MoesTuin schreef:Ik kan hier zo boos om worden, binnen onze familie is iemand iets gelijks overkomen ook op een streng christelijke school.
verdraaide waarheden enz......
onrecht....
die was niet zo sterk helaas en is kopje onder gegaan....over lijken gingen ze.....maar men durft elkaar niet af te vallen of eerlijk aan te spreken, omdat de norm of de regel of de identiteit enkel geldend is en al het andere wijkt dan maar ten koste van wat dan ook, maakt ze niets uit.....
en de ouders werd een leugen verhaal verteld......
Wij weten NIET wat er binnenskamers is besproken, we waren er niet bij!
Speciaal voor jou nog de les van Socrates:
De zeef van de waarheid: de waarheid zeggen is meer dan alleen maar niet liegen.
Zijn we er zeker van dat dat wat wij doorvertellen werkelijk overeenstemt met de feiten?Hoe gemakkelijk wordt er bij het doorgeven van informatie iets verzwegen of iets toegevoegd, waardoor de hele situatiebeschrijving in een ander daglicht komt te staan.
Speciaal wanneer we iets zeggen over anderen, moeten we er vooraf zeker van zijn dat het exact zo en niet anders is. Hoeveel gesprekken beginnen er niet met de woorden:
‘Heb je al gehoord…’? En vervolgens worden allerlei vage dingen zonder onderbouwing
ongefilterd doorgegeven, die niet sporen met de feiten. Laten we dat wat we horen,
door de zeef van de waarheid laten lopen. En laten we niets doorgeven waarvan we niet
zeker zijn dat het de waarheid is.
De zeef van goedheid: is dat wat we willen doorvertellen goed? Is het juist en passend?
Bewerkt het iets goeds? Helpt het de ander als ik vertel wat ik zelf heb gehoord of
beleefd? In sommige gevallen kunnen we die vraag met ja beantwoorden. Maar zijn er
niet ook veel situaties waarin we beter zouden zwijgen? De apostel Petrus spoort de
lezers van zijn Brief aan: ‘Voor alles: hebt vurige liefde tot elkaar, want de liefde bedekt
een menigte van zonden’ (1 Petr. 4:8). Dat betekent niet dat we iets slechts goedpraten of het grootmoedig door de vingers zien. Maar het betekent wél dat we niet meteen alles rondbazuinen wat we te weten zijn gekomen. Er zijn veel dingen die we onder vier
ogen kunnen regelen zonder ze meteen openbaar te maken (zie ook Matth. 18:15 vv.). In
de wereldse journalistiek gaat men vaak te werk volgens de regel: ‘Only bad news is good news’. Met andere woorden: alleen slecht nieuws wordt goed verkocht. Onder Christenen zou dat anders moeten zijn. Wij moeten juist des te meer de dingen
vermelden die te prijzen zijn, die goed zijn bij de ander. Wanneer we dat doen, zien we onze broeders en zusters plotseling in een heel ander daglicht.
De zeef van de noodzakelijkheid: ongetwijfeld zijn er in onze omgang met elkaar als Christenen dingen die we elkaar moeten vertellen. Alleen al om er voor te kunnen bidden. Toch mag de vraag wel eens gesteld worden of de vele inlichtingen die worden
uitgewisseld wel allemaal echt nodig zijn. Waarom vertel ik eigenlijk iets aan mijn broeder of zuster? Wil ik daardoor interessant of belangrijk overkomen? Wil ik er eigenlijk iemand anders schade door berokkenen? Vind ik het gewoon leuk om eens lekker over anderen te roddelen?
Laten we onze diepste motieven beproeven voor we iets zeggen.Deze rubriek heet OPMERKELIJKE NIEUWTJES. Houd het daarbij, want roddel is