Vooral belangrijk is om de vruchten van de Geest uit te dragen, ook in de manier waarop je iemand aanspreekt. Heb het beste met hem voor, dus niet onderuit halen maar in liefde aankaarten. Je 'tuchtigt' mensen niet om ze maar dwars te zitten, nee, met het oog op hun behoud! Als zij afgedwaald zijn, zou het zeer kwalijk zijn als jij het ziet maar er niets van zegt. Dan onthoud je hun de redding van God waar je zelf wel deel aan mag hebben, en dat lijkt mij bijzonder kwalijk. De liefde is niet zelfzuchtig, lees korinthiërs 13 maar eens, dit gaat over liefde tussen gemeenteleden. Je kunt nog zo slim zijn, alle kennis van de wereld, maar heb je de liefde niet, dan heeft het geen enkel nut.
Zo ook spreekt Paulus in zijn brief aan korinthe in hoofdstuk 8 over mensen die offervlees eten. Zij zeggen in al hun kennis dat offervlees eten niet schadelijk is voor christenen omdat afgoden niks voorstellen. Dit ís ook zo. Maar paulus zegt niet: o, wat zijn jullie toch goed met al je kennis. Nee, hij zegt dat hun kennis hun trots heeft gemaakt, maar dat ze daardoor het belangrijkste vergeten: anderen steunen door hen lief te hebben. Niet iedereen is namelijk even sterk in zijn geloof, en de mensen die net van afgoden waren bekeerd konden hierdoor aan het twijfelen worden gebracht in hun zwakheid. God maalt niet om het wel of niet offervlees eten. Hem gaat het om je hart en naastenliefde. Liefde gaat boven kennis! Als jou wel kennis geschonken is, wees dan liefdevol en nederig in het onderwijs en natuurlijk mag je mensen op onjuiste conclusies wijzen, maar vooral niet om jezelf omhoog te halen, uit afgunst, of gewoon wijsneuzerigheid. Ik heb daar zelf nogal wel eens een handje van, en spreek uit ervaring als ik zeg dat dit menselijk gezien erg moeilijk kan zijn. Bid om de Geest zodat je zijn vruchten mag afwerpen in de moeilijke taak die je staat te wachten.
Bij de tuchtiging genoemd in korinthe 5 zegt paulus trouwens iets opmerkelijks: "ik heb(...) namelijk reeds besloten (...) om hem die dat zo gedaan heeft (...) over te geven aan de satan, tot verderf van het vlees, opdat de geest behouden wordt. "
Dit suggereert dat de tuchtiging die zelfs tot gevolg heeft dat de man uit de gemeente gezet wordt (omdat hij met de vrouw van zijn vader geslapen heeft), nog steeds het behoud van deze man op het oog heeft. De daad van het uit de gemeente zetten heeft als gewenst resultaat dat De ziel van deze man niet verloren gaat. Zijn leven op aarde mag dan misschien verwoest zijn, maar hij kan toch nog gered worden als de Heer terugkomt.
Heb dus het oog op de redding van de gene die je aanspreekt, al heb je in het geval van een priester ook te maken met het heil van mede-parochianen. De hemelse redding op het oog welteverstaan, aardse redding is daaraan ondergeschikt.
