Cicero schreef:Het is een lompe boer, maar zijn denktrant is gewoon een iets uitgesprokener versie van de manier van denken in de refowereld.
Mee eens. De hele ultra-orthodoxie ie gestoeld op het competitie-beginsel. Wie kan nóg rechtser, nóg orthodoxer, nóg harder en extremistischer uithalen dan de ander. Daarom zijn de uiterste flanken ook nooit ontvankelijk voor enige relativering. Hun winst is niet te halen bij mensen van het midden. Nee, zij willen altijd uitblinken als degene die het meest verwijderd zijn van het midden. Hoe verder, hoe beter.
Toch is dit ook wel geruststellend. Want wie de strijd op de flank wint, zal altijd mensen voor wie het te ver gaat, zien afhaken. De extremisten nemen daar graag afstand van. Ook dat zijn zwakke broeders, is het oordeel al snel.
Uiteindelijk staat de aller-extreemste extremist alleen. Dat zien we nu ook bij GPPB gebeuren. Volstrekt geïsoleerd. En daarmee ongevaarlijk.
Hij wekt alleen meewarigheid en lachlust op.
Een extremist kan het midden nooit overwinnen, omdat hij dit midden vanuit de flanken zelf creëert.
Je kunt natuurlijk met goed recht zeggen dat hij een eikel, een *censuur* en een *censuur* is (een soort heilige drievuldigheid onder de gordel), maar dat maakt allemaal niets uit. Dan bevestig je zo iemand alleen maar. Zie je wel hoe diep ze gezonken zijn, wordt dan het klinkende weerwoord.
Hij vindt zichzelf de winnaar aller tijden, omdat hij aan kop loopt in de wedstrijd aan de uiterste rechterflank van gereformeerd protestantisme. Alle kritiek ziet hij als bevestiging dat men de waarheid niet meer wil horen. Hallucinant, maar zo werkt het. Ook hier weer: zie GPPB.
In zijn ogen is iedereen minder. Iedereen is een loser, alleen hij houdt vol tot het einde. Daarom verstaat hij zich ook met niemand meer. Het is te hopen dat er een aparte hemel voor hem in het leven wordt geroepen, want het isolement waarin hij zich plaatst is van eeuwigheid, volgens mij. Menselijk gezien heel triest.
Het heeft geen enkele verbinding meer met de kern van de godsdienst. Dit is gewoon militaire en sociologische wetmatigheid.
Maar er schuilt wel een waarschuwing in voor mensen die ook met volle overtuiging het ultra-orthodoxe pad kiezen. Pas op, je komt terecht in een wedstrijd. Voor je het weet staat er een nog orthodoxere gast op en wordt je gedwongen om als zwakke broeder af te haken (als één die zijn principes volgens die nieuwe gast verloochent).Je bent niet langer de leider, de grote man van het orthodoxe gelijk. Tenzij jij er weer een schepje bovenop doet. Zo werkt de aantrekkelijkheid van orthodoxie. En zo zijn ook veel kerkverbanden ontstaan. En veel extremisten. En veel "charismatische" drijvers. Weg van het midden, je afscheiden van hen die je te licht vindt en zelfstandig verder gaan, met je rechtzinnige leer. Totdat de makker die met je meeging opeens nóg rechtzinniger wil zijn. Sta je weer op afstand. En begint het hele "feest" weer van voor af aan.
Ultra - orthodoxie is een strijd op leven en dood.
Uiteindelijk eindig je als Burggraaf.
gravo