DaveBik schreef:Goedenavond allemaal,
Vanaf mijn 20e tot mijn 26e ben ik weggelopen van de kerk, om mijn geluk hier in dit leven te zoeken... sindskort ben ik vanwege bepaalde zaken en etc. weer teruggekomen bij de kerk waar ik 16 jaar in gezeten heb. Nu heb ik in die 6 jaar tijd twee tatoeages laten zetten, ik ben erg in tweestrijd over het feit of ik ze nu weg zou laten halen of niet? De reden die mij bekend is omtrent het zetten van een tattoo is dat je lichaam een tempel is, nu is mijn vraag of ik er goed aan zou doen om deze weg te laten laseren of juist niet, mede omdat dit een ook een pijnlijke ingreep is op je lichaam. Heeft iemand hier tips of ervaring mee? Of een doorslaggevend advies aan de hand van een tekst uit de Bijbel, ik zit erg in dubio... aan de ene kant denken ik: "het is hoe de mens is, ontvangen en in zonde geboren" aan de andere kant denk ik hiermee geen goede voorbeeldfunctie te hebben als christen zijnde.
Groeten,
Dave
Hoi Dave,
Het hangt (in mijn optiek) nogal af van de aard van je tatoeages.
De black-metal-style doodskoppen hebben vaak een andere lading dan een tatoeage die je hebt laten zetten om een bepaalde gebeurtenis in je leven te herdenken.
Mocht je inderdaad heel dubieuze tattoos hebben: je kunt er ook een tribal overheen laten zetten.
Aan de andere kant (ik heb een nautische achtergrond): in de scheepvaart hebben tatoeages weer een heel nadere lading: mocht je ooit overboord slaan ben je te identificeren aan de hand van die tattoos.
De gedachte achter een tatoeage, en de waarde die het voor jezelf heeft verschilt nogal. En daarmee ook de wijze waar je er nu mee om zou kunnen gaan.
Natuurlijk ben je een nieuw mens, en een tempel van de heilige geest.
Maar dat haalt bepaalde littekens (al dan niet expres toegebracht) niet weg.
Toen ik me liet dopen heb ik overwogen om een bijbeltekst op mijn bovenarm te laten zetten, en toen een bijzonder geliefd fimilielid overleed heb ik lang gedacht over het plaatsen van de naam en sterfdatum. Beide zaken die ik nadat ik christen geworden was in overweging heb gehad (overigens geen van beide gedaan).
Niet om aan te geven dat mijn denkwijze de enig juiste is, maar meer om aan te geven dat een tatoeage zelden alleen een tatoeage is, het is soms een herdenkingsplekje, soms een souvenir.
Geef me de rust om te accepteren wat ik niet kan veranderen.
Geef me de moed om te veranderen wat ik kan.
Geef me de wijsheid om het verschil te zien.