Mindfulness

[Niagara]

Ik weet niet zo goed wat ik ervan moet vinden. Het klinkt zweverig. Het werd mij aangeraden in een psychiatrische instelling een paar jaar geleden. O.a. Daardoor voelde ik mij niet op mijn gemak daar, omdat daardoor voor mijn gevoel het onchristelijke karakter van de instelling naar mijn idee hun 'geloof' aan mij leek op te dringen. Ik ben er wat schuw voor. Laatst kreeg een vriendin van mij het ook al aangeraden bij haar therapie. Dus onder het mom van 'onderzoek de dingen en behoud het goede' hebben we zo'n oefening geluisterd. Omdat ik het gevoel had voortdurend op mijn hoede te moeten zijn voor het 'onchristelijke', werkte het bij mij niet ontspannend. Het leek mij een leeg gezever, waar mensen allen hun eigen interpretatie aan kunnen geven. Dat promoot het ook: ieder zijn eigen mening, eigen waarheid, alles is oké.
Dit druist wel in tegen mijn christelijke opvoeding waarin er goed en kwaad is. Natuurlijk heeft emotioneel iedereen zijn eigen waarheid, en dat is ook waar mindfullness op inspeelt, maar als je dat de grotere Waarheid maar niet uit het oog laat verliezen.
Meditatie is als christen denk ik op zich niet slecht, integendeel, bidden is een vormvan meditatie, en juist essentieel. Alleen het voortdurend een oordeel geven aan je gedachten en acties, daar probeert mindfullnes je vanaf te helpen, terwijl ik vanuit de bijbel wel denk dat wij voor alles verantwoording hebben af te leggen en dit niet uit het oog moeten verliezen. Toch wordt het overal een oordeel aan hangen mij wel vaak te zwaar. En in sommige gevallen, als het over emoties gaat, mag je ook wel soms je eigen waarheid hebben daarin, denk ik. Ik leer hieruit dat je jezelf met je eigen tops en flops moet accepteren. Maar niet zoals vanuit mindfullness gepromoot wordt 'omdat je nou eenmaal zo bent, en je goed bent zoals je bent'. Nee, ik leg me er niet bij neer dat ik zondig ben, ik ga naar God en vraag hem: zie Jezus offer voor mij, maak mij rein voor U, zie zijn zondeloos bestaan waardoor ik heilig mag zijn. Vanuit Gods genade en acceptatie vanuit liefde, zo groot dat hij zijn Zoon ervoor offerde, mag ik leren ook mijzelf te accepteren. Noem stilstaan bij dit feit voor mijn part mindfullness, zolang je mind maar full van God is! En niet van lege zelfacceptatie die niet verder kijkt dan deze zondige wereld.

[mohamed]

Niet om het een of ander, maar wel typisch dat iemand die wortelt met diens zondebesef in een psychiatrische kliniek terecht is gekomen. Het is niet God die jouw offer moet aanvaarden maar jij dat van hem. De mens is geschapen door God, dus moet er een leven mogelijk zijn wat rechtvaardig is in zijn ogen en anders had hij ons beter anders kunnen maken.

[Niagara]

Niet om het een of ander, maar wel typisch dat iemand die wortelt met diens zondebesef in een psychiatrische kliniek terecht is gekomen. Het is niet God die jouw offer moet aanvaarden maar jij dat van hem. De mens is geschapen door God, dus moet er een leven mogelijk zijn wat rechtvaardig is in zijn ogen en anders had hij ons beter anders kunnen maken.

Dat rechtvaardige leven leefde Jezus. In het paradijs, dus zoals wij oorspronkelijk geschapen zijn, waren wij misschien in staat tot rechtvaardig leven, maar door de zondeval was zijn genadig offer nodig, want wij zijn vanuit de zondeval allen zondig van binnen en niet in staat tot zondeloos, rechtvaardig leven.

[Yoshi]

Mindfulness hoeft helemaal niets met religie te maken te hebben, en als je wil giet je er een christelijk sausje overheen.

Zie het zo; heeft God meer aan jou wanneer je ziek of beter bent? Mindfulness kan jou helpen beter te worden en zo beter God te kunnen dienen.

[Mortlach]

Het is een beetje jammer dat mindfullness wordt weggezet als "alles is oké". Dat is nogal een reductie die er mijns inziens geen recht aan doet.

