De dood

De Archiefkast van het Forum. Oude discussies zijn hier nog eens na te lezen.

Moderator: Moderafo's

Chaya
Generaal
Generaal
Berichten: 7095
Lid geworden op: 15 dec 2014 10:38
Locatie: Bij het water

De dood

Berichtdoor Chaya » 24 okt 2015 12:47

Gisteravond las ik het gedicht van.J.C. Bloem

Denkend aan de dood kan ik niet slapen,
En niet slapend denk ik aan de dood,
En het leven vliet gelijk het vlood,
En elk zijn is tot niet-zijn geschapen.

Hoe onmachtig klinkt het schriel `te wapen',
Waar de levenswil ten strijd mee noodt,
Naast der doodsklaroenen schrille stoot,
Die de grijsaards oproept met de knapen.

Evenals een vrouw, die eens zich gaf,
Baren moet, of ze al dan niet wil baren,
Want het kind is groeiende in haar schoot,

Is elk wezen zwanger van de dood,
En het voorbestemde doel van 't paren
Is niet minder dan de wieg het graf.


Prachtig vind ik dit gedicht!

Maar in hoeverre is het wijs en goed dat je alles geregeld hebt bij leven?
Tekenen jullie bepaalde wensen op zoals wel of geen rouwdienst, welke liederen er gezongen worden, begraven of cremeren, eventuele rouwtekst.
Of laat je dat geheel aan de nabestaanden over?
Komt het woord dood en sterven weleens bij je op of is dat voor je gevoel nog ver weg?
Je hoeft geen persoonlijke verhalen te zetten als je dat niet wilt, maar een inhoudelijke reactie in het algemeen zou fijn zijn.

Misschien heeft één van jullie - of meerderen - weleens een begrafenis of crematie bijgewoond, waarbij je toen dacht: o, dit zou de overledene nooit zo gewild hebben.
Wijs een spotter niet terecht, anders zal hij u haten. Wijs een wijze terecht, en hij zal u liefhebben. -- Spreuken 9:8

Gebruikersavatar
Mortlach
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 18306
Lid geworden op: 06 sep 2008 20:11
Locatie: Ontario, Canada

Re: De dood

Berichtdoor Mortlach » 24 okt 2015 12:51

Chaya schreef:Misschien heeft één van jullie - of meerderen - weleens een begrafenis of crematie bijgewoond, waarbij je toen dacht: o, dit zou de overledene nooit zo gewild hebben.


De enige keer dat me dat overkwam was bij de begrafenis van een overtuigd atheïstische vriend, een zelfmoord, helaas, waarbij de ouders een christelijke dienst hadden geregeld en er dingen werden gezegd die hij zeker niet had gewild. Nu is een begrafenis natuurlijk (deels) voor de nabestaanden, maar het is toch leuk als ze in ieder geval het leven van de overledene weerspiegelen.
ḥtp dỉ nsw wsỉr nb ḏdw, nṯr ꜥꜣ, nb ꜣbḏw
dỉ=f prt-ḫrw t ḥnqt, kꜣw ꜣpdw, šs mnḥt ḫt nbt nfrt wꜥbt ꜥnḫt nṯr ỉm
n kꜣ n ỉmꜣḫy s-n-wsrt, mꜣꜥ-ḫrw

antoon

Re: De dood

Berichtdoor antoon » 24 okt 2015 13:03

De enige keer dat me dat overkwam was bij de begrafenis van een overtuigd atheïstische vriend, een zelfmoord, helaas, waarbij de ouders een christelijke dienst hadden geregeld en er dingen werden gezegd die hij zeker niet had gewild. Nu is een begrafenis natuurlijk (deels) voor de nabestaanden, maar het is toch leuk als ze in ieder geval het leven van de overledene weerspiegelen.


