Jeroenvr schreef:Het is bij lange na niet altijd tweestrijd. Ik wijs het slechte veelal af maar doe dat op een manier die me geadviseerd is door het uitspreken van de eerder geschreven zin. En met slechte gedachten bedoel ik niet de plannen om te stelen, moorden, jaloersheid en dat soort dingen maar eigenlijk hele simpele dingen die ik niet prettig vind. Deze kwalificeer ik als slecht. En ja natuurlijk vraag ik met regelmaat meer van De Heilige Geest en heb ik ook het idee dat ik langzaam verander, maar toch blijven er altijd zwakke momenten. De hoop die ik heb is dat die langzaam minder worden.
Ga er maar van uit van niet. Je zal ze wellicht beter kunnen weerstaan op een gegeven moment. Maar indien je er geen serieus werk van maakt met professionele hulp zal je je gedachten patroon niet doorbreken.
En wat bedoel je met een biechtvader?
https://nl.wikipedia.org/wiki/Biecht
Ik vraag normaal altijd vergeving aan Jezus/Vader maar niet meer via een aardse geestelijke. Heb dat twee keer gedaan en na de tweede keer had ik het idee dat de pastoor ook veel te makkelijk omging met het mogen zondigen en voelde ik me daarnaast niet meer thuis in de katholieke kerk.
Bij een ieder zal de ervaring anders zijn. Ik vind het een prachtig zo niet onmisbaar sacrament voor een gezond geestelijk leven.
Indien je biechtvader naar jouw mening te mild is dan zoek je er een die wat strenger is. Ikzelf heb een pater karmeliet als biechtvader die over het algemeen heel begripvol en vergevingsgezind is. Maar hoe streng ook, verwacht geen zweepslagen oid.
Ik voel me prima thuis in de katholieke Kerk, vooral vanwege de sacramenten zoals de Biecht. Het is een hele stabiele omgeving waar ik geestelijke verdieping en verbreding kan vinden en bovendien niet zal ontsporen op geestelijk vlak.
Ik de kroeg voel ik me overigens ook meer dan prima thuis. Zeker stukken leuker en gezelliger, helaas blijft de geestelijke ontwikkeling dan wat achter.