Wetsvoorstel versoepeling euthanasie

[Karina]

De tweede kamer heeft een wetsvoorstel gedaan tot versoepeling van de wet mbt euthanasie.
Zo zou een ieder die meent dat zijn leven voltooid is en het wil beëindigen dit wettelijk mogen doen. Zonder medische redenen.
Bij ons op het werk (thuiszorg) een hot item. De ene collega vindt het prachtig en de ander dreigt met ontslag als de wet erdoor komt.

Er zijn schrikbarend veel cliënten, ook in onze wijken, die aangeven niet meer te willen leven. Dit gaat om ouderen, vaak hoogbejaard en last hebbende van de ouderdomskwalen. Ze verliezen hun zelfstandigheid, en hun wereldje wordt heel klein. Familie overlijdt en de eenzaamheid is erg aanwezig. Ik begrijp het als iemand zegt: mijn leven is voltooid.

Maar de meest grote moeite zou ik hebben om straks voor zo iemand een proces in gang te moeten zetten en degene moet begeleiden in dat proces. Zelfs bij ongeneeslijk zieken vind ik het al lastig betrokken te raken bij euthanasie.

Want bij andere clienten in soortgelijke situaties zie ik verschil, het kan anders. Deze mensen zorgen zelf dat ze actief betrokken blijven in de gemeenschap ook al kunnen ze zelf het huis niet meer uit. Typisch is is dat dit juist vaak de mensen zijn zonder gezin om zich heen, kinderloos. Vaak al jarenlang aangesloten bij verenigingen waar men nu nog bezoek van krijgt of door opgehaald wordt.

Nu is het nog maar een voorstel en maar zeer de vraag of het door de eerste kamer komt. Maar de tijden veranderen en misschien komt het ooit zover dat je gewoon de dokter kan bellen om zonder reden een afspraak te maken om het voltooide leven te beëindigen.

Mocht het zover komen dan weet ik niet of ik als verpleegkundige nog wel zuiver werk doe als 1 van de taken wordt om mensen hierbij te gaan helpen. Misschien wat voorbarig maar ik denk daar wel aan.

[Mortlach]

Ik denk altijd dat de mens récht heeft op leven, maar dat het geen plicht is. Je bent niet verplicht maar zo lang mogelijk in leven te blijven.

Het lijkt me verder sterk dat het straks zo is dat je 's ochtends het spreekuur belt en je 's avonds je spuitje al krijgt. Dat lijkt me namelijk geen wenselijke situatie. Zoiets mag natuurlijk geen impulsieve beslissing zijn. Maar mensen die al 10 jaar 'vast' zitten en die ondanks hulp daar niet uit komen, tja, wie ben ik dan om te zeggen "joh, balen dat je zo'n goed hart hebt, want je lichaam houdt die nog wel 10 jaar vol..." Emotioneel leed is toch ook leed?

Ik ben het er natuurlijk wel mee eens dat er zorgvuldig rekening moet worden gehouden met de 'uitvoerders', want ik kan me wel weer goed voorstellen dat het er flink in kan hakken. Ik weet zo 1-2-3 niet hoe dat rekening houden er in de praktijk zou moeten uitzien, maar ik besef me wel dat het een flinke vraag is waar antwoord op nodig is voordat e.e.a. in gang wordt gezet.

[Niagara]

Ik denk altijd dat de mens récht heeft op leven, maar dat het geen plicht is. Je bent niet verplicht maar zo lang mogelijk in leven te blijven.

Het lijkt me verder sterk dat het straks zo is dat je 's ochtends het spreekuur belt en je 's avonds je spuitje al krijgt. Dat lijkt me namelijk geen wenselijke situatie. Zoiets mag natuurlijk geen impulsieve beslissing zijn. Maar mensen die al 10 jaar 'vast' zitten en die ondanks hulp daar niet uit komen, tja, wie ben ik dan om te zeggen "joh, balen dat je zo'n goed hart hebt, want je lichaam houdt die nog wel 10 jaar vol..." Emotioneel leed is toch ook leed?

Ik ben het er natuurlijk wel mee eens dat er zorgvuldig rekening moet worden gehouden met de 'uitvoerders', want ik kan me wel weer goed voorstellen dat het er flink in kan hakken. Ik weet zo 1-2-3 niet hoe dat rekening houden er in de praktijk zou moeten uitzien, maar ik besef me wel dat het een flinke vraag is waar antwoord op nodig is voordat e.e.a. in gang wordt gezet.

Ik vraag me dan wel af waar je de grens trekt. Een kind of jongere met zelfmoordneigingen lijdt duidelijk ook emotioneel, maar toch zijn we daarbij een stuk minder geneigd om die maar een spuitje te geven, ook als die al jaren depressief is. Pleit je ervoor dat voor hen ook zo'n regeling komt?

