat thuis en o wee als er maar iets vanaf gegaan word, of buiten de regels. Dan krijg je klappen, word je dood gezwegen enz.

En dan hou je, dat de vrouw in eens besluit weg te gaan op een ochtend als man lief naar het werk is. Spullen inpakt kind(eren) mee neemt, en misschien al andere woonruimte betrekt of tijdelijk bij de ouders welkom is, totdat die optie zich voordoet.

Omwille van je kinderen bij elkaar blijven lijkt me praktisch onmogelijk die voelen ook haarfijn aan als er iets is tussen de ouders. Hoe klein die signalen ook zijn

[schelpje3]

Gisteravond las ik een literaire roman, waarin een vrouw borstkanker krijgt en haar man dit op een gegeven moment te confronterend vindt allemaal.
Hij ziet zijn vrouw door de chemo en operatie lichamelijk zo aftakelen, dat hij haar verlaat.
Na een paar jaar komt hij terug, wil opnieuw beginnen maar dan wil zij niet meer.
Prachtig boek alleen heel jammer dat auteur het nodig vond om er een paar vloeken in te verwerken.

[Boerin]

Toch schijnen scheidingen voor een kind traumatischer te zijn dan ouders die bij elkaar blijven.

Ja als ze het weer goedmaken kan ik me daar wat bij voorstellen, maar als ze jaren gescheiden leven in een huis en er is continu ruzie en dan puur en alleen voor de kinderen, niet willen veranderen en alsnog scheiden als ze 18 zijn lijkt me erger.
Mijn zoontje vroeg: Mama, jij woonde toch vroeger ook bij papa? Toen had je nog geen huis. Ik zei: Nee, die papa is zo aardig, die vangt daklozen op. Hij begreep niet eens dat we getrouwd waren geweest, hij geloofde het niet toen ik het zei.