Is het wel voor mij?

[Klaas]

Veel reformatorische jongeren worstelen met de vraag 'is het (heil) wel voor mij?'. Hoe dat nou ook komt (daar gaan andere discussies over), feit is dat deze vraag leeft en eigenlijk ook als een erg goede vraag gezien wordt. Tot geloof komen houdt in dat je je gaat afvragen of het heil wel voor jou persoonlijk is.

Hoe meer ik erover nadenk hoe vreemder ik die vraag eigenlijk ga vinden. Ik vraag me af in hoeverre die vraag zelfs bijbels te noemen is. Ik bedoel niet dat je die vraag niet zou mogen stellen, maar in hoeverre speelt die vraag in de bijbel? Zijn er wellicht bijbelgedeelten aan te wijzen waarin deze vraag op deze manier aan de orde komt?

Voor alle duidelijkheid: ik doel dus niet op teksten waarin de schrijver zichzelf zo zondig acht dat hij in Gods ogen niet kan bestaan. Dat soort teksten zijn wel te vinden. Ik bedoel de vraag 'is het wel voor mij?' in de context van de vraag of er uberhaupt redding voor de persoon in kwestie mogelijk is.

Groet,
Klaas

[@mic]

Voor zover ik weet niet, de teksten die juist het omgekeerde beweren zijn er wel in overvloed (komt allen tot Mij.... een ieglijk die in Mij geloofd... ...die niet wil dat iemand verloren gaat....)

[JopieK]

Veel reformatorische jongeren worstelen met de vraag 'is het (heil) wel voor mij?'. Hoe dat nou ook komt (daar gaan andere discussies over), feit is dat deze vraag leeft en eigenlijk ook als een erg goede vraag gezien wordt. Tot geloof komen houdt in dat je je gaat afvragen of het heil wel voor jou persoonlijk is.

Deze vraag is wel wezenlijk, aan de andere kant adviseer ik degenen met vragen hierover voor hun persoonlijke heil eens te gaan lezen wat de Heere Jezus zegt in Zijn Woord:

Openb. 3:20
Zie, Ik sta aan de deur {van JOU hart}, en Ik klop; indien iemand Mijn stem zal horen, en de deur opendoen, Ik zal tot hem inkomen, en Ik zal met hem avondmaal houden, en hij met Mij.

Lukas 11:
9 En Ik zeg ulieden: Bidt, en u zal gegeven worden; zoekt, en gij zult vinden; klopt, en u zal opengedaan worden. 10 Want een iegelijk, die bidt, die ontvangt; en die zoekt, die vindt; en die klopt, dien zal opengedaan worden. 11 En wat vader onder u, dien de zoon om brood bidt, zal hem een steen geven, of ook om een vis, zal hem voor een vis een slang geven? 12 Of zo hij ook om een ei zou bidden, zal hij hem een schorpioen geven?13 Indien dan gij, die boos zijt, weet uw kinderen goede gaven te geven, hoeveel te meer zal de hemelse Vader den Heiligen Geest geven dengenen, die Hem bidden?

Dus vertrouw niet op jezelf, dan ben je fout bezig, maar vertrouw op Zijn genade en klamp je daar maar aan vast!

[kootje]

Veel reformatorische jongeren worstelen met de vraag 'is het (heil) wel voor mij?'. Hoe dat nou ook komt (daar gaan andere discussies over), feit is dat deze vraag leeft en eigenlijk ook als een erg goede vraag gezien wordt. Tot geloof komen houdt in dat je je gaat afvragen of het heil wel voor jou persoonlijk is.

Hoe meer ik erover nadenk hoe vreemder ik die vraag eigenlijk ga vinden. Ik vraag me af in hoeverre die vraag zelfs bijbels te noemen is. Ik bedoel niet dat je die vraag niet zou mogen stellen, maar in hoeverre speelt die vraag in de bijbel? Zijn er wellicht bijbelgedeelten aan te wijzen waarin deze vraag op deze manier aan de orde komt?