Stel dat je depressief bent of je ellendig voelt, dan is mindfullness echt niet dat dat oké is. Wat het wel probeert is je de mogelijkheid te geven dat je niet langer door je gevoel wordt meegesleept en dat je je ellendig gaat voelen omdat je je ellendig voelt. Maar het herkent echt wel dat die gevoelens onwenselijk zijn en dat je daar liever vanaf raakt.

Juist door stil te zitten en aandachtig naar je gevoelens te kijken, zonder er direct op te reageren, kan helpen in te zien dat die gevoelens wellicht niet nodig zijn, of dat je er in ieder geval geen slaaf van bent. Ik zie werkelijk waar niet hoe dat zou botsen met ideeën uit het christendom.

[Lalage]

Dingen met aandacht doen is toch alleen maar goed! In het hier en nu leven, niet piekeren, maar vertrouwen hebben.

Ook in het christendom heeft stilte een lange traditie. Jammer dat dit in veel kerken vergeten is. Je hoort God alleen als je stil wordt en jezelf leegmaakt. Ik mediteer inmiddels al een tijdje bijna dagelijks en vind dit een mooie gewoonte. Ik ben ooit begonnen omdat ik in Taizé werd geïnspireerd door de broeders (katholiek en protestant) die in hun dagelijkse drie vieringen altijd een minuut of acht stil zijn, samen met de vele jongeren die ze op bezoek hebben. Het is heel mooi om dat met z'n allen te beleven, maar het is ook goed om je in je binnenkamer terug te trekken. Jezus ging toch ook de berg op om alleen te zijn. Daar zong hij heus geen psalmen of las de Thora, nee, hij was met zijn Vader, in de stilte van de nacht.

[Mortlach]

Inderdaad. En blij te lezen dat je er baat bij hebt.

Het grappige/schrijnende is dan wel weer dat sommigen je dan weer proberen angst aan te jagen door te stellen dat je je open stelt voor demonische bezetting als je je geest leeg maakt. Dus christelijke meditatie: geest leeg maakt ruimte voor God/de HG; andere meditatie: geest leegt maakt ruimte voor demon. Niemand heeft me tot nu toe het verschil kunnen uitleggen trouwens, want volgens mij is aandachtig zijn niet exclusief voorbehouden aan het christendom

[schaapje]

Je hoort God alleen als je stil wordt en jezelf leegmaakt.

Wat moet ik me daarbij voorstellen Lalage? Hoor je letterlijk God?

Overigens is Mindfulness een ander woord voor contemplatief gebed.

[Lalage]

Wat moet ik me daarbij voorstellen Lalage? Hoor je letterlijk God?

Overigens is Mindfulness een ander woord voor contemplatief gebed.

Ik hoor Hem niet letterlijk, maar soms lijkt het of er sprake is van een gesprek. Als je bij een gesprek alleen maar steeds doorpraat en niet luistert, dan werkt het niet. Dus als je bidt, is het ook belangrijk om stil te zijn en niet alleen je zelf steeds te praten.

Meditatie zou je inderdaad kunnen vergelijken met contemplatief gebed. Mindfulness is dingen met aandacht doen, wat afgeleid is van meditatie. Althans, zo interpreteer ik het

[Chaya]

Dingen met aandacht doen is toch alleen maar goed! In het hier en nu leven, niet piekeren, maar vertrouwen hebben.

Ook in het christendom heeft stilte een lange traditie. Jammer dat dit in veel kerken vergeten is. Je hoort God alleen als je stil wordt en jezelf leegmaakt. Ik mediteer inmiddels al een tijdje bijna dagelijks en vind dit een mooie gewoonte. Ik ben ooit begonnen omdat ik in Taizé werd geïnspireerd door de broeders (katholiek en protestant) die in hun dagelijkse drie vieringen altijd een minuut of acht stil zijn, samen met de vele jongeren die ze op bezoek hebben. Het is heel mooi om dat met z'n allen te beleven, maar het is ook goed om je in je binnenkamer terug te trekken. Jezus ging toch ook de berg op om alleen te zijn. Daar zong hij heus geen psalmen of las de Thora, nee, hij was met zijn Vader, in de stilte van de nacht.

Ik vind het vaak prettig om na de kerkdienst alleen naar huis te lopen. Zo de preek en de hele dienst te overdenken.
Veel mensen babbelen ook met elkaar vóórdat de dienst begint, tot het moment dat de k.r. met predikant binnen komt.
Maar in feite is dat poosje al heel geschikt om je voor te bereiden op de dienst, de te zingen liederen vast op te zoeken, de te behandelen tekst door te nemen.
De Heere kent onze woorden al voordat wij deze uitspreken.
Mooi dat jij spreekt over de binnenkamer.
Spreekt HEERE, Uw knecht hoort.
Stilte kan ook veelzeggend zijn, zowel positief als negatief.

