De IKON vond het zelfs nuttig om een docu over geweld in Z.A te maken.
Geweld in Zuid-Afrika
De aflevering van De Kracht van Afrika die op dinsdag 27 mei wordt uitgezonden gaat ondermeer over jonge Zuid Afrikanen die zich voorbereiden op een toekomst waarin zij leiding geven in bedrijven en in het bestuurlijk apparaat. De opnames voor deze uitzending zijn eerder dit jaar gemaakt, lang voordat de recente rellen uitbraken en buitenlanders werden bedreigd of erger, vermoord.
Eén van de hoofdpersonen in de televisie uitzending is Lerato Maposhoane. Een jonge vrouw uit een straatarme familie die de kans heeft gegrepen om te gaan studeren aan de CIDA university. IKON redacteur Lotje Dercksen heeft met Lerato gebeld om te vragen wat de recente onrust voor haar en haar omgeving betekent.
Lerato vertelt dat de rellen zijn begonnen in de township Alexandra en vanuit daar zijn overgeslagen naar andere townships rondom Johannesburg, Durban en sloppenwijken rond Kaapstad.
Hoe is de situatie in Johannesburg, hoe is het op straat?
Lerato vertelt dat de sfeer in Johannesburg gespannen is. Men is bang op straat, bang om voor een buitenlander aangezien te worden, bang om aangevallen te worden, mensen vrezen vanwege hun huidskleur voor hun leven.
Normaal is Johannesburg een heel levendige stad vertelt ze, maar nu is de stad stil. Bijna alle winkels zijn gesloten en er is overal politie. Mensen roepen naar je in een inheemse taal, en als je die niet beheerst of je hebt een ‘raar accent’ dan ben je ‘verdacht’; misschien ben je een buitenlander; makwerekwere noemen ze die. En dan heb je kans dat je wordt aangevallen.
Lerato merkt op dat je nu pas ziet hoeveel mensen van buiten Zuid-Afrika een zaakje hebben, de ‘entrepreneurs’ komen dus van buiten. Maar, haast ze zich te zeggen, zij denkt dat dat juist te maken heeft met de kracht van deze mensen; als je alles hebt verloren, pak je alles aan en heb je een intense wil om er iets van te maken op de nieuwe plek van bestemming. En vele van hen wonen al jaren in Zuid-Afrika. Ondertussen klagen andere arme mensen over de hoge werkloosheid en de slechte huizen, maar in plaats van de handen uit de mouwen te steken roepen ze alleen dat de regering meer moet doen…
Nee, het is heerlijk vredig toeven aldaar.