NOS-Journaal,artikelen schreef:De ouders van Karst Tates hebben geen idee wat hun zoon bezielde toen hij op Koninginnedag zes mensen doodde door dwars door de hekken te rijden. "Het enige echte verhaal kennen wij ook niet", zeggen de ouders tegen het ANP.
Op 29 april belde hij net als ieder jaar om zijn moeder te feliciteren met haar verjaardag. "Ik heb er geen boodschap in gehoord", zegt de moeder. Voor zover de ouders weten, had hun zoon geen afkeer van de koningin of haar familie.
Rommelmarkt
De familie was op de rommelmarkt toen ze hoorde van de aanslag in Apeldoorn, maar pas later in de middag drong het besef door dat de aanslag gepleegd was door hun zoon. De broer van Karst belde en zei: "Pa, het lijkt erop alsof Karst degene was die die aanslag heeft gepleegd."
De schokgolf van het drama sloeg op volle kracht in bij zijn ouders en zijn broers en zussen. "Het is onbegrijpelijk en verbijsterend. We zijn perplex."
De familie heeft ervoor gekozen om één keer hun verhaal in de publiciteit te brengen. "Iedereen heeft het recht om iets te weten van ons", zegt de vader. "We zijn geweldig getroffen en ontdaan, dat willen we uitdragen, want we waren ons meteen bewust van het verschrikkelijke leed voor de andere slachtoffers."
De ouders hebben hun zoon niet meer gesproken na de aanslag, wel zijn ze nog bij hem geweest in het ziekenhuis. "We zaten bij onze zoon in het ziekenhuis en bedachten ons dat overal in het land mensen in ziekenhuizen zaten, die allemaal hetzelfde hadden. En dat heeft onze zoon gedaan", vertelt de vader van Karst.
"We willen graag ons verhaal vertellen, maar het enige echte verhaal dat weten wij ook niet. We kunnen er niet omheen dat onze zoon dit heeft gedaan, maar we hebben het nooit geweten," verzucht de vader. "Hij moet op dat moment gek zijn geweest", concludeert de vader. "Dit was niet de Karst die wij kennen."
Lief
Ze beschrijven hun zoon als lief en attent. Hij had geen vrienden of relaties, maar met de familie was een innig contact. Karst had meerdere moeilijke periodes in zijn leven overwonnen.
Hij haalde de Havo maar net en ging naar de hotelschool, daar haakte hij al gauw af en ging in militaire dienst. Daarna volgden vele baantjes en ging het steeds slechter met Karst. Hij kreeg schulden, raakte zijn huis kwijt en zwierf een paar maanden rond met een tentje.
Aan die periode kwam een einde toen hij een zolderkamer betrok en een baantje bij een benzinepomp vond. Hij loste al zijn schulden af en werkte een aantal jaren in een fabriek in Apeldoorn. In de herfst van 2008 ging het opnieuw fout, hij vond dat hij onrechtvaardig behandeld werd op zijn werk en bleef weg. Karst raakte weer in een dip. Begin maart klom hij uit het dal en de laatste maand ging het goed.
"Hij was weer vrolijk en kwam weer op verjaardagsfeesten", vertelt zijn moeder. Karst vertelde haar dat hij uitzag naar haar verjaardagsfeestje van zondag 3 mei. De familie wist toen nog niet dat hij zijn per 1 mei zijn huur had opgezegd.
Het telefoongesprek op haar verjaardag spookt nog altijd door het hoofd van de moeder: "Het was een heel goed telefoongesprek. Het was de laatste keer dat ik zijn stem heb gehoord en ik heb het niet gehoord, ik heb het niet gemerkt."