Voor alle duidelijkheid: ik doel dus niet op teksten waarin de schrijver zichzelf zo zondig acht dat hij in Gods ogen niet kan bestaan. Dat soort teksten zijn wel te vinden. Ik bedoel de vraag 'is het wel voor mij?' in de context van de vraag of er uberhaupt redding voor de persoon in kwestie mogelijk is.

Groet,
Klaas

De enige die me te binnen schiet, is Kaïn, die zei 'Mijn misdaad is groter dan dat ze vergeven wordt'. De vraag is eigenlijk puur ongeloof. God garandeert in Zijn woord dat Hij de zaligheid van alle mensen op het oog heeft (zie bijv. Ez. 33:11, 1 Tim. 2:4 en 2 Petr. 3:9), en als wij dan stellen dat het niet voor ons is, is dat niet anders dan God voor een leugenaar houden.

[Gershwin]

Goede vraag, Klaas. Ik vraag me af waar alle heftig reagerende mensen gebleven zijn die op vanderzwaag gereageerd hebben... die zouden het toe moeten kunnen lichten

[lorit]

Ik zou zo gauw ook geen voorbeeld weten te bedenken. Wel van het tegenovergestelde, maar dat weet iedereen wel (Joh 3 vers 16 en 'consorten

[surfer]

ik denk aan de teksten over de zonde tegen de Geest, die niet in of na het leven vergeven zal worden. Voor die mensen kan het dus overduidelijk niet meer. Maar voor deze mensen hoeft het zelf ook niet, ze hebben er bewust afstand van gedaan. Dus die teksten gelden absoluut niet voor een zoekend iemand.

Kain zegt idd 'mijn zonde is groter dan dat zij vergeven zal worden', maar op één of andere manier vertrouw ik deze uitroep niet zo. Maar dat kan aan mij liggen.

Judas verhing zichzelf in wanhoop, en van hem staat geschreven dat hij beter niet geboren had kunnen worden. Er staat niet dat het voor hem niet meer was.

Het is inderdaad een vreemde vraag, want de Bijbel benadrukt vooral dat het voor iedereen die gelooft is.

Ik heb wel gedachten over hoe het zo ver gekomen is, maar misschien zijn die een beetje te heftig...

[padvinder]

Er zijn, voor zover ik weet, inderdaad geen bijbelteksten die de mens aansporen om "zich te gaan afvragen: is het heil wel voor mij?"
Wel zijn er bijbelteksten over de uitverkiezing. Sommige mensen ge-/misbruiken die teksten bewust of onbewust om te twijfelen aan Gods aanbod van genade (ik betrap mezelf ook op die twijfel en ben er nog steeds niet uit). Ik denk dat het ook één van de vele strategieën van de van de duivel is. Want zolang je nog twijfelt aan Gods verlossing voor jou, en nog nooit echt hebt geloofd dat Hij jou kan en wil zaligmaken, ben je dat ook nog niet (of ben ik nu te zwartwit?) En hoe meer mensen in deze tijd twijfelen aan Gods zaligmakende werk, hoe meer hij er weer bij kan schrijven in zijn hel.
M.i. verwijzen deze teksten echter niet naar het selecte gezelschap "dat eens zal zalig worden", maar over de ruimte die er in Jezus is voor "een ieder die in Hem gelooft". Maar dit in praktijk toepassen op jezelf is en blijft voor sommigen (mezelf incluis) heel lastig.

[meschianza]

Ik heb even een posting van mezelf uit een andere topic(hoe arrogant ) even hierheen gekopieerd omdattie in deze topic misschien wat toepasbaarder is.

Naast alle mooie dingen die ik als refomeisje in mijn kerk hoor, zit daar ook bijzonder vaak de bekende 'wie weet' vraag bij. DE invloed die dat op mij heeft is groter dan ikzelf kan beseffen. Ik kan er niet meer omheen dat God in mijn leven aan het werk is. ZOnder dat ik het ni eerste nstantie zelf wilde heb ik me over moeten geven aan Hem. Maar toch hangt de dominante uitverkiezingsleer in mijn kerk als een zwarte schaduw boven mijn geloof.
Ook de omschrijving waaraan een 'bekeerde' uiterlijk gezien moet voldoen. namelijk leeftijd, kleding en woordgebruik.
Pas was ik weer bang dat ik het allemaal maar ingebeeld heb, dat het misschien niet voor mij is en ik het mezelf maar toe-eigen.

