Verkiezingen komen er weer aan en dat is ook de tijd van opiniestukjes die je normaal niet zo snel tegenkomt. Gister viel mijn oog op een artikel waarvan de inhoud mij erg bekend in de oren klinkt. Hoe zit dat bij jullie:
Linksmens koestert moslims, maar lacht om christenen
Opinie Ze hebben er een handje van christenen te bespotten, terwijl ze moslims een fijne ramadan wensen, constateert Anna Krijger.
Een paar weken geleden was ik op de verjaardag van een vriendin. Ik raakte aan de praat met twee van haar vrienden die ik vaker op verjaardagen tegenkom: linksige, witte creatievelingen uit Amsterdam, eind dertig. Het hadden net zo goed vrienden van mij kunnen zijn. We spraken over ons werk en het eten op de barbecue, toen het onderwerp opeens op christenen kwam. „Je kan toch niet zó dom zijn!”, riep de vrouw van het stel. „Ik bedoel, je gelooft toch ook niet in kabouters? Als je nu nog christelijk bent, dan ben je echt niet helemaal lekker.”
Het zat haar kennelijk nogal hoog. De man knikte instemmend. „Dan ben je niet helemaal lekker, nee.” De vrouw had laatst vanwege haar werk te maken gehad met een groep christenen, vertelde ze. Zij hadden haar gevraagd of ze in hun bijzijn wat minder vaak ‘Jezus’ en ‘godverdomme’ zou willen zeggen. Ze lachte: „Nou, ik wil dat wel proberen, maar het lukt toch niet. Ik kan er ook niks aan doen dat zij een of ander achterlijk geloof hebben.”
Vervang ‘christenen’ door ‘moslims’ en bovenstaand gesprek is volstrekt ongeloofwaardig. Welk zichzelf respecterend linksmens zou het over de lippen krijgen? En was de spreker onder invloed of anderszins niet voor rede vatbaar: iemand zou hebben ingegrepen. Dat zég je toch niet?!
Aan het begin van de islamitische vastentijd plaatsen mijn niet-gelovige kennissen traditiegetrouw een ‘ramadan karim’ op Facebook en Twitter en voor het suiker- of slachtfeest ‘eid mubarak’. Met Pasen worden er daarentegen een stuk minder enthousiaste gelukwensen overgebracht. De meeste berichten die aan Pasen gerelateerd zijn, zijn grappig of spottend bedoeld en hebben betrekking op een paashaas aan een kruis.
Dit is niet alleen het geval in mijn eigen omgeving: een partij als GroenLinks verstuurt ook steevast gelukwensen wanneer er een islamitisch feest voor de deur staat, maar doet dit niet als christenen iets te vieren hebben. Christenen als Marianne Thieme en Beatrice de Graaf hebben zich in de media herhaaldelijk moeten verantwoorden voor hun geloofsovertuiging, en dan vooral omdat linkse intellectuelen dat van ze eisten. Zoals in het zomeravondgesprek in NRC van zaterdag, waar Erik van Muiswinkel vindt dat Gert-Jan Segers (ChristenUnie) zich moet ‘verantwoorden’ voor zijn geloof en hem plaagt met Jezus, omdat „Gert-Jan dat wel kan hebben”.
Nu lijkt het me de normaalste zaak van de wereld dat er met enig respect over de geloofsbeleving van moslims wordt gesproken. Ik vraag me alleen af waarom christenen niet op datzelfde respect kunnen rekenen.
Ik zou drie verschillende redenen voor dat verschil in benadering kunnen bedenken. Misschien wordt er van (meestal witte) christenen meer rationaliteit en moderniteit verwacht dan van (meestal gekleurde) moslims? Vindt de linksmens dat ‘wij’ het stadium van religiositeit nu wel gepasseerd moeten zijn, maar denkt men van moslims dat ‘ze’ nu eenmaal niet beter weten? Of is het de antipathie tegen de ‘eigen’ cultuur (weg met ons!) die maakt dat christenen op weinig respect hoeven te rekenen en worden de tradities van ‘de ander’, de exotische moslim, daarom met meer egards behandeld? Wellicht is het ook een stuk comfortabeler om kritiek te uiten op een suffe witte gereformeerde uit de Biblebelt dan op een, misschien wel enge, salafist uit Amsterdam-West. Geen van de drie redenen komt mij voor als bijzonder oprecht.
Ik hou van de linksmens. Hij doet zijn best, wil het boeltje bij elkaar houden en vooral niemand buitensluiten. De Nederlandse moslim, die zich toch al zo vaak moet verdedigen omwille van zijn religie, weet zich gesterkt door de belangstelling die de witte linksmens voor hem aan de dag legt. Maar de minachting waarmee die vervolgens over het geloof van christenen en, indirect, moslims spreekt, verraadt zijn werkelijke gedachten. Dommerds zijn het, gekkies. Wat zijn al die islamitische gelukwensen van de linksmens eigenlijk waard als je weet dat hij eigenlijk neerkijkt op gelovigen, maar er voor moslims een andere standaard op nahoudt? Was ik moslim, dan zou ik denken: laat die ‘ramadan karim’ van je maar lekker zitten.
Anna Krijger is freelance Midden-Oostencorrespondent en arabist.
Bron; http://www.nrc.nl/nieuws/2016/08/02/lin ... 2-a1514454
, ik weet niet in welke tijd jij denkt dat we leven , maar de 19e eeuw is echt allang voorbij!