[Arco]

Ik denk altijd dat de mens récht heeft op leven, maar dat het geen plicht is. Je bent niet verplicht maar zo lang mogelijk in leven te blijven.

Het is nog maar de vraag of je echt recht op leven heb. De duizenden ongeboren kinderen, die ongewenst zouden zijn, hebben die dan ook recht op leven? En hoe wordt dat recht bepaald? Het moment dat je ouders seksuele gemeenschap hadden?

Het feit dat je leeft is geen recht en geen plicht. Je kan recht krijgen op een bepaalde kwaliteit van leven. Zo wordt er door de Nederlandse overheid het recht verleend dat je niet gediscrimineerd mag worden op basis van jouw levensovertuiging, geaardheid, etc. Maar waar de overheid alleen maar in kan stimuleren, lees: een financiële prikkel, daar moeten de mensen zelf iets gaan doen, dat is het zorgen voor kwaliteit van leven. Dat is het omzien naar elkaar. Hoe vaak hoor je niet van ouderen, dat zij hun kinderen haast nooit meer zien? Hoe vaak hoor je dat ouderen onvoldoende verzorgd worden? Hoe vaak hoor dat kinderen maar op de opvang gedumpt worden, omdat hun ouders allebei voltijds werken?

Een heel oud principe werkt nog altijd hetzelfde: heb uw naaste lief als uzelf. Of zoals Buber het vertaald: heb uw naaste lief, hij is als u.

[Chaya]

Mocht het zover komen dan weet ik niet of ik als verpleegkundige nog wel zuiver werk doe als 1 van de taken wordt om mensen hierbij te gaan helpen. Misschien wat voorbarig maar ik denk daar wel aan.

Ik denk dat het juist goed is om daar nu al aan te denken. Je hoeft er dan niet mee overvallen te worden. Er zijn ook artsen die hun medewerking hier niet aan kunnen verlenen. Als een patiënt zich aanmeldt in hun praktijk, is het daarom goed dit te bespreken. Of in de informatie over de praktijk te vermelden.

Je bent niet verplicht maar zo lang mogelijk in leven te blijven.

Als je bedoelt, niet ten koste van alles, ben ik het met je eens. Je hoeft niet elke behandeling te accepteren als deze heel belastend en zwaar is en je er slechts enkele weken mee kunt rekken.
Bij een christen is het niet zo dat we zo lang mogelijk moeten proberen in leven te blijven.

Ik ben het er natuurlijk wel mee eens dat er zorgvuldig rekening moet worden gehouden met de 'uitvoerders', want ik kan me wel weer goed voorstellen dat het er flink in kan hakken. Ik weet zo 1-2-3 niet hoe dat rekening houden er in de praktijk zou moeten uitzien, maar ik besef me wel dat het een flinke vraag is waar antwoord op nodig is voordat e.e.a. in gang wordt gezet.

Daar heb ik helemaal geen vertrouwen in.

Dat is het omzien naar elkaar. Hoe vaak hoor je niet van ouderen, dat zij hun kinderen haast nooit meer zien? Hoe vaak hoor je dat ouderen onvoldoende verzorgd worden? Hoe vaak hoor dat kinderen maar op de opvang gedumpt worden, omdat hun ouders allebei voltijds werken?

Dat is heel triest. Ik denk dat dit een teken des tijds is.
Ik hoor van sommige mensen dat zij hun kinderen en kleinkinderen alleen zien op 1 januari en op hun verjaardag.
In het verpleeghuis hoor ik zeer schrijnende verhalen.
Ik sprak daar met een nog jonge vrouw die een zeer ernstige vorm van MS had. Haar man had haar verlaten, ze kreeg nauwelijks nog bezoek.
"Ik kan er niet tegen hoor, ik houd niet van ziekenhuizen en verpleeghuizen" was het veelgehoorde excuus. Kennelijk mensen die nooit in een ziekenhuis hadden gelegen, want dan zou je weten hoe iemand naar het bezoekuur uitkijkt.
En als je daar dan zo zit, dag in dag uit, je kijkt uit op de bushalte, of de parkeerplaats en er stapt bijna nooit iemand uit die een arm om je heen slaat en je met een kus begroet, kan ik begrijpen dat de gedachte in je opkomt: waarom leef ik nog? Ik ben alleen maar tot last.

[Quasi2]

Ik ben enigszins bang dat de prachtige zorginstellingen de roep naar euthanasie versterkt hebben...

[Mortlach]

Ik vraag me dan wel af waar je de grens trekt. Een kind of jongere met zelfmoordneigingen lijdt duidelijk ook emotioneel, maar toch zijn we daarbij een stuk minder geneigd om die maar een spuitje te geven, ook als die al jaren depressief is. Pleit je ervoor dat voor hen ook zo'n regeling komt?