Wie het ook is, wat hij ook deed, zijn laatste wen moet voor 100 procent vervuld worden , ik heb ook de indruk dat daar mee geknoeid wordt

Gebruikersavatar
Marnix
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 23543
Lid geworden op: 03 dec 2002 23:50

Re: De dood

Berichtdoor Marnix » 26 okt 2015 15:39

Chaya schreef:Maar in hoeverre is het wijs en goed dat je alles geregeld hebt bij leven?
Tekenen jullie bepaalde wensen op zoals wel of geen rouwdienst, welke liederen er gezongen worden, begraven of cremeren, eventuele rouwtekst.
Of laat je dat geheel aan de nabestaanden over?
Komt het woord dood en sterven weleens bij je op of is dat voor je gevoel nog ver weg?
Je hoeft geen persoonlijke verhalen te zetten als je dat niet wilt, maar een inhoudelijke reactie in het algemeen zou fijn zijn.

Misschien heeft één van jullie - of meerderen - weleens een begrafenis of crematie bijgewoond, waarbij je toen dacht: o, dit zou de overledene nooit zo gewild hebben.



Ik denk dat dat erg per persoon verschilt. Wat je belangrijk vindt, of je denkt dat je dat zelf aan moet kaarten of anderen dat ook wel voor je kunnen invullen, of je een persoonlijke boodschap wil meegeven of dat niet nodig vindt. Ik heb niets laten optekenen. Mocht het nodig zijn, dan denk ik dat anderen wel kunnen inschatten wat er moet gebeuren. Als je jong bent denken dat de dood nog ver weg is is denk ik wel logisch maar tegelijkertijd niet handig. Niemand weet wanneer zijn / haar uur komt. En lang niet iedereen wordt 75, 80 jaar of ouder....
“God cannot give us a happiness and peace apart from Himself, because it is not there. There is no such thing.”
― C.S. Lewis”

ben db bd
Kapitein
Kapitein
Berichten: 1264
Lid geworden op: 02 okt 2013 16:04

Re: De dood

Berichtdoor ben db bd » 16 dec 2015 23:00

de dood, er is weinig zekerder, toch?
M.i. moet je er heen groeien, er rijp voor worden. Als het leven te moeilijk wordt, dan ga je er zelfs naar verlangen. Denk maar aan Openb.9:6.
Persoonlijk denk ik ook dat het stervenslijden nog heel veel nut voor de eeuwigheid kan hebben, wat we kapot kunnen maken met onze palliatieve sedatie of zelfs euthanasie. (griezelig onderwerp verder hoor).

De dood bedoelt het leven niet eeuwig vol van pijn en verdriet te doen zijn. (over-lijden)
Voor ons christenen bedoelt de dood de overgang naar de eeuwige heerlijkheid te zijn. Daarom mag er best een ernstig woord op een begraafplaats klinken, maar behoort er ook dankbaarheid te zijn en kan er zelfs blijdschap de boventoon voeren, toch? (tot ziens bij de HEER )

Persoonlijk zou ik geen steen op m'n graf willen hebben; een steen heeft iets eeuwigs in zich, terwijl een graf normaliter na 15 tot 25 jaar al wordt geruimd. (geef dat geld maar aan de arme kindertjes). Wel vind ik een ruwhouten kruisje wel gepast staan.
Daarop een eenvoudig tekstplaatje.
In een vurenhouten planken kist zou ik willen gelegd worden. Op zo'n simpele kist van een neef mochten de kinderen eens krijttekeningen maken, wat mij diep raakte. Bloemen op de kist leggen, één per aanwezige, spreekt mij ook zeer aan. (a.u.b. geen grote kransen)
En ja, na de ter aarde bestelling iedereen elkaar zo gezellig mogelijk ontmoeten in de aula als een vorm van reünie.
En uh, in de herdenkingsdienst a.u.b. de Heere alle lof dank en eer brengen welke opgebracht kan worden ....... Hij moet Hoofdpersoon zijn!

Gebruikersavatar
mona
Majoor
Majoor
Berichten: 1990
Lid geworden op: 04 mei 2012 21:06

Re: De dood

Berichtdoor mona » 17 dec 2015 18:57

Marnix schreef: Ik heb niets laten optekenen. Mocht het nodig zijn, dan denk ik dat anderen wel kunnen inschatten wat er moet gebeuren.

