Nieuwsmijders: er komen er steeds meer. Jij ook?

[JeeWee]

Het is een nieuw woord: nieuwsmijders.
Ze willen niets meer weten over de vreselijke gebeurtenissen in de wereld. ze lezen geen krant en volgen de nieuwssites niet meer.
Bommen, aanslagen, terroristen, haatvloggers, natuurrampen: wat doen al die negatieve beelden met een mens?
#breaking news#, newsalerts om de haverklap op je smartphone... Je zou er gek van worden.
Steeds meer mensen keren zich daarom af van het nieuws.

Een argument is dat we, hoewel we heel erg veel over de rampzalige gebeurtenissen weten, niet in staat zijn om de toestand in de wereld te beïnvloeden.
En dat is iets dat bij overgevoelige mensen er extra inhakt en voor erg veel existentiële onrust zorgt.

Men zegt dat te veel nieuws je leven totaal ontwricht.
Is de overvloed aan berichtgeving misschien ook een truc van de duivel om je van de rust bij God af te houden?

Hoe zie jij dat?

[Lock&Stock]

Ben er niet bewust mee bezig, maar ik ben wel nieuws moe. Politiek interesseert me niet meer. We hebben allemaal verschillende kabinetten gehad de laatste paar jaren en ik heb er bar weinig van gemerkt. Het conflict Israel/Palastina boeit me ook totaal niet meer, is toch niet op te lossen. Het gedoe rond MH17 geeft ook weer aan dat we de echte waarheid toch nooit zullen achterhalen. Trump/Hillary vind ik dan nog wel wat interessant omdat het zo bizar is. Coup in Turkije? Boeien. IS plant aanslagen in west-europa? Gaap, had ik je ook wel kunnen vertellen.

Ik kijk geen nieuws meer, lees vluchtig de nieuwssites maar een aanslag in Bagdad met 250 doden doet me letterlijk niets meer. Ik lees dat achtergrond artikel over zelfrijdende auto's gretig omdat dat me interesse heeft, het achtergrond artikel over de 20 kindjes van vluchtelingen die zijn omgekomen sla ik zonder enige twijfel direct over.

Ik praat het niet goed, het is simpelweg zo.

Is de overvloed aan berichtgeving misschien ook een truc van de duivel om je van de rust bij God af te houden?

Nee het is simpelweg een product van de huidige samenleving waarin wereldwijde communicatie extreem simpel is geworden.

[Mortlach]

Ik onderschrijf alles wat L&S zegt.

Het helpt dat we geen tv meer hebben, maar alles over het internet doen. Geen journaals meer dus en dat scheelt al enorm. Geen kranten ook. Er komt wel wat binnen via Facebook maar daar negeer ik het meeste van.

Mijn grootste nieuwsbronnen tegenwoordig zijn Reddit en Twitter. Twitter is voornamelijk games-nieuws dus dat is altijd wel leuk om te lezen omdat het meestal om fiasco's gaat (No Man's Sky) of spectaculaire prestaties die in het grotere geheel volledig triviaal zijn (massa-ruimtegevecht in EVE online of zo).

Waar ik me het meeste aan stoor, is het feit dat het tegenwoordig allemaal 'click bait' is, gericht op advertentie-opbrengsten. Mensen lekker boos maken want dan reageren ze op het artikel en elke interactie is extra $$$. Ik vind het niet erg iets te lezen wat schokkend is, maar geef er dan een oplossing bij: is er iets wat ik kan doen, een brief schrijven of e-mail sturen of iets dergelijks. Dan heeft het tenminste nog zin. Maar gewoon boos zijn om het boos zijn, nee.

Zijstraatje trouwens: ik lees graag geschiedenisboeken en die gaan meestal ook over de grootste gruwelen (genociden, slavenhandel, oorlogen) en vanwege de tijdsspanne kan ik daar voldoende afstand van nemen (hoewel ook niet altijd), maar mijn vrouw wil er niets van weten, die raakt nog overstuur van een militair fiasco met duizenden doden van 300 jaar geleden.