Maar dit laat me nooit meer los:
Het kruiswoord van Jezus Christus: Vader vergeef het hun, ze weten niet wat ze doen.

JEzus heeft zijn offer bijna gebracht en vraagt de Vader er iets mee te doen. Namelijk om te vergeven. Waarom? Omdat ze niet weten wat ze doen.

Niet: Vader, vergeef het hun, ze krijgen vast veel spijt, of ze hebben zo'n grote zondekennis of zoveel inzage in de dogmatiek.
Nee: we weten niet wat we doen. Daarom vraagt Jezus vergeving. DAt is gewoon drie keer niks. Er zit niets positiefs aan van onze kant.
We staan gewoon met lege handen en we timmeren de spijkers er nog dieper in, we verloten Zijn kleren en we spugen naar Hem.

Toen ik helemaal los ging met bier, dansen, joints en 'leuke' jongens: Vader vergeef het haar, ze weet niet wat ze doet.
Toen ik mensen pijn aandeed door ze diep te kwetsen: Vader vergeef het haar, ze weet niet wat ze doet.
En iedere keer weer, elke dag, als ik lieg als ik kwaad spreek: Vader, vergeef het haar, ze weet niet wat ze doet.
Hij leed en hing op sterven, maar Hij preekte en bad gewoon door zoals Hij Zijn leven op aarde deed.

En de moordenaar naast Hem aan het kruis hoorde dit alles en zei: gedenk mij als U in Uw koninkrijk bent.
Nee, zei Jezus, je gaat met me mee.

God is nooit verhinderd als we naar Hem toekomen. Met de meest nederige vraag: wilt U mij gedenken in Uw koninkrijk.
Wij zijn verhinderd: we hebben niet genoeg zondekennis, we voldoen niet aan bekeringssystemen, we hebben teveel zonden gedaan, we verbeelden ons maar wat en zijn we eigenlijk wel uitverkoren?
_________________

[Elsa]

Veel reformatorische jongeren worstelen met de vraag 'is het (heil) wel voor mij?'. Hoe dat nou ook komt (daar gaan andere discussies over), feit is dat deze vraag leeft en eigenlijk ook als een erg goede vraag gezien wordt. Tot geloof komen houdt in dat je je gaat afvragen of het heil wel voor jou persoonlijk is.

Hoe meer ik erover nadenk hoe vreemder ik die vraag eigenlijk ga vinden. Ik vraag me af in hoeverre die vraag zelfs bijbels te noemen is. Ik bedoel niet dat je die vraag niet zou mogen stellen, maar in hoeverre speelt die vraag in de bijbel? Zijn er wellicht bijbelgedeelten aan te wijzen waarin deze vraag op deze manier aan de orde komt?

