Overigens zal Israël wel een keuze moeten maken wat het nu uiteindelijk wil met de Palestijnen. De Israeli's zijn daar onderling nog niet over uit. Er zijn twee mogelijkheden en elk heeft zijn eigen gevaren: 1 staat of 2 staten.
In het geval van 1 staat, kunnen de Palestijnen het Israëlische staatsburgerschap aanvragen en de bijbehorende rechten opeisen (waaronder het recht om te stemmen). In dat geval is het joodse karakter van Israël in gevaar, omdat het aantal Palestijnen/Arabieren dan groter kan worden dan het aantal joden.
In het geval van 2 staten, dient Israël Gaza en een deel van de West-Bank (Judea en Samaria plus een deel van Oost-Jeruzalem) op te geven, met het gevaar dat het een vijandige staat aan de zeer nabije grenzen heeft.
Nu is er ook een 3e optie die door de meest rechtse partijen in Israël geopperd: annexeer een groot deel van de West-Bank en laat de rest (ongeveer 40%) in handen van de Palestijnen die dan een soort van autonomie moeten krijgen. In feite komt het erop neer dat dat krappe, geïsoleerde enclaves worden, die niet echt levensvatbaar zijn en waar de Palestijnen zich in opgesloten zullen voelen, omringd door Israëlische soldaten. Ze zullen dat ook nooit accepteren, met als gevolg een voortzetting van het huidige conflict en Israël dat door de buitenwereld van apartheid wordt beschuldigd en sancties kan verwachten.
Wat ontbreekt van beide kanten, is vertrouwen en de wil om de ander enige ruimte te geven. Dat gebrek aan vertrouwen komt tot uiting in het voortdurende zwarte pieten. Als een buitenstaander iets zegt over de Palestijnse terreur, zullen de Palestijnen beginnen over de Israëlische bezetting. En als die buitenstaander iets zegt over de Israëlische bezetting, zal Israël beginnen over de Palestijnse terreur. Zolang beide partijen naar elkaar blijven wijzen, is er geen enkele vooruitgang te verwachten en krijgen we om de paar jaar een uitbarsting van geweld.