Ik heb dat wel gedaan. Onmiddellijk nadat mijn oom is begraven. Hij was een Koningskind, en zijn sterfbed was één groot getuigenis, hij kon zijn mond niet houden.
En toen werd hij begraven. Omdat de gemeente waartoe hij behoorde vacant was, kwam er een andere dominee. Met deze dominee had mijn oom goede gesprekken, over het komende sterven. Maar over de inhoud van de begrafenisdienst was niet echt goed gesproken.
Per gratie mocht er in de dienst een psalm gezongen worden. Maar het lievelings gezang, ik ben een Koninklijk kind, door de Vader bemind, daar was geen spráke van!
In de dienst kwam bijna niet naar voren dat hij door genade, een kind van God was geworden.
God kreeg de eer niet!
De mens en zijn verdoemenis stond op de voorgrond. Twee uur lang werd dit herhaald in de de rouwdienst, en daarna nog drie kwartier bij het geopende graf.
Het was bijna niet te dragen, ook niet voor mijn tante en de kinderen, en er zijn enkele mensen van de begraafplaats weg gegaan.

Deze begrafenis heeft in onze familie ontzettend veel teweeggebracht.
En nóg. We hebben het er nog regelmatig over, we waren allemaal van slag.
Daarna heb ik een boekje aangeschaft om alles te regelen.

Chaya schreef:Misschien heeft één van jullie - of meerderen - weleens een begrafenis of crematie bijgewoond, waarbij je toen dacht: o, dit zou de overledene nooit zo gewild hebben.

Dit wisten we met z'n allen zeker: Zo heeft mijn oom het nóóit gewild!
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand,
hoe staat het met mijn binnenkant?

Gebruikersavatar
MoesTuin
Generaal
Generaal
Berichten: 4598
Lid geworden op: 02 feb 2014 16:00

Re: De dood

Berichtdoor MoesTuin » 17 dec 2015 20:27

mona schreef:Hij was een Koningskind, en zijn sterfbed was één groot getuigenis, hij kon zijn mond niet houden.
En toen werd hij begraven. Maar het lievelings gezang, ik ben een Koninklijk kind, door de Vader bemind, daar was geen spráke van!
In de dienst kwam bijna niet naar voren dat hij door genade, een kind van God was geworden.
God kreeg de eer niet!
De mens en zijn verdoemenis stond op de voorgrond. Twee uur lang werd dit herhaald in de de rouwdienst, en daarna nog drie kwartier bij het geopende graf.

Dit wisten we met z'n allen zeker: Zo heeft mijn oom het nóóit gewild!


Vreslijk Mona, juist bij je oom bij wie zo'n sprekende getuigenis was van zijn Heer en Heiland, dat behoort door te klinken boven zijn geopende graf tot in de Hemel zalen aan toe.
Het lied is schitterend en ik deel het graag en je mag zeker weten, je Oom is Thuis bij de Vader want in de bijbel staat "Geloof in de Heere Jezus en je zult Eeuwig Leven ontvangen"

https://www.youtube.com/watch?v=karxhQr0uNY

'k Ben een koninklijk kind - (Glk380)
1.
'k Ben een koninklijk kind,
door de Vader bemind,
En 'k zal wonen in 's Konings paleis.
In die stad nooit aanschouwd,
met straten van goud;
Glorievol als een schoon paradijs.

Koor.
'k Ben een koninklijk kind,
door de Vader bemind,
En zijn oog rust zo teder op mij!
Als de daag'raad straks gloort,
de bazuin wordt gehoord,
Roept Hij mij om te staan aan zijn zij!

2.
'k Ben een koninklijk kind,
niet slechts dienstknecht of vrind,
'k Ben gekocht met het bloed van mijn Heer!
En dat bloed geeft mij recht,
meer te zijn dan een knecht,
'k Ben Gods kind, dat verblijdt mij zo zeer.

3.
'k Ben een koninklijk kind,
dat zijn vreugd daar in vindt,
God te loven met juub'lende stem;
Tot ik sta voor de poort,
van het hemelse oord,
Waar ik zijn zal voor eeuwig met Hem!
want wij hebben hier geen blijvende stad
maar zoeken de toekomende

De Heere Jezus zegt;
"Wie in Mij gelooft zal Hét Eeuwige Leven ontvangen"

Chaya
Generaal
Generaal
Berichten: 7095
Lid geworden op: 15 dec 2014 10:38
Locatie: Bij het water

Re: De dood

Berichtdoor Chaya » 18 dec 2015 15:58

mona schreef:Ik heb dat wel gedaan. Onmiddellijk nadat mijn oom is begraven. Hij was een Koningskind, en zijn sterfbed was één groot getuigenis, hij kon zijn mond niet houden.

