Ik stond daarnet bij de kassa en legde een selderijknol op de band. Wat is dit? vroeg de caissiere.
Dit is een selderijknol, antwoordde ik. Ze zocht de code op en tikte hem in (er zat nl geen sticker of etiket op en hij lag zo zonder verpakking in het schap)
Ze rook eraan, bleegh, dat zou ik niet lusten, wat stinktie, wat gaat u er mee doen?
Ik schil hem, snijd hem in blokjes en dan gaatie de maaltijdsoep in.
Ze schudde haar hoofd. Ik vroeg, lust jij selleriesalade?
Ja lekker, op een broodje.
Nou meid, dat is nou van deze knol gemaakt.
Ze schrok zichtbaar.
Ik heb trouwens ook even geroken, want hij leek best wel op een koolraap, er zat geen bos selderij aan nl.
En knolletjes in de maaltijdsoep zorgt voor weigerende eters.