Tjonge, wat heb ik dan makkelijke ouders. Mijn broertje komt zo vaak midden in de nacht thuis (ok‚, hij bezat zich iig niet). En dan zit hij gewoon kwart voor 9 in de kerk hoor. Mijn ouders vinden het allemaal prima, maar als het zover komt dat hij in de kerk zit te slapen, dan zullen ze maatregelen nemen. Zij begrijpen niet waarom ouders er zo enorm bovenop kunnen zitten. Volgens hen kom je dan geen steek dichter bij je kinderen.
Mijn man heeft een ook minder fijn verleden, met veel uitgaan etc. Hij ging 's ochtends nooit naar de kerk. Toch hebben zijn ouders hem daar best los in gelaten. SOms te los, denk ik, maar doordat ze er niet continu bovenop hebben gezeten, maar wel uit hebben gesproken wat zij er van vonden, is de band tussen hen heel goed gebleven, en is mijn man (en zijn broertje trouwens ook) via die vervelende weg toch helemaal goed 'terecht gekomen'.
En dat van een oorbel begrijp ik al helemaal niet. Mijn broertje was 2 toen hij al ringetjes van pennen haalde en die dingen in zijn oor duwde en riep:' Kijk mama, oorbel.' Want maakt het uit? Als hij er nu voor zou kiezen er 1 te nemen zou ik het aanmoedigen, ik hou er wel van
Het lijkt me vreselijk moeilijk om pubers op te voeden, maar door altijd er bovenop te zitten en alles te verbieden en overal met de vinger en de Bijbel te gaan zwaaien, weet ik wel dat je je alleen maar meer verwijdert van je kind, waardoor het ook moeilijker wordt om uit te stralen waarom je als ouders in God gelooft en wat het mooie is aan dat geloof. IN de meeste gevallen dan.
Uw Woord is een Lamp voor mijn voet, en een Licht op mijn pad...