Ik heb deze posting eens laten bezinken. Maar in alle eerlijkheid, zonder enig moment aan deze getuigenis te twijfelen! laat dat duidelijk zijn, maar zou de Heere Zelf niet voor Zijn eer zorgen?
Als er een Koningskind begraven wordt, gaat daar vaak een grote sprake van uit.
mona schreef:Per gratie mocht er in de dienst een psalm gezongen worden. Maar het lievelings gezang, ik ben een Koninklijk kind, door de Vader bemind, daar was geen spráke van!
In de dienst kwam bijna niet naar voren dat hij door genade, een kind van God was geworden.

Ik denk dat ik weet in welke kerkelijke richting (een van de) dit was en daar is het niet de gewoonte om sowieso (veel) te zingen in een rouwdienst.
Laat staan dat een gezang toegestaan wordt, dus is het een beetje flauw om dat hier te zeggen. Maar als het anders zit, hoor ik het graag van je.
Ik heb rouwdiensten bijgewoond daar werd op verzoek van de overledene niet in gezongen.
Maar dat heeft op zich niets te maken met de prediking in die rouwdienst.
mona schreef:De mens en zijn verdoemenis stond op de voorgrond. Twee uur lang werd dit herhaald in de de rouwdienst, en daarna nog drie kwartier bij het geopende graf.
Het was bijna niet te dragen, ook niet voor mijn tante en de kinderen, en er zijn enkele mensen van de begraafplaats weg gegaan.

Deze begrafenis heeft in onze familie ontzettend veel teweeggebracht.
En nóg. We hebben het er nog regelmatig over, we waren allemaal van slag.

Heeft jouw tante of haar kinderen naderhand contact gezocht met die predikant?
Het kan zijn dat men zo bang is om "iemand de hemel in te praten", dat men alles laat liggen. Ik weet het niet hoor, maar dat vermoed ik.

Dan is het wel goed om een boekje aan te schaffen, maar houd ook de (ongeschreven) regels van je kerkgenootschap goed in het oog. Niet alles is mogelijk nl.
Stel dat je uit een gergem kerk begraven wilt worden, daar is het niet de gewoonte om de kist op het podium in de kerk te zetten tijdens de rouwdienst. Zomaar een voorbeeld.
Wijs een spotter niet terecht, anders zal hij u haten. Wijs een wijze terecht, en hij zal u liefhebben. -- Spreuken 9:8

Gebruikersavatar
mona
Majoor
Majoor
Berichten: 1990
Lid geworden op: 04 mei 2012 21:06

Re: De dood

Berichtdoor mona » 18 dec 2015 22:56

Chaya schreef:Als er een Koningskind begraven wordt, gaat daar vaak een grote sprake van uit.
Van zijn sterfbed ging een grote sprake uit. Van zijn begrafenis niet. Toen we naar de rouwdienst reden waren allemaal enigzins vervuld met blijdschap, ondanks het verdriet. Wij dachten: we gaan een koningskind begraven, God alleen de eer. Het is goed, ondanks dat hij niet meer bij ons is. We weten dat hij bij de Heere is.


Chaya schreef:Heeft jouw tante of haar kinderen naderhand contact gezocht met die predikant?
Het kan zijn dat men zo bang is om "iemand de hemel in te praten", dat men alles laat liggen. Ik weet het niet hoor, maar dat vermoed ik.
Nee, mijn tante was/is daar niet toe in staat, en van de kinderen gaan de meesten niet meer naar de kerk, of zijn aangesloten bij de Evangelische gemeente.
Mijn oom was altijd erg onzeker en bang om zich het heil toe te eigenen, maar in het laatste jaar van zijn leven is hij tot ruimte gekomen, en op zijn sterfbed had hij volle verzekering dat Jezus de zijne was.
Er waren in die tijd ook gesprekken met desbetreffende dominee.
De dominee heeft ook gezegd dat hij volkomen overtuigd was dat mijn oom een goede ruil heeft gedaan.
Daarom kan ik juist niet begrijpen dat dit zo marginaal in de dienst naar voren is gekomen.
Zelf heb ik erg in dubio gestaan ( en soms nog) om de dominee te bellen waarom het toch zo moest, maar echt Chaya, ik durf het niet.
Als ik er aan denk krijg ik al de bibbers.