[Mortlach]

Mijn telefoon gebruik ik er sowieso niet voor, daar zou je inderdaad gek van worden.

[Chaya]

Men zegt dat te veel nieuws je leven totaal ontwricht.
Is de overvloed aan berichtgeving misschien ook een truc van de duivel om je van de rust bij God af te houden?
Hoe zie jij dat?

Interessant vraagstuk JeeWee.
Ik zie wat de overvloed van nieuws met mensen doet. Pushberichten via mobiel, voortdurend online zijn, radio aan enz.
Terwijl de papieren krant steeds minder abonnementen heeft, maar dit terzijde.
Ik word eerlijk gezegd wel eens moe van zoveel berichten op een dag. En veel daarvan zijn zo negatief.
Er is relatief weinig positief of blij nieuws en als het er is, staat dat meestal in een hoekje of op pagina 4.
Begin vorige eeuw - toen de radio er net was - kregen de mensen het nieuws sneller te horen. Aan de andere kant van het land was een hevige storm geweest en een (paar) uur later kwam het in het nieuws.
Als er nu iets gebeurt aan de andere kant van de wereld, weten we dat allemaal binnen een paar minuten.

Ook de "inkleuring" van veel nieuwsberichten heeft invloed. Als het propaganda is van een "gesloten en gecontroleerd" land, komt niet het juiste nieuws tot ons.
Daardoor krijgen wij vaak een verkeerd beeld van een land of bevolking.

Nieuws echt mijden zou ik niet doen. Ik luister meestal op de radio de heel uur nieuwsberichten, een paar keer per dag.
En s'avonds kijk ik de ene keer NOS journaal, de andere keer RTL nieuws.

[elbert]

Het is ook een kwestie van teveel nieuws, waardoor alles uitvergroot wordt.
Vroeger waren de mensen alleen op de hoogte van het nieuws in hun eigen dorp. Tegenwoordig ben je binnen een uur of zo op de hoogte van wat er aan de andere kant van de wereld gebeurt.
Daardoor wordt het moeilijk filteren.
Nogal wat mensen filteren door helemaal geen nieuws meer te kijken, maar dat lijkt me een wat te grof filter.
Ik houd me op de hoogte van de belangrijkste gebeurtenissen en gebeurtenissen die me interesseren. De andere laat ik maar even voor wat het is. Je kunt niet alles volgen en dat hoeft ook helemaal niet.

[JeeWee]

Voor m'n werk ben ik nogal eens onderweg.
En soms is er dan geen ontvangst.
ik merk dat het heerlijk is.
Ik hoef niet altijd te weten dat er weer ergens een presidentskandidaat ziek wordt, een ziekenhuis instort, een vliegtuig ontploft, mensen worden onthoofd.
Steek ik dan m'n kop in het zand?
Misschien wel.
Maar sinds ik soms dagenlang geen nieuws meer zie, kom ik meer tot rust

En er blijft iets over wat je in de rust veel meer ervaart...
Klik maar eens hier...

[Yoshi]

Ik ontwijk het nieuws niet, kies wel bewust wanneer ik nieuws tot mij neem.
Sowieso kijk ik geen actualiteiten programma's en nieuwsuitzendingen van de staatsomroep meer.

[Niagara]

