StillAwake schreef:Er komt bij dat ik al meerdere malen geëmigreerd ben.
Remigratie meegerekend nu 7x.
Op de eerste keer (Rusland) na ben ik nooit van plan geweest om terug te keren.
Maar families en partner denken daar soms anders over.
Ik heb gemerkt dat we voluit genieten van Noorwegen, maar dat de winter ons zwaar valt.
En Noren zijn geweldige mensen, maar echt contact opbouwen duurt lang hier.
Geen plannen om terug te keren, maar nuchter genoeg om te zien dat ik niet de enige stakeholder ben.
Ik denk nog een paar jaar te moeten werken, en wellicht verandert ook dat iets aan het gevoel. Thuiszitten in een vreemd land terwijl de rest van het gezin wel gewoon studeert of werkt zou zomaar eens kunnen tegenvallen...
Het ironische is dat ik dit jaar meer in Nederland gewerkt heb dan ooit tevoren in dit beroep. (coronatijd daargelaten). Voor mijn gezin is de emigratie dus schokkender dan voor mij.
Ik werkte toch al voornamelijk in het buitenland, en was maximaal 20 weken per jaar in NL.
Dat zijn er dit jaar 21 geweest...
Begrijpelijk, en op sommige vlakken ook wel herkenbaar.
Ik heb ook best moeten wennen aan de winters hier, die echt wel heel anders zijn dan in NL, en ook veel, veel meer impact hebben op je leven. Wat meehielp is dat het openbaar vervoer ondanks barre omstandigheden gewoon rijdt, dus ik kon altijd ergens heen als ik wilde, ik had toen nog geen moed om haarspeldbochten te nemen omdat ik het nog niet gewend was. Ik ben me ook op nieuwe hobby's en aanleren van nieuwe skills gaan storten, dat is wellicht een tip.
De mensen hier zijn ook veel meer gesloten dan in Nederland; op het platteland nog meer dan in de grote steden, waar veel expats zitten. Je wordt dan echt op jezelf aangewezen. Nu ben ik destijds alleen vertrokken, dat is natuurlijk gemakkelijker dan met een gezin, maar toch. De enige lijntjes die ik nu nog heb met NL is mijn familie, en ik kom er ook weinig. Laatste keer was begin vorige maand en ik was enorm opgelucht om weer terug te zijn. Dat was in het begin niet zo sterk als nu. Dan merk je dat je met de tijd meer stappen maakt dan je je realiseert.
Ik voel dus helemaal met je mee omdat ik bepaalde zaken zo herken
@meribel, dank je wel voor het delen.
Ik had inderdaad de verkeerde speech voor ogen, namelijk die van D66 Rob Jetten. Hoe dat kan, geen idee want die lijken niet bepaald op elkaar. Het zal de glühwein wel zijn geweest