Ik heb nog nooit mee gemaakt dat er mensen van de begrafenis weg liepen.
Ik weet dat het fors ik wat ik zeg, maar wij zijn er van overtuigt dat ook een dominee soms een sta in de weg kan zijn tot de eer van God.
En uiteindelijk zal God aan Zijn eer komen. We weten niet hoe.
Wel heeft het in onze familie veel goede gesprekken opgeleverd, ondanks dat de aanleiding erg verdrietig was.
De kinderen en kleinkinderen van mijn oom, die niet meer naar de kerk gaan, hebben hierdoor geen enkel verlangen gekregen om dat toch wel te gaan doen. Maar het sterfbed van mijn oom was indrukwekkend. En God kan dat evengoed gebruiken om zo aan Zijn eer te komen.

Chaya schreef:houd ook de (ongeschreven) regels van je kerkgenootschap goed in het oog.


Mijn oom had psalmen opgegeven die in de dienst gezongen mochten worden. Dit is de gewoonte van de gemeente waarvan hij lid was.
Maar deze dominee had daar persoonlijk een andere mening over, en wilde dat liever niet. Na veel aandringen van mijn oom, mocht er dan toch gezongen worden.
Terwijl het de gewoonte van de gemeente is!
Ik vind dat de vervangende dominee hierin niet zijn persoonlijke voorkeur mag uitspreken/aandringen. Maar hij moet zich houden aan de geldende regels.
Maar het gezang kon hij absoluut niet toestaan. Wel heeft de organist het gespeeld als uitleidend orgelspel, zodat het toch nog heeft geklonken.
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand,
hoe staat het met mijn binnenkant?

Gebruikersavatar
Marnix
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 23543
Lid geworden op: 03 dec 2002 23:50

Re: De dood

Berichtdoor Marnix » 19 dec 2015 07:58

Brrr Mona wat een treurig verhaal. Een kerk waar alles volgens gewoonten wordt gedaan, ook als iemand daar van afwijken vind ik al erg.... Maar niet durven zeggen dat iemand een kind van God was omdat je dat niet gewoon bent... Of bang dat je er toch naast zit. Die angst, verschrikkelijk.
“God cannot give us a happiness and peace apart from Himself, because it is not there. There is no such thing.”
― C.S. Lewis”

Chaya
Generaal
Generaal
Berichten: 7095
Lid geworden op: 15 dec 2014 10:38
Locatie: Bij het water

Re: De dood

Berichtdoor Chaya » 19 dec 2015 10:08

mona schreef:Van zijn sterfbed ging een grote sprake uit. Van zijn begrafenis niet. Toen we naar de rouwdienst reden waren allemaal enigzins vervuld met blijdschap, ondanks het verdriet. Wij dachten: we gaan een koningskind begraven, God alleen de eer. Het is goed, ondanks dat hij niet meer bij ons is. We weten dat hij bij de Heere is.

Nee, mijn tante was/is daar niet toe in staat, en van de kinderen gaan de meesten niet meer naar de kerk, of zijn aangesloten bij de Evangelische gemeente.
Mijn oom was altijd erg onzeker en bang om zich het heil toe te eigenen, maar in het laatste jaar van zijn leven is hij tot ruimte gekomen, en op zijn sterfbed had hij volle verzekering dat Jezus de zijne was.
Er waren in die tijd ook gesprekken met desbetreffende dominee.
De dominee heeft ook gezegd dat hij volkomen overtuigd was dat mijn oom een goede ruil heeft gedaan.
Daarom kan ik juist niet begrijpen dat dit zo marginaal in de dienst naar voren is gekomen.
Zelf heb ik erg in dubio gestaan ( en soms nog) om de dominee te bellen waarom het toch zo moest, maar echt Chaya, ik durf het niet.
Als ik er aan denk krijg ik al de bibbers.