Ja, dat is lastig. En het feit is dat als iemand echt dood wil, dat hoe dan ook wel gebeurt. Of het gepaard gaat met allerlei trauma's voor de omstanders ligt aan de methode.

Een jongere die depressief is, heeft geen 'voltooid' leven. Aan de andere kant zijn er ook gevallen waar mensen dood willen waar na jaren ploeteren met alle mogelijke therapieën geen verbetering is, waarvan elke psycholoog en -iater en therapeut zegt dat dit niet is op te lossen. Laat je zo iemand dan echt dusdanig aan hun lot over dat voor de trein springen de enige optie is?

[Mortlach]

Het is nog maar de vraag of je echt recht op leven heb. De duizenden ongeboren kinderen, die ongewenst zouden zijn, hebben die dan ook recht op leven?

Ja, die hebben recht op leven, maar niet het recht op leven ten koste van een ander (in dit geval de moeder). Dat geldt voor geborenen immers ook niet.

[Mortlach]

"Ik kan er niet tegen hoor, ik houd niet van ziekenhuizen en verpleeghuizen" was het veelgehoorde excuus. Kennelijk mensen die nooit in een ziekenhuis hadden gelegen, want dan zou je weten hoe iemand naar het bezoekuur uitkijkt.

Ja, dat begrijp ik ook nooit zo goed. Dat is iets waar je je maar overheen hebt te zetten voor degene die je bezoekt.

En als je daar dan zo zit, dag in dag uit, je kijkt uit op de bushalte, of de parkeerplaats en er stapt bijna nooit iemand uit die een arm om je heen slaat en je met een kus begroet, kan ik begrijpen dat de gedachte in je opkomt: waarom leef ik nog? Ik ben alleen maar tot last.

Eindelijk eens tijd om een goed boek te lezen

[Chaya]

Ja, dat begrijp ik ook nooit zo goed. Dat is iets waar je je maar overheen hebt te zetten voor degene die je bezoekt.

Het is wel te verklaren, je wordt daar erg bepaald bij de zwakheid en de gebrokenheid van het leven, ook de eindigheid ervan. En dat schuiven veel mensen liever ver voor zich uit.

Eindelijk eens tijd om een goed boek te lezen

Nouw... als je jaar in jaar uit zoveel tijd hebt om een boek te lezen, gaat de lol er toch wel af.
Vooral het voortdurende aanpassen aan regels van opstaan, naar bed gaan, eten, afwachten totdat je naar de wc mag, is zo moeilijk, als je geest nog zoveel wil, maar je lijf werkt niet mee.

[Arco]

Ja, die hebben recht op leven, maar niet het recht op leven ten koste van een ander (in dit geval de moeder). Dat geldt voor geborenen immers ook niet.

Nou dat is wel een heel korte reactie. Alsof alle ongeboren kinderen die ongewenst zouden zijn het leven van de moeder zouden bedreigen.

[Mortlach]

Nou dat is wel een heel korte reactie. Alsof alle ongeboren kinderen die ongewenst zouden zijn het leven van de moeder zouden bedreigen.

Ho ho, ik zeg nergens bedreigen. Ik zeg leven ten koste van een ander en dat gaat volgens mij gewoon volledig op voor ongeboren kinderen. Een ongeboren kind heeft recht op leven, maar niet het recht op organen (in dit geval de baarmoeder) van een ander.

[Chaya]

Een ongeboren kind heeft recht op leven, maar niet het recht op organen (in dit geval de baarmoeder) van een ander.

Ik hoop dat je dit niet bedoelt zoals ik het lees.
Als moeder doet dit mij nl. veel pijn.
Kun je dat nader uitleggen alsjeblieft?

[Mortlach]

Nouw... als je jaar in jaar uit zoveel tijd hebt om een boek te lezen, gaat de lol er toch wel af.
Vooral het voortdurende aanpassen aan regels van opstaan, naar bed gaan, eten, afwachten totdat je naar de wc mag, is zo moeilijk, als je geest nog zoveel wil, maar je lijf werkt niet mee.

Ja, okee, het was ook een luchtige opmerking, en ik heb een hoop boeken te lezen hoor, maar het zou fijn zijn als er zo nu en dan iemand is om het mee te delen.

[Arco]

Ho ho, ik zeg nergens bedreigen. Ik zeg leven ten koste van een ander en dat gaat volgens mij gewoon volledig op voor ongeboren kinderen. Een ongeboren kind heeft recht op leven, maar niet het recht op organen (in dit geval de baarmoeder) van een ander.

O ja, alsof een kind de keuze heeft voor een baarmoeder. Hmmm, laat ik eens die nemen...

En nog blijft dit een karige reactie op mijn eerdere betoog dat er geen recht op leven is.