elbert schreef:Dat heet vertegenwoordigende (indirecte) democratie.
Bij directe democratie kiest het volk zelf.
Dat heet directe democratie en dat is geen populisme. Als je directe democratie met populisme wilt aanduiden, dan zijn de Zwitsers echte populisten. De praktijk van de referenda in dat land wijst uit dat de kiezers in dat land over het algemeen zeer bedachtzaam zijn in hun keuzes tijdens deze referenda (geen extremisme in elk geval). De kiezer verdiept zich in de onderwerpen en kiest weloverwogen. Ja, die kiezers maken soms andere keuzes dan beroepspolitici zouden willen, maar je kunt onmogelijk zeggen dat Zwitserland een land is waar het wat dat betreft een rommeltje is. De Zwitsers zijn dan ook heel tevreden met hun systeem.
Het argument tegen referenda is vaak gebaseerd op minachting van de kiezer: die is te dom, overziet niet alles en de regerende bestuurslaag weet het altijd beter en is te vertrouwen (vindt men).
Gezien de versnippering van het politieke landschap denk ik dat het vertrouwen in de zittende politici op dit moment tot een gevaarlijk diep niveau is gedaald. Dat zie je bijv. aan de al een half jaar lang durende protesten in Frankrijk, het negeren en afschaffen van raadgevende referenda in Nederland, het doordrukken van allerlei maatregelen waar kiezers niet om gevraagd hebben enz. Dan is het niet vreemd als allerlei bewegingen opkomen (sommige goed, anderen duidelijk minder goed) die dan de wind in de zeilen krijgen. De reactie van de heersende bestuurselite is dan steevast: "dit zijn extremisten, daar moet je niet naar luisteren". Het probleem is dat die houding niet werkt. Het is juist die elite die niet luistert naar de kiezers. Daarom verliezen ze de laatste jaren ook aan aanhang. De echte remedie is dat die bestuurslaag weer voeling krijgt met de burgers van het land. Dan winnen ze ook het vertrouwen weer terug.
Oke, dan ben ik voorstander van indirecte democratie. Met populisme bedoel ik niet dat men het volk peilt maar dat men zijn meningen daarop baseert. Voor mijn gevoel had je vroeger als partij standpunten, waren kiezers het met standpunten eens en stemden ze daarom op een partij. De politici moesten dan vervolgens beslissingen nemen. Nu volgt men gewoon een standpunt wat draagvlak heeft en dus kiezers oplevert, ongeacht of dat soms handig is of niet. En kiezers volgen vaak daarna weer blind hun leiders, ongeacht wat ze doen of zeggen.
Waarom ik voor indirecte democratie ben, is omdat veel onderwerpen veel te complex zijn voor de meeste Nederlanders. En dat is niet denigrerend bedoeld, dat geld net zo goed voor mij. Ik kan totaal niet de gevolgen van een Nexit inschatten bijvoorbeeld. Ik snapte nauwelijks waar het Oekraine-referendum over ging. En ik denk dat dat voor de meeste mensen geldt. Ik heb dan veel liever dat ik mensen die er als het goed is meer verstand van hebben, daarover laat beslissen dan dat mijn stem en die van de rest van Nederland die het vaak ook niet zo weet (of zich er niet in verdiept) daarin doorslaggevend zou zijn. Zeker niet als veel mensen voor mijn gevoel niet veel verder komen dan “ik ben tegen dierenleed en ik vind Thieme wel leuk dus ik stem op haar of op wat zij wil” of “die gast staat lekker dicht bij het volk, vind ik wel sympathiek en is tegen buitenlanders en daar moet ik ook niks van hebben dus stem ik op hem of bij een referendum op wat hij adviseert”
Overigens wel mee eens dat politici zich met het volk moeten verbinden en niet elitair op afstand gaan staan, hoewel ik me afvraag in welke mate dat gebeurt en of dat vroeger anders was. Wel gebruiken ze veel te veel jargon en soms Pauliaanse zinnen waar ze gewoon normaal moeten zeggen wat ze bedoelen.