Ik heb nog nooit mee gemaakt dat er mensen van de begrafenis weg liepen.
Ik weet dat het fors ik wat ik zeg, maar wij zijn er van overtuigt dat ook een dominee soms een sta in de weg kan zijn tot de eer van God.
En uiteindelijk zal God aan Zijn eer komen. We weten niet hoe.
Wel heeft het in onze familie veel goede gesprekken opgeleverd, ondanks dat de aanleiding erg verdrietig was.
De kinderen en kleinkinderen van mijn oom, die niet meer naar de kerk gaan, hebben hierdoor geen enkel verlangen gekregen om dat toch wel te gaan doen. Maar het sterfbed van mijn oom was indrukwekkend. En God kan dat evengoed gebruiken om zo aan Zijn eer te komen.

Mijn oom had psalmen opgegeven die in de dienst gezongen mochten worden. Dit is de gewoonte van de gemeente waarvan hij lid was.
Maar deze dominee had daar persoonlijk een andere mening over, en wilde dat liever niet. Na veel aandringen van mijn oom, mocht er dan toch gezongen worden.
Terwijl het de gewoonte van de gemeente is!
Ik vind dat de vervangende dominee hierin niet zijn persoonlijke voorkeur mag uitspreken/aandringen. Maar hij moet zich houden aan de geldende regels.
Maar het gezang kon hij absoluut niet toestaan. Wel heeft de organist het gespeeld als uitleidend orgelspel, zodat het toch nog heeft geklonken.

Nu begrijp ik het beter, wat er fout gegaan is. M.i. moet je altijd voorzichtig zijn om dergelijke gebeurtenissen zo op een forum te zetten, want het schaadt eerder dan dat het baat. De aasgieren vliegen er vaak al snel op af, als je begrijpt wat ik bedoel.

Dit is dus echt een persoonlijke zaak van de predikant en moet dientengevolge ook zo behandeld worden, als je dat wilt.
Persoonlijk zou ik zeker contact zoeken met die predikant, een onderhoud aanvragen. Wat kan je gebeuren?
Als het hem nooit verteld wordt, zal hij het ook niet weten en gebeurt het nog eens.
Als hij al buiten de gemeentepaadjes treedt, klopt er al iets niet. Ik bedoel, als iets toegestaan is, zoals het opgeven en zingen van bepaalde liederen, mag hij dat niet op persoonlijke titel weigeren.

Andersom heb ik helaas meegemaakt. Een tante van mij werd ook begraven door een "vreemde" predikant en die had niet de moeite genomen om zich in haar te verdiepen. Kerkverband uit de linkerflank, dus opgewekte liedjes, geen rouwdienst, blij blij en dankbaar dankbaar, terwijl tante zo nooit geleefde heeft! Ze was een bekommerde ziel, één van de weinigen uit die kerk en ze werd dan ook niet begrepen.
Ze wilde graag naar een ander kerkverband overgaan, net als haar zus, mijn andere tante, maar dat is er nooit meer van gekomen.
En kreeg zij ook niet de begrafenis die passend was.

Ik ben een paar weken later die dominee tegengekomen in het verzorgingshuis en heb hem erover aangesproken.
Hij begreep het nog steeds niet. Dat is erg. Voor hem was er blijkbaar maar één soort begrafenis, iedereen gaat de hemel in, dus kun je dankbaar en blij zijn in zo'n dienst.
Jij maakte het ook mee, zij het anders, het is beiden erg, want het blijft beneden hangen, i.p.v. dat God in het Middelpunt staat en alle eer krijgt.
Wie God is voor een verloren zondaar. Gemiste kansen!
Wijs een spotter niet terecht, anders zal hij u haten. Wijs een wijze terecht, en hij zal u liefhebben. -- Spreuken 9:8

Gebruikersavatar
mona
Majoor
Majoor
Berichten: 1990
Lid geworden op: 04 mei 2012 21:06

Re: De dood

Berichtdoor mona » 19 dec 2015 13:16

Chaya schreef:M.i. moet je altijd voorzichtig zijn om dergelijke gebeurtenissen zo op een forum te zetten, want het schaadt eerder dan dat het baat. De aasgieren vliegen er vaak al snel op af, als je begrijpt wat ik bedoel.
Ik snap het hoor, daarom heb ik bewust geen naam of denominatie genoemd.