Zonder de twijfel als 'kenmerk van het ware' te verheffen, geloof ik toch dat deze vraag bijbels is.
De Heere Jezus Zelf vertelt ons de gelijkenis van de vijf wijzen en de vijf dwaze maagden en de gelijkenis van de wijze en de dwaze bouwer.
Het is dus buitengewoon belangrijk dat wij onszelf onderzoeken, of wij in Christus geborgen zijn, of niet.
Zefanja 2: 1 Doorzoek u zelf nauw, ja, doorzoek nauw,
Er staat een tekst in de bijbel, ik meen in één van de brieven van Paulus, over het 'menen in te gaan maar niet kunnen'. (zoek ik nog even op)
Ook de volgende teksten gaan hier over:
Matth.7:21 Niet een iegelijk, die tot Mij zegt: Heere, Heere! zal ingaan in het Koninkrijk der hemelen, maar die daar doet den wil Mijns Vaders, Die in de hemelen is.
Luk.13: 24 Strijdt om in te gaan door de enge poort; want velen, zeg Ik u, zullen zoeken in te gaan, en zullen niet kunnen;
In de Dordtse Leerregels wordt gesproken over 'de mate des geloofs'. Het is duidelijk dat iemand die pas geroepen is, niet dezelfde kennis van Christus heeft dan iemand die meer van de Heere geleerd heeft. Bij aanvechtingen (van binnenuit of van buitenaf) zal zo'n 'kind in de genade' sneller geneigd zijn te denken dat hij/zij zich vergist heeft en dat toch niet voor hem/haar is. Als het echter Gods werk is, wat hij/zij heeft ervaren, dan gaat hij/zij hiermee naar de Heere en zal God opnieuw aan hem/haar bevestigen dat Hij hem/haar geroepen heeft.
Petrus zegt in 2 Petrus 1: 10 Daarom, broeders, benaarstigt u te meer, om uw roeping en verkiezing vast te maken; want dat doende zult gij nimmermeer struikelen. Hij geeft hiermee aan dat die roeping en verkiezing naar waarneming van de gelovige niet altijd vast liggen.

[Elsa]

Kain zegt idd 'mijn zonde is groter dan dat zij vergeven zal worden', maar op één of andere manier vertrouw ik deze uitroep niet zo. Maar dat kan aan mij liggen.

Kain is, als hij dit zegt, niet geneigd genade te aanvaarden. Hij laat zijn zonden zo ze zijn en wil hier geen vergeving voor. Hij weigert te vluchten naar een vergevend God. Dit is dus heel iets ander dan waar deze discussie over gaat.

[Kaw]

Ik denk dat we wel onderscheid moeten maken tussen "Wil God mij wel hebben? Ben ik wel uitverkoren?" en "Heb ik nu deel aan de genade van God?"

Dit eerste is niet bijbels. Nergens in de bijbel worden mensen verworpen, omdat "God hun zocht te doden" (M. t'Harts "Woeden der gehele wereld"), maar omdat mensen God zochten te 'doden'.

Het tweede is een zeer gezonde vraag. Ben ik al de wedergeboren Christen zoals God dat van mij eist en heb ik daarom nu al deel aan Zijn genade? Deze vraag is alleen maar opbouwend. Het is een dringende nodiging om tot Christus te vluchten.

[Klaas]

Ik ben het met KAW eens. Het gaat me niet om de vraag of je al deel hebt aan Christus. Dat is een vraag die altijd gesteld mag / moet worden. Wel zou ik willen uitkijken om het antwoord op die vraag niet ten diepste in zelfonderzoek te willen vinden. Je moet eerlijk naar jezelf toe zijn, maar voor het antwoord op die vraag moet je op de Gekruisigde zien.

De vraag die ik bedoel is: is het heil wel voor mij (beschikbaar)? Deze vraag vind ik in de bijbel niet terug.

Klaas

[padvinder]

Ik denk dat we wel onderscheid moeten maken tussen "Wil God mij wel hebben? Ben ik wel uitverkoren?" en "Heb ik nu deel aan de genade van God?"

Dit eerste is niet bijbels. Nergens in de bijbel worden mensen verworpen, omdat "God hun zocht te doden".

Mee eens, Kaw. Maar hoe is Lukas 13:24 dan uit te leggen: "Strijdt om in te gaan door de enge poort; want velen, zeg Ik u, zullen zoeken in te gaan, en zullen niet kunnen"?

[surfer]

Mee eens, Kaw. Maar hoe is Lukas 13:24 dan uit te leggen: "Strijdt om in te gaan door de enge poort; want velen, zeg Ik u, zullen zoeken in te gaan, en zullen niet kunnen"?

de opmerking 'zullen niet kunnen' kan mijns inziens slaan op het feit dat mensen in willen gaan op hun eigen voorwaarden, dus met behoud van hun zonden. En dan zullen ze niet kunnen...