Mijn man wil als militair gaan werken

[schelpje3]

Tja, soms is een huwelijk goedhouden hard werken
Heb je iig gelegenheid om te komen forummen

[Kvinna]

Tja, soms is een huwelijk goedhouden hard werken
Heb je iig gelegenheid om te komen forummen

Nou, zo grappig is het allemaal niet hoor.

Hendrinaatje: je blijft maar zo vaag over dat militaire werk. Wat voor nare beelden krijgt hij te zien dan? Bedoel je bij een uitzending? Ik denk inderdaad dat een uitzending zwaar is, zowel voor de soldaat als voor de thuisblijvers. (hoewel defensie veel aandacht heeft voor het thuisfront)
Maar als hij op een kazerne in Schaarsbergen of zo gaat werken, wat is daar mis mee? En als je zegt: ik zal me er maar overheen zetten, dan klinkt dat niet of het van harte gaat en dat is niet goed. Jullie moeten er samen uitkomen, niet de een een keus maken en de ander zich erbij neer leggen.

[hendrinaatje]

Ik had al eerder in een bericht verteld dat hij als militair wil gaan werken. Dat betekent binnen het korps Mariniers dat hij ook zal worden uitgezonden. En waar ik me dan wel eens zorgen om maak is dat als hij in het buitenland is, hij dan heel veel beelden te zien krijgt en dan ben ik benieuwd hoe hij daarmee omgaat als hij weer een keer thuis is.

[schelpje3]

Ik had al eerder in een bericht verteld dat hij als militair wil gaan werken. Dat betekent binnen het korps Mariniers dat hij ook zal worden uitgezonden. En waar ik me dan wel eens zorgen om maak is dat als hij in het buitenland is, hij dan heel veel beelden te zien krijgt en dan ben ik benieuwd hoe hij daarmee omgaat als hij weer een keer thuis is.

Je bent dus meer bang voor evt. psychische schade begrijp ik? Dat is niet ondenkbaar. Ik kan me voorstellen dat je daar bezorgd over bent. Want PTS kan heeeeel lang duren en maakt van je eigen man een vreemd persoon.
En de sterkste boom kan hierdoor geveld worden!

[LauraC]

Mijn man zit bij de Britse luchtmacht. Hij was vorig jaar meer dan 250 dagen van huis weg. Dat is minder geweest in de afgelopen jaren hoor (wij zij nu 9 jaar getrouwd). We hebben een zoon van 4 en sinds vandaag een tweeling van bijna 9 maanden. Ik denk dat het voor evt kinderen moeilijker is dan voor de echtgenote. Ja, het is hard werken als hij weg is (vorig jaar natuurlijk maar met 1 kind, maar wel 3 maanden aaneengesloten in je eentje), maar wij zijn volwassen en kunnen het eea relativeren. Voor mijn zoon was het veeeeeel moeilijker om te begrijpen waar papa is, waarom hij daar is en wanneer hij weer thuis komt. In de luchtmacht hier is het zo dat je iedere 2-3 jaar ergens anders werkt, dus dan moet je verhuizen. Wij hebben besloten ergens in het land een huis te kopen zodat wij een vaste basis hebben voor de kinderen ipv iedere keer ontworteld worden. Dit werkt nu al bijna 2 jaar erg goed. Toen we nog wel bij een basis woonden, was er overigens veel steun voor de echtgenoten die alleen waren, zowel van de luchtmacht als van andere vrouwen.

[schelpje3]

Mijn man zit bij de Britse luchtmacht. Hij was vorig jaar meer dan 250 dagen van huis weg. Dat is minder geweest in de afgelopen jaren hoor (wij zij nu 9 jaar getrouwd). We hebben een zoon van 4 en sinds vandaag een tweeling van bijna 9 maanden. Ik denk dat het voor evt kinderen moeilijker is dan voor de echtgenote. Ja, het is hard werken als hij weg is (vorig jaar natuurlijk maar met 1 kind, maar wel 3 maanden aaneengesloten in je eentje), maar wij zijn volwassen en kunnen het eea relativeren. Voor mijn zoon was het veeeeeel moeilijker om te begrijpen waar papa is, waarom hij daar is en wanneer hij weer thuis komt. In de luchtmacht hier is het zo dat je iedere 2-3 jaar ergens anders werkt, dus dan moet je verhuizen. Wij hebben besloten ergens in het land een huis te kopen zodat wij een vaste basis hebben voor de kinderen ipv iedere keer ontworteld worden. Dit werkt nu al bijna 2 jaar erg goed. Toen we nog wel bij een basis woonden, was er overigens veel steun voor de echtgenoten die alleen waren, zowel van de luchtmacht als van andere vrouwen.