Ik kijk geen journaal of überhaupt tv meer, check wel nu.nl regelmatig. Ik lees van de meeste onderwerpen wel de kopjes, maar klik alleen door als een onderwerp me interesseert. Het sportsegment sla ik eigenlijk altijd over, dat vind ik niet interessant genoeg om de koppen te lezen.
Ik heb wel van huis uit meegekregen dat het belangrijk is om te weten wat er speelt in de maatschappij, omdat je er deel van uitmaakt. Hoe groot jouw maatschappij (leefwereld) is verschilt echter per persoon.
Ik vind het volgen van landelijk nieuws ook belangrijk omdat ik wil weten waar ik voor en tegen stem bij verkiezingen, en wil daarbij meer informatie hebben dan alleen wat de partijen het hardst roepen. Ook blijf ik graag op de hoogte van ontwikkelingen in wetenschap en gezondheid/lifestyle. Internationaal nieuws volg ik niet consequent, die race tussen trump en clinton is me veel te langslepend en moddergooien om interessant te blijven, veel inhoudelijks hebben ze toch niet te melden en ik kan er ook niet in stemmen, dus ik zie wel wat daaruit komt, we zullen er toch mee hebben te dealen. Toch zijn we tegenwoordig ook wel een beetje wereldburgers. Ik heb me daar een beetje van teruggetrokken omdat het internationale bewustzijn en met name volgen van de internationale conflicten mij te veel onrust gaf, maar ik ben erg blij dat er mensen zijn die er wel verstand van hebben en er wat aan proberen te doen. De grote lijnen weet ik meestal wel maar je kunt als mens denk ik ook te veel zorg op je nemen, vooral als je er niets aan kunt doen geeft dat een machteloos gevoel wat ik mijzelf liever bespaar.
Ieder mens heeft zo zijn 'heilig ongenoegen', een onrecht wat je niet aan kunt zien en wat aan móet doen. Voor sommigen is dat heel dicht bij huis, bijvoorbeeld eenzaamheid bij ouderen, en dan kun je ze gaan bezoeken. Als zij ook nog eens wonen en werken in de zelfde plaats lijkt mij het logisch dat zij vooral lokale nieuwtjes belangrijk vinden. Een ander ziet juist iets gigantisch als wereldhonger of climaatverandering, en die gaat daarvoor lobbyen. Die wil het wereldnieuws wel in de gaten houden denk ik.
Mijn ongenoegen ligt in het (gebrek aan) oog voor client/patientbelangen in de (geestelijke) gezondheidszorg. Daar werk ik aan in het dagelijks leven door als ervaringsdeskundige les te geven aan hulpverleners in opleiding, te spreken op conferenties en klinische les te geven aan therapeuten. Nederlandse maatschappij is vooral belangrijk in dat werk. (Kennis van anders werkende zorgsystemen natuurlijk ook, dus algemene kennis van de wereld is ook belangrijk, maar vooral op maatschappelijk vlak.) Daar past mijn nieuwsbehoefte zich denk ik op aan.
En ik denk dat geen van allen fout is. Als jouw leefwereld niet zo groot is, kun je voor mensen in die leefwereld heel veel betekenen. Als je het niet aankunt de last van de wereld op je te dragen, welk gevoel begint bij bewustwording van wereldnieuws, dan is dat denk ik ook niet eerlijk om te vragen.
Hoe groter je leefwereld, hoe gecompliceerder het wordt om er iets concreets voor te betekenen. Toch is het denk ik heel goed dat er mensen zijn die dat wel proberen. Maar je kunt niemand ertoe verplichten en dat moet je denk ik ook niet willen. Dragen naar draagkracht, zeggen we dan ook wel. Als je jezelf sterker had ingeschat dan je blijkt te zijn, eerst nieuwsgierig was naar de grote wereld maar het nu toch wel erg naar vind allemaal om te lezen over zoveel haat, nijd en onrust, lijkt mij het geen slecht idee voor jou om te downscalen naar wat minder internationaal of zelfs nationaal nieuws. Maar oordeel niet over mensen die het wel volgen, zij hebben ook een belangrijke taak om anderen ervan te vertellen als het wel echt nodig is.
Is het minder internationaal nieuws kijken je ogen sluiten voor problemen? Als het problemen zijn waar jij iets aan kunt doen wel, denk ik. Maar voor de mensen die daar niet toe in staat zijn? Dan leveren die problemen die niets meer dan machteloosheid of angst op, wat hen misschien daardoor juist ook onmachtig maakt om op kleinere schaal iets te betekenen, waar zij dat juist anders wel hadden gekund.