Overigens je vroeg in je openingspost:
Chaya schreef:Misschien heeft één van jullie - of meerderen - weleens een begrafenis of crematie bijgewoond, waarbij je toen dacht: o, dit zou de overledene nooit zo gewild hebben.
Hierop reageren gaat natuurlijk wel lastig zonder enigszins persoonlijk te worden, of wat zaken te benoemen.


Chaya schreef:Persoonlijk zou ik zeker contact zoeken met die predikant, een onderhoud aanvragen. Wat kan je gebeuren?
Als het hem nooit verteld wordt, zal hij het ook niet weten en gebeurt het nog eens.
Ja, wellicht komt dat er van. Het laat me niet los. Ik ben aan het moed verzamelen.

Marnix schreef:Maar niet durven zeggen dat iemand een kind van God was omdat je dat niet gewoon bent... Of bang dat je er toch naast zit. Die angst, verschrikkelijk.
Zo was het niet helemaal. Het was voor iedereen helder en klaar, ook voor de dominee. Maar dat grote wonder van genade kwam in de dienst alleen in de marge aan de orde. De nadruk lag op onze verdoemelijke staat zonder God. Dat moet ook gezegd worden, maar voor mijn oom was het juist zo'n wonder geworden, dat God zo vol genade en ontferming was voor zondaren. En dat dat zo weinig aan de orde kwam, was voor ons onbegrijpelijk, na zo'n getuigend sterfbed.
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand,
hoe staat het met mijn binnenkant?

Chaya
Generaal
Generaal
Berichten: 7095
Lid geworden op: 15 dec 2014 10:38
Locatie: Bij het water

Re: De dood

Berichtdoor Chaya » 19 dec 2015 15:06

Eigenlijk vreemd he, dat we van alles regelen, tot en met na onze dood (verzekeringen, pensioen e.d.) en dan het belangrijkste: hoe wil ik begraven worden? vergeten wordt of overgelaten aan onze geliefden.
En je kunt het niet overdoen.
Je kunt op een begrafenis terugkijken en die als troost ervaren of het kan omvangen zijn met verdriet of een scherpe rand.
Ik zou zeker moed scheppen en een afspraak maken.
Want je hebt niet zomaar iets, dit is best ernstig.
Wijs een spotter niet terecht, anders zal hij u haten. Wijs een wijze terecht, en hij zal u liefhebben. -- Spreuken 9:8

hettys
Majoor
Majoor
Berichten: 2356
Lid geworden op: 11 jan 2006 21:33

Re: De dood

Berichtdoor hettys » 19 dec 2015 19:30

Chaya schreef:Misschien heeft één van jullie - of meerderen - weleens een begrafenis of crematie bijgewoond, waarbij je toen dacht: o, dit zou de overledene nooit zo gewild hebben.


De begrafenis van mijn vader had heel anders gekund. Er werd weinig rekening gehouden met hoe hij de laatste jaren dacht over dingen. Maar ja. Hij was er al niet meer, en de familie kon op die manier zijn sterven beter verwerken. Dat is dan het belangrijkst. De nabestaanden moeten dingen verwerken, de overledene niet.
Ook gif is geschapen.

Gebruikersavatar
Arco
Majoor
Majoor
Berichten: 2237
Lid geworden op: 21 dec 2004 15:30
Locatie: Waddinxveen

Re: De dood

Berichtdoor Arco » 22 dec 2015 15:57

Chaya schreef:Eigenlijk vreemd he, dat we van alles regelen, tot en met na onze dood (verzekeringen, pensioen e.d.) en dan het belangrijkste: hoe wil ik begraven worden? vergeten wordt of overgelaten aan onze geliefden.


Mijn vrouw en ik hebben ook op papier gezet hoe wij begraven willen worden. Daarin kan je je geliefden in helpen. Daarnaast erover praten, helpt om de dood niet als eindstation te zien.
"Vertrouw op de HEERE met heel je hart, en steun op je eigen inzicht niet." - Spr. 3:5


Terug naar “Archief”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 47 gasten