Hoe gaat dat als hij na lange tijd thuiskomt? Moet je dan weer aan elkaar wennen? Of loopt het meteen als vanouds weer op rolletjes? Ik kan me voorstellen dat hij in een echte mannenwereld zit, dat is het leger toch zeker nog wel, ondanks de toenemende aanwezigheid van vrouwen. En thuis heb je zo ook bepaalde regels.
En misschien heb jij je kinderen net iets bijgebracht, hij weet het niet en gaat zodoende tegen jou in. Zo zou ik het me kunnen voorstellen.

[LauraC]

Je hebt gelijk hoor schelpje! Het is toch echt een week wennen aan elkaar nadat hij thuis komt. Nu is hij door adoptieverlof 6 maanden thuis. Ben heel dankbaar dat het kan maar de afgelopen 3 jaar hebben we niet meer dan 2 weken achterelkaar bij elkaar doorgebracht. Dus ik ben benieuwd hoe dat straks gaat.
Over de uitzending etc. Mijn man gaat ieder jaar 3 maanden naar Afghanistan. Hij is ook in Irak geweest. Omdat hij in logistiek zit, is hij degene die de grafkisten in het vliegtuig laadt en soms ook meerijdt in de ambulance als er gewonden/doden zijn. Dat hakt erin. Ik weet nog goed dat hij na 4 maanden Irak in 2006 met me mee ging naar de stad (Oxford). Op de hoek van een straat stond een doedelzakspeler die 'Amazing Grace' speelde. Manlief bleef stokstijf staan midden op de stoep, begon te zweten en te trillen. Hij had een flash back naar de tijd in Irak waar hij o.b.v. dit muziekstuk kisten het vliegtuig in droeg. En hij heeft niet eens te maken met 1 op 1 contact met rebellen ofzo.

[Wilsophie]

Ik vind het zo een lieve vraag en zo moedig dat je die op een forum durft te stellen waar iedereen zijn mening heeft. Het is in deze tijd belangrijk dat je geen zekerheden prijs geeft.
Als hij een goede baan heeft met een vaste aanstelling zou ik goed overwegen om die te verlaten.
Als het lichamelijk te zwaar is of psychisch dan is de weg terug vaak niet meer mogelijk.
Ik zag onlangs een filmpje van jonge militairen die "getraind" werden en daarbij zo verrot gescholden werden en gekleineerd en die jongen kon echt niet meer, en dat zou ik van mijn man niet kunnen aanzien.
Je wordt toch niet onmiddelijk sergeant majoor? Mag ik aannemen?

[schelpje3]

Je hebt gelijk hoor schelpje! Het is toch echt een week wennen aan elkaar nadat hij thuis komt. Nu is hij door adoptieverlof 6 maanden thuis. Ben heel dankbaar dat het kan maar de afgelopen 3 jaar hebben we niet meer dan 2 weken achterelkaar bij elkaar doorgebracht. Dus ik ben benieuwd hoe dat straks gaat.
Over de uitzending etc. Mijn man gaat ieder jaar 3 maanden naar Afghanistan. Hij is ook in Irak geweest. Omdat hij in logistiek zit, is hij degene die de grafkisten in het vliegtuig laadt en soms ook meerijdt in de ambulance als er gewonden/doden zijn. Dat hakt erin. Ik weet nog goed dat hij na 4 maanden Irak in 2006 met me mee ging naar de stad (Oxford). Op de hoek van een straat stond een doedelzakspeler die 'Amazing Grace' speelde. Manlief bleef stokstijf staan midden op de stoep, begon te zweten en te trillen. Hij had een flash back naar de tijd in Irak waar hij o.b.v. dit muziekstuk kisten het vliegtuig in droeg. En hij heeft niet eens te maken met 1 op 1 contact met rebellen ofzo.