[Johan100]

Dingen met aandacht doen is toch alleen maar goed! In het hier en nu leven, niet piekeren, maar vertrouwen hebben.

Ook in het christendom heeft stilte een lange traditie. Jammer dat dit in veel kerken vergeten is. Je hoort God alleen als je stil wordt en jezelf leegmaakt. Ik mediteer inmiddels al een tijdje bijna dagelijks en vind dit een mooie gewoonte. Ik ben ooit begonnen omdat ik in Taizé werd geïnspireerd door de broeders (katholiek en protestant) die in hun dagelijkse drie vieringen altijd een minuut of acht stil zijn, samen met de vele jongeren die ze op bezoek hebben. Het is heel mooi om dat met z'n allen te beleven, maar het is ook goed om je in je binnenkamer terug te trekken. Jezus ging toch ook de berg op om alleen te zijn. Daar zong hij heus geen psalmen of las de Thora, nee, hij was met zijn Vader, in de stilte van de nacht.

Mindfulness heeft in christelijke kring misschien een wat negatieve lading omdat het uit het boeddhisme komt.
Maar verder is het maar een begrip en welke definitie je er aangeeft is denk ik belangrijker. Wat is de inhoud en je intentie.
Het kan ook gebruikt worden als middel voor een stukje bewustwording van wat er in je lichaam omgaat, gedachten, gevoelens. Daar zijn trainingen voor.

Verder kan het gebruikt worden voor het geestelijke (dat noemen ze dan spirituele) vlak.

Wat is dan het verschil met christenen die zich terugtrekken in de binnenkamer en aan meditatie doen? Wij hebben toch ook boekjes ter meditatie?
Ik denk dat het verschil met de oosterse godsdiensten is dat ze d.m.v. dit soort dingen zelf willen opklimmen tot God en hun ziel willen verenigen met God (een soort geestelijke toren van Babel dus), terwijl we als christenen leren dat het bij God vandaan moet komen, wat dus een andere afhankelijk inhoudt. Wij leren dat sinds de zondeval het van boven moet komen, maar ik denk dat alle mensen toch een soort van godsbesef gehouden hebben, in meer of mindere mate, en probeert op allerlei manieren zelf op te klimmen om wat spiritueels te ervaren.

Ik moest ook even zijdelings nog denken aan monniken die vroeger voor een tijd de kloosters in gingen om te retraite, voor rust en bezinning.

[schaapje]

....

[schaapje]

Ik hoor Hem niet letterlijk, maar soms lijkt het of er sprake is van een gesprek. Als je bij een gesprek alleen maar steeds doorpraat en niet luistert, dan werkt het niet. Dus als je bidt, is het ook belangrijk om stil te zijn en niet alleen je zelf steeds te praten.

Meditatie zou je inderdaad kunnen vergelijken met contemplatief gebed. Mindfulness is dingen met aandacht doen, wat afgeleid is van meditatie. Althans, zo interpreteer ik het

Ik snap wel wat je bedoelt, en je zegt ook het "lijkt" of er sprake is van een gesprek. En natuurlijk kan de Heilige Geest onze gedachten een bepaalde kant opsturen, maar toch denk ik dat we daar niet voor "in meditatie" hoeven te gaan. De Here Jezus, heeft ons geleerd te bidden, en dat is n.m.i. ons gewoon tot God richten.
Ook staat er in Hebr.1 dat God gesproken heeft tot vele profeten en het laatst door de Heere Jezus.
Er zijn al genoeg ellendige dingen gebeurt door lieden die denken te kunnen zeggen "God heeft tot mij gesproken" De gevolgen zien wij in de vele dwalingen in charismatische kringen.
Dus spreek God, Uw knecht luistert, is niet meer van toepassing Chaya

Lalage ik ben wat zwaar op de hand maar ik wil alleen maar zeggen, wees voorzichting.[/quote]

[Mortlach]

Ik denk dat het verschil met de oosterse godsdiensten is dat ze d.m.v. dit soort dingen zelf willen opklimmen tot God en hun ziel willen verenigen met God (een soort geestelijke toren van Babel dus),

Ik denk niet dat deze beschrijving over het algemeen klopt.

[schaapje]

dubbel