Dat klinkt heel heftig Laura! Er hangt toch een zweem van heldendom om die uitzendingen heen, alsof het allemaal stoere sterke kerels zijn zonder gevoelens. Mede door de films die er over gemaakt worden, maar dat haalt volgens mij niet bij de werkelijkheid. Oorlog is nooit "romantisch" of een onderwerp voor een spannend verhaal zonder meer.
En jij gaat een tijdlang je eigen weg en je man ook. Die wegen komen na zoveel tijd weer bij elkaar, dat vergt denk ik veel aanpassingsvermogen en flexibiliteit.
Het is toch iets anders dan dat je man op de 'grote vaart" zit. Ook lang van huis is.

[juffiejuf]

@ schepje; hoezo zit daar zoveel verschil mee?? Ik bedoel de grote vaart of als militair? Bedoel je alleen het verschil met dingen die je als militair mee kan maken of bedoel je meer? Ook in de grote vaart is het net zo goed aanpoten om je weer aan te passen en flexibel te zijn.

[schelpje3]

@ schepje; hoezo zit daar zoveel verschil mee?? Ik bedoel de grote vaart of als militair? Bedoel je alleen het verschil met dingen die je als militair mee kan maken of bedoel je meer? Ook in de grote vaart is het net zo goed aanpoten om je weer aan te passen en flexibel te zijn.

Er is wel verschil of je man kapitein of stuurman is op een schip op hopelijk vredige wateren, al is dat met de piraterij hier en daar, ook niet altijd meer zo.
Maar als je man in een heel spannende oorlogssituatie zit, altijd de dreiging van een aanval, dat je dienstmaten worden gedood of verminkt voor het leven. Je ziet burgerslachtoffers vallen. Het klimaat is anders dan thuis en op een schip is dat moderner op te lossen, i.t.t. de woestijn of een gebergte.
Aanpoten moet je in veel banen en op zich is dat "gezond" . Maar je hoort niet zo vaak dat een bemanningslid van een groot zeeschip met een posttraumatische stressstoornis thuis komt te zitten.
Enne: de naam is schelpje

[Marloes1g]

De psychische begeleiding, voor, tijdens en na de uitzending is erg goed vooral bij corps mariniers en corps commandotroepen.
De selectie is erg zwaar dus iemand moet al bepaalde lichamelijke en psychische eigenschappen bezitten voordat hij aangenomen wordt.
Dus wacht eerst maar even rustig af of hij geschikt is.

[Ctje]

Ik kan me het heel goed indenken hoor. Ik zou er niet aan moeten denken. Ik zou het al vreselijk vinden als mn man schipper zou zijn en ik alleen in een huis zou wonen.

Hier zou dat dus ook gewoon niet gebeuren.

Sterkte met jullie keuzes.

[jaccootje85]

Hoi Hendrinaatje,

Mijn man werkt ook bij Defensie. Tot nu toe is hij in de 8 jaar dat hij er werkt, nog niet uitgezonden geweest.

Er is binnen Defensie een cursus geweest om te leren omgaan met veranderde militairen, hoe je daarop kunt inspelen enz. Kan nog eens voor je nakijken of dat nog aangeboden wordt.

Als je nog vragen hebt, stel ze gerust via pb.

Groetjes,
Jaccootje85

[jaccootje85]

Mijn vader heeft tot aan zijn pensioen bij het leger gewerkt als burger. Dus geen uitzendingen. Hij heeft zijn kinderen altijd afgeraden om bij defensie te gaan werken. Na 4 of 8 jaar wordt je weer afgedankt tenzij je als officier aan de bak kan komen. Daarnaast komen er nogal wat militairen psychisch helemaal kapot terug van een uitzending.

Hoe je dat doet als partner zijnde weet ik niet maar het lijkt me wel dat dit een gigantische druk geeft op een relatie.

Dit is wel heel negatief.... Mijn schoonvader heeft ook in dienst gezeten, maar heeft nooit tegen zijn kinderen gezegd dat ze niet in dienst moeten gaan.
Nu heb ik zowat de halve familie in dienst zitten. In elk geval 1 neef bij de marine, 3 bij de NatRes, mn man en mn broertje bij de landmacht. En zelf leek het me ook wel wat, maar na enig navragen zou ik nooit aan mn droombaan kunnen beginnen met de studies die k heb gedaan. En opnieuw naar school voor 4 jaar, dat zag k niet zitten. Dus zodoende dat k niet in dienst ben gegaan.